So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 12

Justin

Ik zie hoe Camrynn wordt meegetrokken door Jazz. Onbezorgd lacht ze. Ze heeft geen idee. Mijn gedachten worden verstoord door een klap op mijn schouder. "Justin, jongen. Wij gaan surfen vandaag!" Gilt Flint. Ik rol onopvallend met mijn ogen. Soms is Flint echt een klein kind. Lol, dat rijmt. Zuchtend sleep ik mezelf achter de groep aan, op naar de surfplankenverhuur.

Achter de toonbank staat een blond meisje, van een jaar of 19. Vrolijk lacht ze naar ons. En met ons, bedoel ik: Kenzo, Flint, Lilian -ja, zo heet die arme jongen echt-, Arnoud, Jax en ik. We zijn met zijn zessen. "Surfplanken voor iedereen?" Vraagt ze. Kenzo knikt, hij is een goede vriend van Flint en mij. "Oke, loop maar even mee naar achteren dan." Zegt ze, terwijl ze naar de andere kant van de winkel loopt. We lopen door een deur en komen in een enorme ruimte, met wel 100 surfplanken. Echt onvoorstelbaar veel. "Kies er maar een uit." Roept ze. Geïnteresseerd loop ik helemaal naar de achterkant, waar de nieuwste planken liggen. Voorzichtig laat ik mijn hand glijden, over een perfect gestroomlijnde plank. "Dat is een goede." Hoor ik achter me. Smooth draai ik me om, voor zover dat mogelijk is, en kijk ik het winkelmeisje aan. "Dit is niet de eerste keer dat ik surf, mocht je dat denken." Antwoord ik. Haar mondhoeken trekken zich op en haar lach schalt door het gebouw. Ik bedoelde het niet eens als grapje, jesus. Maar in plaats van haar af te katten, trek ik ook mijn mond tot een glimlach en kijk ik haar betoverend aan.

Haar pupillen verwijden en haar ogen worden groter. Dat is een goede reactie. Ooit heb ik in een van de tijdschriften van mijn zusjes gelezen, dat als je iets leuk vind je pupillen verwijden en andersom. Ik inspecteer haar nog eens goed. Golvend blond haar, grote ogen, een smalle neus, een iets te grote mond, ongeveer cupmaat C en lange slanke benen. Ik lik langs mijn lippen. Wat een plaatje. Ik zet onbeschaamd een stapje dichterbij. "Misschien kan jij me wel uit mijn lijden verlossen." Zelf zet ze, waarschijnlijk onbewust, ook een stap dichterbij. "Misschien wel." Antwoord ze zwoel.
"Justin, ben je nou eindelijk klaar?" Roept Jax. Geërgerd kijk ik op, "Nee, ik kom zo. Ga maar alvast!" Voor ik het weet zijn de jongens vertrokken en ben ik weer alleen met het winkelmeisje. Het zou een vluggertje moeten worden, maar daar heb ik geen problemen mee.

Op mijn buik, lig ik op mijn gloednieuwe board en peddel ik mezelf vooruit. Het was niet moeilijk geweest, wat lieve woordjes fluisteren, een beetje knuffelen en hop, een gloednieuw board. Vrouwen zijn zo makkelijk. Glimlachend stort ik mezelf op een golf en surf het hele strand af. Alles gaat goed, tot ik een honingblond meisje het strand over zie lopen, samen met Jazz.

Camrynn

"Hier is het!" Roept Jazz. We staan voor een hoog gebouw, met heel veel ramen. Vanuit buiten kun je alle kappers, die druk in de weer zijn, al zien. Het straalt erom veel chicheid uit. "Jeetje, hoe duur is dit wel niet?" Roep ik. Jazz lijkt zich ongemakkelijk te voelen, "Ik weet niet of je ervan bewust bent, maar geld is voor mij geen probleem. En aangezien jij het zusje van Flint bent, dacht ik dat het voor jou ook geen probleem was." Ik schud mijn hoofd, "Nee, klopt. Het is ook geen probleem voor mij, maar ik moet nog steeds aan het idee wennen." Nieuwsgierig kijkt ze me aan. "Bedoel je, aan net idee dat je kunt kopen wat je wilt?" Vraagt ze. Meteen daarna slaat ze haar hand voor haar mond en kijkt ze beschaamd naar beneden. "Sorry, dat was ongemanierd van me." Schendt geef ik haar een klopje op haar schouder, "Don't worry."

"Dus meid, wat wil je?" Vraagt een mannelijke kapper. Hij woelt met zijn handen door mijn haar, pakt af en toe een pluk vast en inspecteert het. "Ik wil het honingblond." Antwoord ik. Bij gebrek aan inspiratie, heb ik toch maar gekozen voor blond. Dat honing-gedeelte is gewoon voor het effect. Totaal negerend wat ik zei, is de man nog steeds aan het brainstormen. "We kunnen het ook bruin verven, en wat lichtere bruintinten er door heen." Ik schud mijn hoofd, "Nee, ik wil het honingblond." De kapper schud zijn hoofd -ik weet niet of dat is door mijn opmerking, of iets in zijn hoofd- en bekijkt de uitgezakte rode kleur in mijn haar. "We gaan het eerst maar eens bleken." Voor ik het weet is hij weg gelopen, en ben ik alleen. Jazz, die naast me zit, kijkt me via de spiegel aan, "Gewoon zeggen wat je wilt, hoor. Anders heb je voor je het weet knalblauw haar, ofzo." "Oke, oke." Antwoord ik. De man komt terug met een bakje verf en een kwast, de handschoentjes zitten al om zijn handen. "Oke, Camrynn. We gaan het eerst bleken, en daarna gooien we er een kleur naar keuze in. Welke kleur had je gewild?" Voor de derde keer beantwoord ik zijn vraag, "Honingblond." De man knikt goedkeurend en bind een soort cape-achtig iets, rondom mijn nek. Ik voel me net Superman. Of in mijn geval, Superwoman dan.