Davetsiz Misafir

Dayak show

-Ege'den-

Şuanda nerede olduğumuzu bilmediğim bir parktaydık. Mekândan babam bizi öyle apartopar çıkarmıştı ki resmen karizma falan sıfır kalmıştı. Ve babam dakikalardır bize fırça çekiyordu. Hem de bu kızların önünde

"Siz adam olmazsınız! Olmazsınız!" sesi yankılanıyordu mahallede ama saat baya geçti ve kimse bu dışarıdaki ses ne diye uyanmazdı. Toplu azarı bıtırdı zaten dakikalardır kulaklarımızın feriştahından girmişti. Emre'ye yöneldi

"Lan sen akıllanmayacak mısın olum!? Beni deli mi etmek istiyorsun? O kızdan ayrılmadın mı? O hal neydi Emre!" İkimizde yere bakıyorduk.

"Ege sen! Sen o saatte orada ne yapıyordun demedin mi 'baba son valla son' diye Ulan adam gibi okulunuzu okuyun eliniz bir ekmek tutsun dedik. Yok, paşalarım alemlerde!" Sesi kükrerce çıkarken gözlerim kızlara kaymıştı onlar babamın arka tarafındaydılar. Ama ikisi de ürkmüş gözüküyordu.

"Siz-" diye devam ediyorken bir 'an duraksadı

"Salih kızları evlerine götür" Salih abi kafasıyla onaylayıp kızlara yönelince hemen bindiler. Daha kapı tam kapanmadan pek duymamaları gereken bir şey duydular.

"Siz herhalde eski cezaları istiyorsunuz" bu kez sesi psikopat gibi çıkmıştı. Sinirle ellerimi yumruk yaptım evet anlaşılması çok kolay bir şey değildi ama yaşayan biliyordu. Emre bana baktığında bende ona baktı oldukça sinirliydik. Her boku abartmayı çok seven şizofren bir adama katlanıyorduk.

"Bitti! Tüm kredi kartı, paralar bitti" ağzımızı açıp bir şey demedik çünkü bunun sonunun daha beter bittiği bir olayı daha kızlar gelmeden önce yaşamıştık onda ise arabalarımız elimizden alınmıştı. Sonra kızlar çıkmıştı başımıza şimdi ne çıkaracaktı hayretle bekliyordum.

-

Saat çok geç olmuştu ve eve kadar yürümüştük ne paramız vardı ne de bizi bırakacak bir şizofren.

Eve geldiğimizde kapıyı çaldık çünkü her zaman ki gibi anahtarı unutmuştuk. Kızlar kapıyı açtığında ikisinin de göz bebekleri kocamandı. Emre sırıttı ve Şule'yi itekleyerek içeri girdi bende açılan yoldan geçtim.

"Davar biraz yavaş ol" diye Emre'ye laf attı Şulei Emre Sırıtarak

"Bende seni canım bende seni" dedi o sırada besteye baktım ve güldüm

"Ya sen beni?"

"Ya olum kafanız mı güzel az önce neler yaşandı ve siz gülüyorsunuz" Emre'nin yanına ilerledim ve yerdeki bir kaç minder vardı birine oturdum.

"Napalım anam! Ölelim mi?" Emre'nin yaptığı iğrenç şive karşısında Beste suratını buruşturdu.

"Ne diyosun Beste ölelim mi?" dedim ve Kızlarda minderlere oturdular.

"Geber ya!" dedi sinirle. Elimi kalbime koydum.

"Öyle demesene kız üzülüyorum" diyerek sırıttım. O sırada Şule konuştu

"Bir nevi bizim suçumuz" dedi odadaki kimse onu anlamaz gözle bakarken.

"Yani bizde size uyduk size engel olmamız lazımdı" dedi. Sonra emre yayıldığı yerden doğruldu

"Kız doğru söylüyor bence ceza verelim bunlara" o sırada Beste atladı ve Şuleye yönelerek

"Her boku ne kendinden biliyosun kızım ya kendi hataları be bize ne" dedi sonra ben devreye girdim

"Kızım siz bizi engelleyecektiniz hani tabi sizin suçunuz" dedim Beste sinirle nefes verdi

"Bize ne be biz sadece oda komşusuyuz" dedi.