VS-Kamufle

BÖLÜM 15- *MÜZİK

BÖLÜM ŞARKISI: Can Bonomo-Tastamam

Çantamı çıkarıp askılığa asıyorum. Elimde tutmuş olduğum havlu ile terimi kurularken odanın kapısını açıp çıkıyorum. Uzun koridorda yürümeye devam ederken cebimde oluşan titreşimle olduğum yerde duruyorum. Elimi cebime atıp mesaj gelen telefonumu alıyorum ve tuş kilidini açıp mesajı okumaya başlıyorum.

Arka bahçeye gelir misin lütfen?
-Nazlı

Mesajı okuma işim bittikten sonra tekrardan cebime koyuyorum ve koridorda yürümeye devam ediyorum.

*

Nazlı'nın söylediği gibi arka bahçeye gidiyorum. Onu çimlerin üstüne yatmış, kulağında kulaklık ve gözleri kapalı bir şekilde buluyorum. Yanına gidip ona seslenmeden aynı şekilde uzandım. Elimi sol kulaklığına götürüp çıkarıyorum. Anında gözlerini açıp bana dönüyor.

"Ne dinliyorsun?"

Derin bir nefes alıp veriyor ve gözlerini kapatıp tekrar az önceki pozisyonuna dönüyor. Aldığım kulaklığı sağ kulağıma takıyorum.

"Müzik dinlemeyi severim"

Nazlı'ya bakıyorum.

"Insanı rahatlatıyor ve en önemlisi de bence,"

Kulağında kalan kulaklığı da çıkarıyor ve hızlı bir şekilde oturur pozisyona geçiyor.

"Her insanın yaşadığı şeyleri anlatması"

"Mesela?"

"Mesela..."

Biraz düşünüyor. Bu hali tebessüm etmeme neden oluyor.

"Mesela Sen gidiyorsun şarkısı"

"Kim söylüyor?"

"Gripin. Şarkıda zoraki bir ayrılık yaşamış olan insanları anlatıyor. Tabi bu benim görüşüm. Herkes başka şeyler düşünür"

"Mantıklı. Ama beni bunun için çağırmadın herhalde"

Güldü ve başını eğdi. Gözüm gülüşünde takılı kaldı. Bir süre sessiz kaldık. Ne o konuştu ne ben. Bu zaman zarfında hep onu inceledim. Anlatmakta zorlandığı birşey var gibiydi. Sonra...Sonra bir anda gözleri doldu. Hemen başını havaya kaldırdı ve gözlerini kırpıştırdı. Derin bir nefes alıp verdikten sonra bana baktı.

"Ozan,"

"Evet"

"Sen hayatında hiç aşık oldun mu?"

Durdum öylece bir süre. Ardından boğazımı temizleyip söze girdim.

"Evet oldum"

Nazlı'nın yüzünde ufak bir gülümseme yer edindi.

"Ama o yok"

Anında yüzündeki gülümseme soldu ve yok oldu.

"N-nasıl? Ayrıldınız mı?"

"Hayır"

Boğazını temizledi ve yerdeki çimleri yolmaya başladı.

"Ne oldu peki?"

Sesi anlamış gibi çıkıyordu ama direk sormak yerine uzak yolu tercih ediyordu.

"Öldü"

"Ben özür dilerim gerçekten çok üzgünüm"

"Sorun değil"