Hiçbir zaman hayatımdaki baba eksikliğini atlatamadım.Belki bir baba olduğumda çocuklarıma benim hiçbir zaman hissetmediğim,ama çocuklarıma aktarırken dolduracağım bu boşluğu kendi ailemi kurduğumda unutacağım benim için eskide kalacak.Belkide sadece abarttığım aile kurmadan da unutabileceğim,kafama takmayacağım bir kuruntudan ibaret sadece.
Sonuç olarak babasıyla büyümeyen tek insan ben değilim.Dünyada insanların üzüldüğü daha büyük kayıplar,acılar,yaralar var.Fakat ne olursa olsun bu benim hayatımda bir eksiklik ve diğer insanların yaşadığı umurumda değil dediğim zamanlar oluyor.İşte o zaman bencil,yaşadığı hayatta olgunlaşmamış bir dangalak oluveriyorum birden.
Her insanda olmasa da yaşadığı üzüntüler,acılar,kayıplar o insanı üzer fakat acımasız hayata karşı savaşabilmeyi de öğretir.Sanırım babamın hayatıma kazandırdığı tek fayda bu.Olgun olmam ve insanlara karşı savaşmayı öğrenmem.Bu beni güçlendirdi ve sadece kendi içimde yaşadığım acı,arada herkesten gizli gözyaşlarına dönüşüp beni yatıştırıyor,en azından bir süreliğine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babama Notlar
General FictionMerhaba.Bu Hikayeyi yazmak için uzun süre düşündüm ve bugün yazmaya başlıyorum.Diğer hikayeler gibi kitap şeklinde yazmayacağım sadece yaşadığım hayatı biraz farklı kurgulamak istiyorum ve buraya bir anlamda içimi döküp rahatlamak istiyorum.Umarım b...
