BİR KADEH SEN

YAŞAYAN ÖLÜ GİBİ

Ayların,yılların birikmişliği var kalbimde,
Kırılmışlıkların izleri var göz altımdaki kırışıklıklarda..

Küçücük gözlerimde en ağır yükler barındırıyorum içten içe..

Saçlarımdaki 7 tane ağarmış saç telinde
Yüreğimdeki her bir acının kırıntısı var..

Gönül yorgunluğundan bitap düşmüş kirpiklerimin her birinde,
Sen gizlisin aslında..

Önceden sana gelmek için can atan ayaklarım,
Şimdi kıpırdayamıyor yerinden sanki okyanusun en derinine kanca atmışçasına..

Teninin sıcaklığını hissettiği an terleyen ellerim,
Şimdi buz kesti yokluğunun soğukluğunda,
Morga atılmış bir ölü misali..

Sen yanımdayken hızlanan kalp atışlarım,
Şimdi sadece hayatta kalmak için atıyor..
Öylesine hissiz,
Öylesine sebepsiz,
Öylesine yavaş..

Sana sinirlendiğimde hoşuna gidecek kadar kalkan kaşlarım,
Şimdi dökülmeye başladı kendiliğinden,
Düştüğünde biraz önemsenmek isteyen bir küçük çocuk misali..

Omzuna başımı koyduğumda,
Kokunu içime çeke çeke seni izlediğim anlarda,
Ellerin yanaklarımda gezinirken,
Yaşadığımız her dakikaya şahit olan saçlarım,
Şimdi bir makasın arasında,o anları unutmak istercesine salıveriyor kendini..
Öyle harap şekilde..
Öyle yorgun..

Bir enkaz yığınının altından çıkmak için debelenen bir insan misali düğümleniyor kelimeler boğazımda..
Öyle çaresiz..
Öyle umutsuz..
Sadece yaşayan bir ölü gibi..