Εσύ

Μόνοι

POV Αλέξη

Εχουν περάσει δύο γαμημενες εβδομάδες μακριά της και νιώθω όλο και πιο αδύναμος.Δεν είναι ότι ήμασταν καιρό μαζί, όμως αυτές τις δύο εβδομάδες συνειδητοποίησα πόσο δύναμη μου έδινε αυτή η γυναίκα.Αυτο το διάστημα που είμαστε χώρια το μόνο που κάνω είναι να καπνίζω να δουλεύω και να πίνω.Ξυπνάω το πρωί μετά από έναν χάλια ύπνο, γεματο εφιάλτες, πίνω καφέ, καπνίζω, δουλεύω το βιβλίο που ανέθεσαν όσες περισσότερες ώρες μπορώ να δουλέψω για να ξεχαστώ και το βράδυ πηγαίνω σε κάβες και αγοράζω μπουκάλια για να πιω γυρνώντας σπιτι.Πέρασα τέσσερις μέρες μαζί της και ήταν οι τέσσερις καλύτερες μέρες της ζωης μου από ο,τι αποδείχτηκε.Και περνάω όλα αυτά γιατί ήμουν ειλικρινής. Ποτέ δεν κατάλαβα τις γυναίκες ούτως ή άλλως οπότε δεν θα καταλάβω και αυτήν.

Το να προσπαθήσω να της μιλήσω είναι μάταιο αφού έχω ήδη προσπαθήσει κάποιες φορές και από την άλλη μου είπε πως εκείνη θα το έκανε μόλις της περνούσαν τα νεύρα.Και δεν νομίζω να μπορεί να έχει νεύρα για δύο εβδομάδες.Απλά δεν θέλει κάτι από εμένα και φοβάται να μου το πει.

Κάθισα στο σαλόνι με ενα μπουκάλι ουσκι στο χέρι.Άναψα ένα τσιγάρο και ήπια μια γουλιά από το ποτό μου.
Ήταν βράδυ, οπότε δεν είχα και κάτι να κάνω.

POV Νεφέλης

Δυο βδομαδες που δεν έχουμε ειδωθεί.Δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω και δεν νομίζω ο Αλέξης να έχει την υπομονή να περιμένει.Απλά δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι τόσο γυναικάς.Ναι αυτή είναι η κατάλληλη λέξη για να τον χαρακτηρίσω.Δεν περίμενα να μην έχει πάει με καμία από τότε που χώρισε από αυτήν την γυναίκα αλλά το γεγονός ότι σχεδόν κάθε βράδυ πήγαινε και με άλλη με νευριάζει αφάνταστα.
Σαν ψυχολόγος μπορώ να πω ότι είναι μια φυσική αντίδραση μπροστά σε όλα αυτά που έχει περάσει αλλά σαν κοπέλα του δεν μπορώ να το αποδεχτώ.Ίσως να νιώθει πράγματα για μένα αλλά πως μπορώ να ξέρω ότι δεν θα με απατησει με την πρώτη δυσκολία και θα πάει να ψάξει παρηγοριά σε μια άλλη;Πως μπορώ να ξέρω ότι τόσες μέρες που δεν μιλάμε δεν έχει κοιμηθεί με κάποια αλλη;Ή με άλλες θα έπρεπε να πω καλύτερα.

Είναι αργά το βράδυ κι εγώ είμαι με μια κουβέρτα στον καναπέ του σαλονιού μου βλέποντας τηλεόραση. Αποφασιζω να πάρω το λάπτοπ και να στείλω mail στην Ρόουζ.Η Ρόουζ είναι πολύ καλή μου φίλη χρόνια τώρα αλλά έχουμε χάσει επικοινωνία με τα τελευταία γεγονότα.Ειδικά από τότε που μετακόμισα στην Ελλάδα.Ξέρω όμως πως όταν την χρειάζομαι όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν θα είναι δίπλα μου.
Της εξήγησα την όλη κατάσταση με τον Αλέξη.Δεν της ειπα τι ακριβως του συμβαινει αλλα δεν είναι τόσο περίεργη ώστε να με πιέσει να της πω. Εκείνη χάρηκε που επιτελους μετά τον Παύλο βρήκα κάποιον άλλο και μου είπε πως αν θέλω να λυσω όλα αυτά τα ερωτήματα που έχω στο μυαλό μου για τον Αλέξη πρέπει να του μιλήσω.Είχε δίκιο αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να του πω όσα σκέφτομαι.Είναι υπερβολικά όπως και να τον κάνεις.Ουσιαστικά έχουμε σχέση, δεν έχουμε κάτι πιο σοβαρό και ίσως φρικάρει με όλα αυτά που θέλω να του πω.Ίσως όμως αν δεν του μιλήσω να τον χάσω οριστικά.Δεν το θέλω καθόλου, είμαστε δύο εβδομάδες μακριά ο ένας από τον άλλο και μου λείπει, μου λείπει αφάνταστα ενώ είχα περάσει μαζί του μόνο τέσσερις ημέρες.Κι όμως δεν θέλω να φύγει από τη ζωή μου.Αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του.Αρκεί πρώτα να βεβαιωθώ για τα δικά του συναισθήματα.Και αυτό είναι μια άλλη κουβεντα που είχαμε αφήσει στη μεση.

