Ik kijk naar mijn moeder die mijn blik probeert te ontwijken. Jammer voor haar ben ik super goed in iemand indringend aankijken en gebruik ik die gave nu op mijn uiterste best. Niemand had dit verwacht, zelfs Hank niet, die er een beetje ongemakkelijk bijstaat en juist mijn moeders blik probeert te ontwijken. Ik kijk naar zijn korte haar dat helemaal in de war zit, omdat we allemaal net wakker zijn. Dan verbreekt mijn moeder de stilte en zegt: 'Het is maar drie jaar...' Drie jaar. Drié jaar! Hoe kan ze nou zeggen dat het 'maar drie jaar' is?! Drie jaar kan heel lang duren als je moeder in die jaren weg is. Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken en de knoop in mijn buik te negeren, maar dat gaat moeilijk als ze iedere seconde groter lijken te worden en steeds meer aan je gaan knagen. Ik staar naar mijn schoenen; net nieuw. Nu ik er zo naar staar vind ik ze helemaal niet zo mooi meer als toen bij dat Franse winkeltje in dat leuke stadje. Ik ben wel blij dat ze het nu verteld en niet ergens de afgelopen 2 weken dat we in Frankrijk waren, want dat zou mijn hele vakantie hebben verpest. En natuurlijk ook die van mijn kleine zusje Lila en die van Hank, mijn stiefvader. Dit is de eerste keer dat we naar Frankrijk gaan zonder mijn vader en met mijn stiefvader. Vorig jaar zijn we niet geweest omdat mijn ouders toen midden in de scheiding zaten. Ik dacht dat het wel weer goed zou komen, maar toen mama een maand later met een wildvreemde man op de stoep stond wist ik zeker dat het dit keer menens was. Ik vond al dat mama zich de afgelopen 3 weken raar gedroeg, alsof ze ergens mee zat. Hier dus mee.
Ik zit nu op mijn kamer te flippen. Hoe haalt mijn moeder het in haar hoofd om drie jaar weg te gaan?! En zij is altijd zo van het alles overleggen, waarom nu dan opeens niet meer? En ze heeft niet eens een duidelijke reden. Alleen: 'Ja, omdat ik moet verwerken wat er de afgelopen jaren is gebeurd.' Alsof je de dood van je mijn vader niet kan verwerken thuis. Ik smijt mijn kussen tegen mijn veel te oude bed. Die is nog van mijn vader geweest toen hij nog jong was. Mijn vader. De knoop in mijn buik en de brok in mijn keel hebben plaats gemaakt voor brandende woede. Neem ons dan mee! Of ga iets minder lang. Je bent met hem gescheiden en hebt al een nieuwe man omdat je hem niet meer hoeft. Waarom dan drie jaar alleen rouwen omdat hij is overleden? Ik bedoel maar.
