Don't Give Up Just Yet

12. sleepovers

Lara pov

Ik woon nu al 3 maanden in Amsterdam. Het feit dat ik mijn vrienden moet missen, vreet me op van binnen. Maar dat geeft niet want 2 maanden geleden heb ik geweldig nieuws gekregen. Fred zit vast dus ik hoef nergens meer bang voor te zijn. Maar ik weet niet precies waarvoor hij vast zit. En voor hoelang is ook een vraag. Achja. Ik wordt gebeld. Het is Hannah.

> heey dit is Hannah.

< hey Hannah met Lara.

> heb je misschien zin om zo naar de stad te gaan?

< Uh.. ja is goed. 

> Yay! Ik kom wel even langs.

< Okii.. Tot zo.

> Tot zo.

zegt Hannah en ik hang op. Ik ben er ook achter gekomen dat stadsmensen nog niet zo slecht zijn. In tegendeel, de mensen die ik heb ontmoet hier in Amsterdam zijn best wel aardig.

Stephano pov

 Ik ben blij dat ik weer uit het ziekenhuis mocht. Ik word echt gek van die mensen. En ik mag echt niets. Het voedsel is ook niet te eten! Ik denk dat ik even langs mijn goede vriend ga. Ik stap op de trein. Na een half uurtje sta ik voor het gebouwd. Ik loop naar binnen. 

"Kan ik je ergens mee helpen?" vraagt het meisje achter de balie.

"Ik kom op bezoek." zeg ik.

"Wie moet jij in hemelsnaam bezoeken?" vraagt ze.

"Luke Vercoonen." zeg ik geïrriteerd. Ze typt wat in op haar computer.

"Net wat ik dacht. Hij is overgeplaatst." zegt ze.

"En waar is hij nu dan?" 

"ugrh.." kucht ze geïrriteerd uit en typt weer wat op haar computer.

"Naar een gevangenis in de Noordelijke kant van Amsterdam." zegt ze. Kut dat is wel echt verweg! Ik loop naar buiten. Net voordat ik de deur uit ben hoor ik haar nog iets zeggen. "Ja graag gedaan hoor. //Note the sarcasm"

 Ik loop naar het treinstation. Zal ik vandaag gaan? Ik weet het niet. Het is wel al donker aan het worden. Maar misschien kan ik dan Bij Lara langs. Natuurtuurlijk ze woont daar in de buurt! Ik weet bijna zeker dat dat mag. Ik loop met een grote glimlach naar het station. Geweldig plan! Denk ik bij mezelf.

Als ik net wil instappen duwt iemand me aan de kant. Ik val op de grond en begin op hem te vloeken. Hij kijkt om. Ik schrik me dood. "Hoe..?" is het enige wat er uit mijn mond komt. 

"Shit!" mompelt hij en rent weg. Ik ga maar aan de andere kant zitten. Ik hoef hem echt nooit meer te zien! Daarbij ben ik echt doodsbang voor hem. Het klinkt misschien heel raar als je bang bent voor je eigen vader, maar niet in mijn geval. 

Ik loop hoofdschuddend naar binnen. "Niet aan denken." zeg ik tegen mezelf. Als ik zit bel ik Lara op. 

> Met Lara.

< Heey Laar, Met Steph.

> Oah hey.

< Ik heb een vraagje. 

> En dat is?

< Zou ik vanavond bij jou mogen slapen? *fingerscrossed*

> Meen je dat? Natuurlijk!

< Yay. Maar ik moet ophangen, kun je me je adress appen?

> Ja, is goed. Haje.

< Doei.

Lara Pov. 

"Wie was dat?" vraagt Hannah. "Uhm.. een oude vriend van me." zeg ik. "Wat zei hij dan?" vraagt ze. "Niet veel." "Het lijkt anders niet 'niet veel.'" "Hoezo" kijk ik haar nep-verbaasd aan. "Je hebt een fucking grote big smile! Ik zou niet weten hoezo." "Hij blijft gewoon een nachtje slapen." zeg ik. "Oehh.. Ja dat is niet veel." zeg ze sarcastisch. "Nou sjush.. Weet vind je van dit jurkje?" "Ja die is perfect voor je date!" roept ze. "Het is geen date!" zeg ik en hang het jurkje weer terug. "Kom laten we naar de Starbucks gaan." stel ik voor. "Yay, Starbucks!" zegt Hannah.

-_______________-

Lalala,, ik had vandaag even zin om te schrijven. Hoop dat jullie het leuk vinden. Het is wel kort maar ik kon niet wachten met posten.

I'm always open for new ideas! Comment yours below.