[...]

Ξύπνησα χωρίς κάποιο ξυπνητήρι αυτή τη φορά μιας και ήταν Σάββατο και δεν είχα καμία συνεδρία.Ο ήλιος με χτυπούσε απευθείας στο πρόσωπο γι"αυτό γύρισα πλευρό.Άργησα να σηκωθώ μιας και ξενυχτησα από την πολύωρη συζήτηση με την Ρόουζ και μετά με τον εαυτό μου.

Κατέβηκα στην κουζίνα, πάτησα το κουμπί της καφετιερας και περίμενα να γίνει ο καφές κάνοντας ένα τσιγάρο.

Το μυαλό μου αμέσως πήγε στον Αλέξη.Ούτε εκείνος μου είχε μιλήσει όλο αυτό το διάστημα.Ίσως να μην ενδιαφέρεται ή απλά μπορεί να περιμένει εμένα να του μιλήσω.Μου είχε πει πως αν θέλω να μάθω τι άνθρωπος είναι να του τηλεφωνούσα.

Αν θέλεις να μάθεις μίλησέ του

Είπε μια φωνή στο κεφάλι μου υπενθυμίζοντας μου την συζήτηση με την Ρόουζ.

Αποφάσισα να ντυθώ και να πάω στην παραλιακή για μια βόλτα.Ήθελα πραγματικά να ξεσκασω.

Φτάνοντας κάθισα στις ομπρέλες.Είχαμε καθίσει εδώ τις προάλλες με τον Αλέξη.Κοιτουσα την θάλασσα και προσπαθούσα να καθαρίσω το μυαλό μου από όλα αυτά που με βασάνιζαν.Ήμουν στενοχωρημενη.Δεν ήθελα να είμαι μακριά του αλλά δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω.Το να του μιλήσω ήταν η καλύτερη επιλογή αλλά κάτι με έκανε να διστάζω.Ίσως να το ξεχνουσα και να προχωρούσα την ζωή μου κανονικά.Μα τι λέω, αυτός ο άνθρωπος ήταν μαζί μου για λίγες μέρες και δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου.

Σηκώθηκα για να φύγω και είδα μπροστά μου τον Αλέξη.Τι ηλίθια που είναι,ερχεται και αυτός εδω οταν δεν είναι καλά.Δεν ήταν καλα;Ήταν στενοχωρημένος;

"Γεια.." είπα και έβαλα μια τούφα πίσω από τα μαλλιά μου κοιτώντας κάτω.Ένιωθα πολύ αμήχανα.

"Γεια..." μου ανταποδίδει κοιτώντας με επίμονα σαν να προσπαθεί να καταλάβει το σκέφτομαι.

Ήθελα να με πιάσει και να με παρει μια σφιχτή αγκαλιά.Να τα ξεχάσω όλα και να το πάμε από την αρχή.Όχι ότι ήμασταν καιρό μαζί, απλα να διορθώσουμε κάποια πράγματα.Ύστερα θυμήθηκα τους εφιάλτες του.Τόσο καιρό έβλεπε και πάλι εφιαλτες;Αν ήμουν μαζί του δεν θα έβλεπε.Έκανα την ζωή του και πάλι δυστυχισμένη.Φαινόταν ταλαιπωρημένος.Σαν την πρώτη μέρα που ήρθε στο γραφείο μου.Τη μέρα που αντικρυσα το χάος στα μάτια του.Αυτά τα σμαραγδι μάτια, που έκρυβαν τόσα πράγματα αλλά που τα έμαθα μόλις λίγες μέρες αργότερα.

"Λοιπον"είπα "Θέλω " του ανακοίνωσα και με κοιτούσε με απορία.