Gözlerimi açtığımda bulanık gördüğüm için nerede olduğumu tam olarak kavrayamadım. Biraz zaman geçtikten sonra bir hastane odasında olduğumu fark ettim. En son ormanda geziyordum diye hatırlıyordum buraya nasıl gelmiştim ben? Yanımdaki koltukta birbirine sıkıca sarılıp uyumuş olan Çiğdem ve Sarp'a baktım. Onların bu hallerine gülümsememek elde değildi. Kapı açıldığında karşımda gözlerinin altı uykusuzluktan çökmüş bir Yalçın görmeyi beklemiyordum. Elinde bir kahve vardı. Beni görünce gülümsedi ve yanıma geldi.
"İyisin. Allah'ım sana şükürler olsun. Ben her şeyi yanlış anlamışım üzgünüm. Affet beni." Cevap verirsem hem o zararlı çıkardı hemde ben en iyisi susmaktı. Hayatımda ilk kez kendimi savunmadan sadece susmak. "Cevap ver Buse lütfen cevap ver." Üzgünüm Yalçın ÇAKIR ama bendeki sen çoktan yok oldu.
ÇİĞDEM'DEN
Sarpla beraber uyuyakalmışız koltukta. Aahh tutulmuş her yerim yaa. Odadan gelen seslere uyanmıştım. Gözlerimi hafif araladığımda Yalçın'ı gördüm. Buğra bana her şeyi anlatmıştı. Ve ben Yalçından iğreniyordum. Buseyle konuşuuyodu. Uyanmış işte şükürler olsun.
-"Buse kardeşim iyi misin?"
Sadece kafasını sallamıştı. Hafif gülümseyerek. Yalçın'a döndüm.
-"Sana git demedim mi ben ne arıyosun burda."
-"Nasıl gideyim Çiğdem Buse bu haldeyken nasıl gideyim."
-"Buseyi bu hale getiren insanın kim olduğunu düşünürsen gitmememen için bir neden olmadığınıda düşünmüş olursun."
-"Ha?"
Yalçın trigonometri sorusu görmüş gibiydi.
-"Buseyi diyorum bu hale diyorum sen getirdin diyorum."
-"Çiğdem bak herşey yanlış anlamadan ibaret."
Sarp sesimize uyanmıştı. Her yeri tutulmuş bağıra bağıra kalktı koltuktan.
-"Sarp abine artık gitmesi gerektiğini söyler misin?"
-"Abi gel biz bi eve gidelim. Çiğdem benim anahtar sende. Ver de abimi götüreyim üstümüzü falan değişelim."
-"Hayır ya gitmiyorum bir yere."
Tam ben konuşacakken Yalçın'ın telefonu çaldı.
-"Hadi bee biz bugün işe başlıyoduk. Devran arıyo Buse gelemeyeceğine göre kim geliyor?"
Buse kolumu tutup kulağıma bişey söyledi.
-"Hayır buse saçmalama."
-"Noldu Çiğdem?"
Yalçına dönüp gözlerimi devirdim.
-"Buse hastaneden çıkmak istiyo.
İşe gidicekmiş. İzin vermeyenler?"
Üçümüzde elimizi kaldırdık. Buse kahkaha atmasada gülümsedi.
-"Sizi dinleyeceğimimi sandınız aptallar."
Kalkıp üstünü giymeye başladı kendine gelmiş gibiydi. Sarpta Yalçın'ı alıp çıkış işlemlerini halletmeye gittiler.
-"Buse Yalçın'la konuşacak mısın?"
-"Adını bile duymak istemediğim bi insanla konuşmak mı yapma Çiğdem."
-"Buse çalışmana izin vermiyorum."
-"Hahaha şakacı şey."
-"Ciddiyim."
-"Hani senün küçük ayıcığını parçalamıştım ya sonra annem bi tane daha almıştı sonra bumm kaybolmuştu."
-"Yoksa onuda mı?"
