The Four Angel Warriors

EPILODGE

" So, it was the reason? huh?' -i ask, as my tears started to fall

" yes it was my reason! our reason! what do you think you can do huh? you want to stop us? then go, i will not stop you but think of the others. You said you don't want to hurt them, but do you think you can't hurt them? Gosh. Use your mind Mira. " -he replied.

"aurgh! pucha ka. Tang*na mo. Tang*na nyo.' i shouted while i comb my hair with my bair hands

He just smile. A smile of a devil.

That smile na di ko inaasahang ipakita nya sa harap ko. 

I'm scared, di ako maka galaw sa kinatatayuan ko' Ni hindi ako makapag salita. Para bang na-semento yung dalawa kung paa. The way he look at me, parang hindi sya yung taong nasa harap ko at nakilala ko, yung lalaking minahal at mahal ako nuon. 

Napasalampak ako sa sahig pero agad akong tumayo at nilapitan ang tatlong lalaki na nasa harapan ko. Niloko ako ng taong mahal na mahal ko. Ni minsan di sumagi sa isip ko na darating sa punto na iiyak ako ng sobra sa harap niya/nila. Minahal ko sya ng sobra, halos i-give up ko na lahat para lang sa kanya. Pero ano? eto ako ngayon, nasaaktan ng sobra.

*Pak* *Pak* *pak*

" A-ang gago mo, ku-kulang pa yan sa ginawa mo sakin.' -sigaw ko

" Ano bang ginawa naming mali? Lahat naman ginawa namin para sa inyo. Ba't kailangan nyo kaming lokohin. Ha? magsalita kayo. Mga tarantado kayong lahat.' -sigaw ko.

tuluyan na akong nawala sa sistema ko. Wala akong ginawa kundi ang magsisigaw at itapon lahat ng mga gamit na nakikita ko papunta sa kanila pero iniilagan lang nila lahat ng yun. 

 Ng wala na akong mahawakan na mga bagay na malapit sa akin. Tumayo ako at nilapitan uli sila. This time pinunasan ko na yung mga luhang nasa pisnge ko. 

Before i left, may mga salita lang akong sinabi atsaka iniwan na sila.

"Starting today, hindi nyo na makikita ang weak na kami. Tanging alaala na lang ito para sa akin at sa kanila. Babalik kami. We will take everything when we comeback.' -sabi ko atsaka iniwan na sila.

I directly went to my car. 

"Ma'am ok lang ba kayo? bakita ka po umiiyak?'  tanong ni manong 

"Dumiretso na lang tayo sa unit namin manong. Medyo masama lang talaga pakiramdam ko.' -i lied. 

Pinunasan ko na ng tisyu yung mga luhang nagbabadyang tumulo ulit. I calm my self. 

...

In-open ko agad yung pintuan. Bigla naman silang napatingin sa direksyon ko. 

"Oh andito na pala ang prinsesa natin!" -pagbibiro ni Kayleigh.

sorry kayleigh but im not in mood to join your trip. 

"Is everyone here?' -diretsahan kong tanong. 

"Hmm. Safiya went out. Why?' -- Kayleigh said.

"Oh what happen to you our princess? are you alright?' -singit ni Heejin 

" I'm not in the mood to joke with you guix. Call Safiya Now. I have important announcement to discuss with you. I'm going to change my clothes, just call me when Safi is home.' -bilin ko tsaka dumiretso na ng kwarto ko para mag ayos ng sarili.

Habang papunta ako sa sarili kong kwarto di ko maiwasang isipin kong paano ko masasabi sa kanila ang nalaman ko. I know i can hurt them but i did this for their safety. Inipon ko lahat ng lakas para mamaya. 

Pagdating ko sa kwarto ay agad akong nagbihis at pumunta na ng banyo para maligo. 

After 25 minutes nagbihis na ako ng pantulog at pumunta na sa baba. This is it. I have to do this. Im sorry girls, but i have to do this.

Habang pababa ako ng hagdan nasa lubong ko si Heejin. Balak na sana nyang tawagin ako, since bababa narin naman ako nakisabay na lang sya. I can sense that she wanted to say something but she can't say it.

