VS-Kamufle

BÖLÜM 10- *KÖREBE

BÖLÜM ŞARKISI: Mustafa Sandal-Ben Olsaydım

Direksiyonu sola kırıyorum. Eski, ara bir sokak karşılıyor beni. Elif'in çaresiz verdiği nefesi duyuyorum. Yandan bir bakış atıyorum ona. Yüreğim kaldırmıyor böyle şeyleri. Içim içimi yiyip bitiriyor. Elif'ten ben istemiştim buraya gelmeyi. Arda'nın durumunu anlatınca onu görmek istemiştim. O da benim vazgeçmeyen ısrarlarım üzerine kabul etmişti.

"Burda"

Elif'in bana seslenmesiyle arabayı dar sokakta olabildiğince kenara bir yere çektim ve durdum. Elif, kemerini çıkardı ve arabadan indi. Derin bir nefes alıp vererek başımı öne eğdim. Gözlerimi kapatıp, dudaklarımı birbirine bastırdım. Kemerimi çıkarıp arabadan indim. Elif, ufak bir erkek çocuğunun önüne çömelmiş ve ellerini tutmuştu. Bu bahsettiği Arda olmalıydı.

"Bak bu Emre abin"

Arda'nın bakışları beni buldu. Hemen gülümsedi. Bende aynı şekilde en içten gülümsememi verdim ona. Elif gibi çömeldim. Arda, Elif'in ellerini bıraktı ve benim önüme geçip benim ellerimi tuttu.

"Memnun oldum Arda"

"Bende"

"Nasılsın bakalım"

"Mutlu"

"Çok güzel"

"Ama halsiz"

Gülüşüm yüzümden anında düşüyor. Boğazımı temizleyerek başımı yere eğiyorum. Alttan Elif'e bakıyorum. Sağ gözünden bir damla yanaklarıyla buluşmuştu bile çoktan. Ona baktığımı farkedince hemen kafasını diğer tarafa çevirdi. Eliyle hızlı bir şekilde yanağındaki ıslaklığı sildi ve tekrar bize taraf döndü.

"O zaman sen eve gidip dinlen biraz"

"Istemiyorum"

"Neden?"

"Eve gidince annem bana zorla ilaç içermeye çalışıyor çünkü"

Verecek bir cevap bulamıyorum. Elif, ayağa kalkıyor ve sırtındaki çantayı düzeltiyor.

"O zaman biz seninle oyun oynayalım ha?"

Elif'in sorusu üzerine hemen ellerimi bırakıyor ve ellerini birbirine vurup sevincini yaşıyor.

"Hep beraber oynasak?"

Arda, eliyle arkada oynamaya devam eden arkadaşlarını gösteriyor.

"Olur"

Elif yerine cevap veren taraf ben oluyorum. Hızlı bir şekilde ayağa kalkıyorum ve Elif'e dönüyorum. Bir farklı bakıyor bana.

"Bir sorun mu var?"

Yanına gidiyorum ve tam önünde duruyorum. Gözlerini benden kaçırıyor. Dudaklarım hafifçe yukarı kıvrılıyor. Ellerimi ceplerime koyuyorum.

"Elif?"

Kafasını tam bana döndürmüyor. Yandan birkaç saniye bana bakıyor. Sonra koşar adımlarla Arda'nın yanına gidiyor. Gülüyorum. İç çekip onların yanına gidiyorum.

"Ne oynayacağımızı belirledin mi kaptan?"

Bir itaatkar gibi değiştiriyorum ses tonumu. Bu, Arda'nın hoşuna gitmiş olacak ki gülüyor.

"Evet"

"Hıım. Ne oynuyoruz peki?"

"Körebe"