Niall | Ziall (mpreg) ✔️

Rozdział 5

Niall wyszedł z łazienki. Zerknąłem na niego z małym uśmiechem.

Jego włosy były mokre, uszka miał postawione. Koszulka była gigantyczna i tonął w niej. Ogon też był lekko wilgotny. Chciałem go dotknąć, to dziwne?

Ruszyłem do schodów i słyszałem kroki więc szedł za mną.

- Masz ochotę na coś konkretnego? - spytałem przystając i zerkając na niego przez ramię. Hybryda zagryzła dolną wargę i wzruszyła ramionami - Jest środek nocy, może kanapki, czy coś?

Ponownie wzruszył ramionami. Westchnąłem.

- Dzięki za pomoc - mruknąłem schodząc na dół. Weszliśmy do przestronnej kuchni, a ja poklepałem stołek stojący przy blacie. Niall podszedł powoli do krzesła i zaczął się na nie wdrapywać. Po paru chwilach, gdy o mało nie wybuchłem śmiechem, siedział prosto wpatrując się we mnie. Wyjąłem pieczywo, masło orzechowe i dżem. Stanąłem plecami do chłopca robiąc kanapki - Te blizny - zacząłem - Skąd je masz? Zrobili ci je wtedy, gdy Cię.. zabierali na aukcję?

Odpowiedziała mi cisza, więc odwróciłem się z gotowymi kanapkami. Niall wpatrywał się w swoje dłonie położone na blacie. Postawiłem przed nim kanapki.

- Niall?

Potrząsnął głową.

- Są.. - urwał, a ja byłem wręcz oczarowany jego delikatnym głosem i dziwnym akcentem - Po moim.. poprzednim właścicielu - wymamrotał, a ja zmarszczyłem brwi.

- Znęcał się nad tobą? - kiwnął w odpowiedzi głową - Nie zrobię ci tego - powiedziałem opierając dłonie na blacie i pochylając się do niego - Nie jestem dobrym człowiekiem, ale nie planuje zrobić ci krzywdy. Możesz mi zaufać. Wiem, że to będzie trudne i wymaga czasu, ale spróbuj - położyłem dłoń na jego ramieniu, przez co wzdrygnął się lekko. Posłałem mu uspokajający uśmiech - Jedz, potem zaprowadzę cie do twojej tymczasowej sypialni. Po domu oprowadze cie jutro, myślę, że dzisiaj oboje jesteśmy zbyt zmęczeni na to.

Skinął głową i wziął w obie ręce kanapkę i wgryzł się w nią.

- Skoro zdecydowałeś się do mnie mówić, może.. - urwałem słysząc dzwonek do drzwi.