"I'm sorry girls?-- sorry? wala ka namang kasalanan ah-*aray* 

"Pataposin mo nga muna ako Kayleigh. As i said i'm sorry but you have to break up with your boyfriends. " -diretsahan kung sabi. 

"WHAT?? ARE YOU INSANE MIRACLE? WHY ARE YOU TELLING US ON WHAT TO DO? -gulat at pasigaw na saad ni Safiya.

"Mi-miracle?! i heard it wrong, right? hey miracle.' -gulat ding saad ni Heejin at Kayleigh.

"My decision is clear. you'll broke up with your boyfriends. I'm only giving you one day to do it.' - I said in clear tone.

"NOOO.. WERE NOT GOING TO DO THAT MIRACLE! - Heejin protest.

"YOU have to.' -i said in higher tone. 

"Why are you telling us on what to do mira? i can't broke up with Blake. I love him and he loves me too.' -Safiya explained.

"STOP IT. You must broke up with your boyfriends. They never love us. They used us to assassin. Never believe in their words, we must protect each other.' -paggalit kong saad. 

"What? t-they n-never l-love u-us?? AURGHHHH ... This is shitty life. Stop saying that Mira.' -mahinhin pero makabuluhang saad ni heejin. 

"I'm saying the truth here. Nakita at narinig ko lahat lahat ng plano nila kanina. Im on my way papuntang office ni Tita dahil may idi-discuss lang sana ako but as i walk i heard a familiar voice, akala ko isa lang siya pero ng nilapitan ko yung stock room may nakita akong tatlong lalaki. First i didn't recognize them, kaya aalis na sana ako ng marinig ko ang pangalan natin kaya tumigil ulit ako, dun ko na nakilala ang mga lalaking yun. Sila Drae, Kench at Stevan mga boyfriend natin. I heard everything including their plan to toy us. They don't love us and they will never love us.  ' -i said in calm. 

Gulat, sakit at galit ang nakikita ko sa mga mata nila. Gulat dahil di nila inaasahang mangyayari ito. Sakit dahil nasasaktan sila sa mga pangyayaring toh at galit dahil ginawa silang tanga ng mga lalaking mahal nila. Ganyan din ang nararamdaman ko kaso kailangan kong maging malakas at matatag para protektahan ang mga kaibigan ko. Di ko na kinaya kaya i turned my back but then tumigil ako sandali. I know mahirap itong susunod kong gagawin, alam kong masasaktan ako pero kailangan ko na din itong sabihin. 

" On the second day. Aalis na ako ng bansa at doon na muna ako mag stay. Tomorrow makikipagkita ang mga boyfriend nyo sa inyo. If you believe me, Kausapin nyo sila at makikipag broke up na kayo but if you don't. Then wala na akong magagawa, it was your decision it;s up to you kung pinaniniwalaan nyo ako. Tomorrow dadating na yung mga plane ticket bahala na kayo kung sasama kayo o hindi.' -i finally said at agad na pumunta sa kwarto ko. 

I immediately lock the door  at napasalampak na lang ako sa higaan ko dun ko na binuhos lahat lahat ng sakit na nararamdaman ko. Nagsisigaw lang ako na parang baliw at biglang ihahagis ang mga gamit na nahahawakan ko.

"A-a-akala ko m-mahal m-mo ko. Putcha naman D-Drae all this time ginawa mo lang pala akong tanga. HAHAHHAHA. I-Ito namang si ako, naniwala agad. AURGHHH..' -sigaw ko at sinabunutan yung buhok ko.

Wala na kong ginawa kundi ang umiyak buong magdamag, ni hindi na ako kumain ng dinner dahil wala na talaga akong gana. 

Di din nagtagal nakatulog na ako. 

Finally, na-update ko narin ang official Epilodge ng story na ito.. HEHEHE . ang hirap talagang mag isip kung anong ita-type ko para pang update. Basta ito na nga. Please vote and comment for this chapter. Sana i-support nyo po ako. Thank you so much.