That Twisted Pagibig

Chapter 1

Hi, Im Michelle Lim. You can call me Mitch for short. And this is my story.

First, I dunno how the hottest guy in our campus ang magiging boyfriend, or should I say, better half ko. Its just an accident tho, by chance? Pwede na din. True enough, love really moves in mysterious way. I know this is kinda old school kind of love story, so unadulterated. A nerd will fell in love with the Campus cutie and BOOM. Another cliche story.

Actually, I dont even know how it started, I remember it was just started in a random interview, and I dont expect that our first conversation will create a love story between us.

"Mitch, I need you to interview Thunder, we need sports feature kasi and sya yung ife-feature natin. Since malapit na din yung IPriSA. Okay lang ba, or busy ka?" Tanong ni Mam. Gascabell, ang adviser namin sa Student Publication.

"Yes mam, wala naman po akong ginagawa. And Ill pass it to you, ASAP" Sagot ko at saka lumabas sa faculty room.

Well, is this right? Do I have a choice? Nandyan na yan ee. So I have to interview 'the' King Thunder Torres. I dunno how to start, but for a brief description to him. He is known for his looks in the campus. The Campus Hearthrob, MVP because Hes the star player of our Basketball team, an awkward genious kasi matalino naman talaga sya, wala nga lang focus sa studies nya at puro basketball ang ginagawa nya. And yea, thats part of the plan.

I decided to meet him to the place kung saan sya madalas mag stay, edi sa basketball court.

Honestly, wala akong any attachment to him. We were just random schoolmates. Kilala ko sya, pero I dont know kung kilala nya din ako. Nagmeet na kami before sa isang school event pero I dont expect na matatandaan nya pa yun eh freshmen pa lang ata kami nun. Besides, masyado kasi syang famous kaya I dont expect any bond to him. Sapat na yung schoolmates lang, at least walang issue sa fangirls nya.

Nakaupo ako sa mga benches para gumawa ng mga tanong na ipupukol sa kanya mamaya sa one-on-one interview namin. Medyo nakakairita yung mga ingay ng sapatos na tumatama sa makintab na floor ng court plus yung bounce pa ng bola. Nakakadistract, but then sa peripheral vision ko. Biglang may isang lumilipad na bola ang papunta sa direksyon ko.

"Miss yung bola!" Sabi nung unknown voice

Just as when I about to react with my reflexes para sanggain ito, nagulat ako kasi halos split seconds na wala pa ding tumatama sakin. Wow, do I have telekenesis?

"Wusssh" Buntong hininga ko, wait. Bat parang may nakatayo sa harap ko?

Paglinga ko, halos mapa OMG ko nung nalaman ko kung sino yung sumangga nung bola para sakin, si Thunder.

"Okay ka lang?" prenteng tanong nya.

"A-a-ayos lang, salamat." Sagot ko. So the rumors are true. Gwapo pala talaga sya ng malapitan.

Tumalikod sya sandali para ibalik sa ka team nya yung bola.

"Susunod magiingat ka naman." May pa authority na sabi nya

"Yes, captain. Sorry" sabi nung lalaki at lumayo na ulet para maglaro.

Wait. Medyo na starstruck ako, wait lang Mitch. Bago ka mawala sa sarile mo.

"Hi, pwede ka ba mainterview? Ano kasi, ikaw kasi yung ife-feature namin for the next issue-" Sabi ko ng agenda ko but hindi nya ko pinatapos.

"Wait lang aa, urgent na ba yan? Pwede ba after training namin? Meet mo ko sa may coffee shop dyan sa kanto. Mga 5pm, Ge" Sabi nya saka nagmamadaling umalis din. Walangya naman. And what, "ge?". Wow

Medyo nabadtrip ako sa, ugh. Attitude problem nya aa. Pero for the sake of the Publication. Go lang,  Hinintay ko sya sa coffee shop na sinabi nya at dun nagsayang ng oras. Yes, nagsayang ng oras.

I was on the said cafe ng 4pm. I just distract myself by playing some random games on my phone, visiting my Facebook account and  listening to my playlist. Its almost 5:05pm na. I just thinking and giving conclusion na napatagal lang yung training at papunta na din yun, so same routine. But halos 6pm na pero wala pa din po ang Thunder. So tumayo na ko kahit na hiyang hiya ako kasi nakitambay lang ako at hindi man lang umorder sa mga kape nilang que mamahal. My gosh, I rather save my money than to buy those overrated coffees.

Badtrip akong umuwe ng bahay. Sinasabi ko talaga, gagantihan ko talaga bukas yung bwisit na yun. Andami ko na sanang nagawa sa mga oras na nasayang na yun. Badtrip talaga, sinasabi ko na nga ba may attitude problem yung Thunder na yun ee. Ugh. Badtrip. Badtrip. Badtrip

"Oh Mitch, bat ngayon ka lang umuwe? Anong oras na aa?" Sabi ni mama ng pagpasok ko sa bahay.

"Pasensya na ma, busy lang sa school. May inasikaso pa kasi ko sa pub ee." Sagot ko na lang at humalik sa pisngi nya. Mahirap na, baka mamaya ma beastmode pa.

"Lagi ka na lang busy anak, kumain ka na ba?" Tanong nya.

Wait, bat parang ako ata ang nabeastmode? Biglang nagflashback sakin yung pagindian ni Thunder sakin. As in, what the hell. Ilang oras akong nagtiis ng gutom bes. Wala akong kain kaya sobrang gutom na gutom ako. Masama pa naman akong gutom, nananapak talaga ko. Kaya King Thunder Torres, humanda ka! Shet. Nakakaasar yung ganung lalaki diba? Nakaka turn off bes. Realtalk

Pagkatapos kong kumain at itaob ang kaldero, umakyat na ko sa kama ko para ire read, i- revise at i-edit yung mga articles na ginawa ko para sa dyaryo na ipu-publish namin next month. Tapos on my side is yung mga notebook and books ko para naman gumawa ng assignments. Talk about multi tasking, Yes, i definitely has it. Kung pwede ko nga lang isigaw na "Ding! Ang bato!" at nag Darna mode dito, ginawa ko na. Fck. Ano corny na ng imagination ko.

Campus Nerd

Yan yung tawag sakin ng mga schoolmates ko. Sobrang anti-social ko kasi ee, kaya wala akong halos kaibigan. Studies first talaga. Sanay na din naman ako, sanay nagiisa. Charot.

Kasalukuyan akong nagsusulat ng biglang kumatok sa kwarto ko.

"Mitch, may naghahanap sayo" Sabi ni Mama.

"Ha?" Muntangang tanong ko, parang hindi narinig ee. Like seriously kasi, sino yung maghahanap sakin. I dont remember na may naghahanap sakin dito sa bahay. And what, gabe pa?

"Sino daw 'ma?" Tanong ko.

"Abay malay ko, hindi ko na natanong ee. Kaklase mo ata. Saka, bat hindi mo labasin ng malaman mo? Magpi pinoy henyo pa ba tayo dito?" Sagot ni mama na pasarcastic.

"Fine, bababa na" Sagot ko at tinigil muna pansamantala yung ginagawa ko.

Medyo kinakabahan ako kung sino yung naghahanap sakin, I mean, bat naman may naghahanap sakin ng ganitong oras? Desperado ba yun or what? Lalapit lang kasi may kailangan ganun?

Pagbukas ko ng gate, nagulat ako kasi hindi ko talaga ineexpect yung bubungad saking mukha ng lakaki.

Si Thunder, seryoso mga bes. Si Thunder nga.