Chemi's POV:
Patuloy ako sa pag-iyak nang may biglang tumapik sa braso ko. Dali-dali ko nmang pinunasan ung mga luha ko, baka kasi si ate. Lagot ako nito pag nakta nya akong umiyak at hndi ko pa basta-basta masabi ang rason. Pagkatapos kong punasan ang mga luha ko, lumingon ako sa likod at may nakita akong isang lalaking kumakaway sken.
"Huh? Sino ka?!?!" - takot na takot kong sabi habang tumayo at lumakad papalayo. Marahil batang palaboy to! -_-
"Di mo na ako naalala??" - tanong nya habang nkaturo sa kanyang sarili at sa panahong to ay hndi na sya nkatago sa likuran ng punongkahoy. Nakta ko na ang buong katawan. Hndi nman sya marumi. Nkaporma nman. Eh sino kya to???
Iniling ko lng ang ulo ko.
Kinamot nya ang ulo nya. "Naman oh! Busy ka dyan sa pag-eemote tungkol sa love life mo pro ung kababata mo, knalimutan mo na!" - galit nyang sabi.
KABABATA??????? HOLO! SINO KAYA?????? o.O
Tiningnan ko sya with a curious face.
"Tsk! Tsk! Mkaalis na nga eh hndi nman pala ako naalala ni bespren!" - galit nyang sabi at handa na sanang magwalk-out.
BESPREN?!?!?! SI------
"Pepong!!" - sigaw ko na nagagalak.
Si Pepong, kababata ko! ^o^
Tumakbo ako sa kanya at niyakap siya ng SUUUUUUPPPPPPEEEEEEEERRRRRR higpit! XD Namiss ko tong lalaking to! ^^
"A-a-ray!"
"Miss na miss na kta, Pepong!!" - sigaw ko at niyakap pa siya ng sobrang higpit.
"Teka! Teka nga!" - at bumitaw siya sa yakap ko. "Huwag mo na nga akong tawaging Pepong! Ang badoy eh! Hmmmm... tawagin mo nlang akong Arl! Pra nman bagay sa gwapong lalaking katulad."
"Ang laaaa-KAS tlaga ng hangin!" - Sinapak ko ung ulo nya pagbigkas ko sa KAS.
"Aray! Ang sket nun ah!" - inis nyang sabi habang hnahaplos-haplos ung bahaging sinapak ko.
"HAHAHAHA! Halika na nga!" - at inakbayan ko sya tapos nagsimula kmeng lumakad.
Buti nlang ang dumating si Arl. :) Kahit papanu, naibsan rin ung lungkot at pagdadalamhati ko ngayon.
"Ano bang pnaa-eemotan mo knina??" - naiintriga nyang tanong.
"Wala~~ It's none of your business, b*t*h!" - sabi ko at hnampas naman ung ulo nya.
"Anong b*t*h?!?! Hoy TETANG! Hwag na hwag mo akong tawaging ganyan! Yan ba ang natutunan mo sa eskwelahan nyo?!?!?!" -Arl
"At hwag na hwag mo rin akong tawaging TETANG!!!!!!" - sigaw ko nman sa kanya.
"Aba! Ikaw ung nagtawag sken knina ng Pepong, payback lng un nuh!" -Arl
"Hmp!" - at ikinrus ko ang mga balikat ko.
"Sge change topic! Dito na ako mag-aaral, sa paaralan kong san ka rin nag-aaral."
"Talaga?!?!?! Dito kana?!?!?!" - nagulat ako sa sinabi nya.
Tumango sya at ningitian ako.
"KYYYAAAAAAA!!!" - at niyakap ko na nman sya ng soooobbbrrrrraaannnggggg higpit.
"Ano ba?!! Gusto mo ba akong patayin ha??!!" - sabi nya habang nagpupumiglas.
"Hehehe! Sorry. ^______^"
At tiningnan lng nya ako with an ANNOYED face.
"Yes! May best friend ne tlaga ako!" - bulong ko sa sarili ko pro di ko nmalayang malakas na pla ang pagsabi ko nun at narinig nya.
"Best friend?? Bket???? Wla ka bang best friend???" - tanong nya na prang nalulungkot.
"Meron sana...." - at yumuko ako dahil naaalala ko si Dwight. Maging best friend na sana ang turingan namn kung di lng ako nasaktan ngayon. Kung di lng nya ako gnamit, kung snabi lng nya sken na may gusto sya sa ate ko. Sapat na sken ung magkaibigan, makta ko lng sya parati, masaya bhala't ako ung nasasaktan.
"Bket?? Anu bang nangyari at ba't di kayo naging magkaibigan???" - tanong nya na prang naguguluhan.
"Snaktan ksi nya ako..." - sagot ko na nakayuko pa rin.
"Bespren nman! Ang bata-bata mo pa pra dyan! Kalimutan mo nlang sya and start anew. Ang dami pang lalaki sa mundo at balang araw, makikta mo rin ang lalaking nararapat sayo."
Tiningnan ko sya at ningitian.
"Salamat ha."
"You're welcome! Best friend kta so you can't count on me if you need help!" - at inakbayan nya ako.
Nagpatuloy ung pag-uusap namn hanggang sa makarating kme ng bahay. Gumaan tlaga ung loob ko kahit papano. Salamat nlang at dumating si Arl, ang childhood best friend ko. =))))
