Meow =(∩o∩)= •KaiSoo• √

33

Mutfaktaki işini bitirdikten sonra diğerinin yanına giderken, Kyungsoo'nun kanepenin kısa tarafında dizlerini havaya kaldırmış şekilde oturarak bir şeyler okuduğunu gördü. Biraz daha yaklaştığında fazlasıyla renkli olan kapakta yer alan çizimlerden manga olduğunu anladı. Kanepenin diğer tarafına uzanıp Kyungsoo'nun kucağına yattıktan hemen sonra kafasını kaldırıp diğerinin tepkisine izledi. Kendini okuduğu şeye fazlasıyla kaptırdığı için geldiğini hissetmemiş olacak ki küçük çaplı bir irkilme seansı yaşamıştı. Genişçe sırıttığında, cep kitabı boyutunda olan mangayı kafasına hafifçe çarparak almıştı cevabını. 

"Korktum!"

"Farkındayım~"

Tavrından bir şey kaybetmeyerek sırıtmaya devam ediyordu. Kyungsoo'nun dizleri havada olduğu için yüzünün çok yakınında olan göbeğe yanağını yasladı. Büyük gözlerin odağı olduğunu hissedebiliyordu. Yine de bozmayacaktı. Şirin çıkıntının varlığını hissetmeyi seviyordu çünkü. 

"Ne yapıyorsun?"

Kyungsoo şaşkınlığa benzer bir tonda sorunca yanağını minik göbeğin üstünde hafifçe hareket ettirdi.

"Babacığını özledin mi bebeğim?"

Jongin'in sarf ettiği cümleyi ilkten çok farklı yerlere çektiğinden gözlerini kocaman açıp kendini onu azarlamaya hazırladıysa da saniyeler sonra anlayıp durumu kıl payı kurtarabilmişti. O an Jongin'in muhatabı olan kendisi değil göbeğiydi. 

"Haline acıyarak sorumu tekrar ediyorum, Jongin. Ne yapıyorsun?"

Esmer olan yüzünü karnına gömüp kıkırdadığında -sesi fazla çıkmasa da omuz hareketlerinden anlamıştı- görmeyeceğini bildiğinden genişçe gülümsedi.

"Bak ne hatırladım!"

Jongin heyecanlı bir ifadeyle olduğu yerden çekilip kafasını kaldırdığında Kyungsoo mimiklerini o kadar kısa sürede nasıl toparlacağını şaşırdı. Toparlayamadı. 

"Yine ne hatırladın acaba."

"Açık bıraktığın musluklar... Hatırlıyor musun?"

Kyungsoo ilk olarak bunun konusunun geçtiği zamanı hatırlamaya çalıştı. Hatırladığındaysa hafifçe gülümsedi. O zamanlar, kafasının fazlasıyla karışık olduğu zamanlardı. O an Jongin kucağında yatarken, öncesinde bunun fazlasıyla imkansız olduğuna inandırmıştı kendisini. Şayet insan doğası imkansız olana tutulmaya meyilli oluyordu. 

"Hatırlamıyorum." 

Yine de bu şekilde cevap verdi. Farklı bir cevap vererek konuyu kapatmak da istemediğinden Jongin'in de unutmuş olmasını umuyordu. 

"Psikolojini bozduğumu söylemiştin," alttan alttan yavru köpek bakışı atıyordu, "Ve hatırladığını biliyorum, hiç kıvırmaya çalışma."

Kendisini mangasının arkasına saklayıp derin bir nefes aldı.

"O sıralar karakterin gel beni sev diyordu. Ben de sonrasında pişman olmamak için sevmemeye çalışıyordum. Durum bu."

Göz ucuyla baktığında Jongin'in gülümsediğini gördü.

"Ne o, hoşuna mı gitti?"

"Çabalaman sonuç verdi mi?"

Mangayı hafifçe kenara çekip Jongin'e baktıktan sonra gözlerini devirdi. 

"Ailen endişelenmez mi, dün akşamdan beri bendesin."

Kısa sessizliği Kyungsoo'nun sorusu böldü.

"İstemiyorsan gidebilirim."

Dudaklarını birbirine yapıştırıp bir müddet bekledikten sonra cevap verdiğinde Kyungsoo'nun kucağından kalkmak üzereydi Jongin. Beyaz tenli olan elini yüzüne bastırıp tekrar yatmasını sağlamasaydı belki başarılı olabilirdi.