Geçen zaman içinde öyle garip öldü ki insanlar.
Yalnız kaldım yapayalnız.
Kırık kalbimle okudum arkalarından bir fatiha.
Kırılmış bardaktan içtim bir kaç damla suyu.
Dudaklarım yandım, içim yandı..
Yangınlar içinde bekledim o zamanın geleceği günü.
Kopmadı kıyamet.
Ölmek ne çok yakışırdı oysa bedenime..
Ölemedim.
Bir ağıt yaktım seni bana gösteren şehre..
Hıçkıra hıçkıra ağladım.
Sevmezdim yenilgiyi.
Kendime yenik düştüm.
Sokağımda attığın adımlara yenik düştüm.
Bilirsin dolaşmazdı kara bulutlar üzerimde.
Bir gök gürledi yağmur damlaları gezindi suratımda.
Şehir ağladı ben ağladım.
Toprağa koyamayacak kadar aşıktım.
Mezarını içimde suladım.
Seni çok özledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEZARINI İÇİMDE SULADIM
Poetryseni gökyüzümün yıldızı yaparken, kibrit çöpünden çıkan kıvılcım bile değildin.