....8....

297 19 4
                                    

เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดังจนแสบแก้วหูทำให้วันวิสาที่กำลังจัดเสื้อผ้าใส่ตู้นิ่วหน้าอย่างแปลกใจ...ที่แบบนี้มีเด็กแว้นด้วยเหรอนี่ แต่ราหูกลับลุกขึ้นไปมองที่หน้าต่างแล้วยิ้มกว้างพร้อมโบกมือ

"นี่แยม...เดี่ยวจัดเสื้อผ้าเสร็จเตรียมตัวไปข้างนอกกับฉันหน่อยนะ..."ราหูสั่งหญิงสาวเบาๆเมื่อตั้งท่าจะออกจากห้องไป

"จะไปไหนเหรอคุณ....."อดไม่ได้ที่จะถามออกมาหรือว่าเขาจะพาเธอไปแข่งรถอย่าบอกนะว่าเบื้องหลังจริงๆแล้วเธอมีสามีเป็นเด็กแว้น

"เถอะน่า..."ราหูบอกเมื่อผลุบออกจากประตูไป.....

"เสียงรถน่ารำคาญรูหูแบบนี้คงเป็นโกดำค่ะคุณแยม...."ประทีปบอกนายสาวเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของอีกฝ่าย

"โกดำ??...."วันวิสาทวนเบาๆด้วยสีหน้างงๆ

"ลูกชายผู้ใหญ่เดียวค่ะ...ผู้ใหญ่เดียวเป็นลุงของนาย เลี้ยงนายมาแต่เด็กๆรักนายมากกว่าลูกเสียอีกเพราะโกดำเกเรทุบตีกับเขาไปเรื่อยงานการก็ไม่ทำวันๆเอาแต่ซิ่งมอเตอร์ไซค์แต่โกดำกับนายก็รักกันดีไม่มีปัญหาหรอกค่ะ...."ประทีปร่ายประวัติโกดำให้วันวิสาฟังเมื่อปิดประตูตู้เสื้อผ้าหลังจากช่วยหญิงสาวจัดเก็บมาครึ่งค่อนวัน

"งั้นเหรอจ๊ะ....ขอบใจทีปมากนะที่ขึ้นมาช่วยเก็บของเพื่อเป็นการตอบแทนเล็กๆน้อยๆ...ฉันให้จ๊ะ..."วันวิสากล่าวขอบใจประทีปก่อนยื่นลิปติกสองแท่งที่ยังไม่ได้ใช้ไปตรงหน้าอีกฝ่าย...

"หลูด!!...(ลิปสติก)..."ชายหนุ่มหัวใจหญิงยกมือจับแก้มตาเป็นประกาย

"เพื่อนฉันซื้อมาฝากจากเกาหลีสีส้วยสวย อาจจะเล็กๆน้อยๆแต่ฉันว่ามันต้องเหมาะกับทีปแน่ๆ..."วันวิสายิ้มกว้างอย่างดีใจที่อีกฝ่ายแสดงอาการยินดีกับของที่เธอให้อย่างออกนอกหน้า

"ขอบคุณค่ะ...จะสีอะไรทีปก็ชอบทั้งนั้นละคะคุณแยม..."ประทีปรับลิปติกมากำไว้แน่นยิ้มกว้าง

"Lovely Giants"  รักจากใจของนายยักษ์Donde viven las historias. Descúbrelo ahora