Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί καλά το πως έμοιαζε.Αλήθεια δεν μπορούσα να μαντέψω πως ο Harlan-Harry έμοιαζε. Υπέθετα πως ήταν μεγάλος,ανατριχιαστικός και παράξενος.Αλλά πουθενά στις σκέψεις μου δεν ήταν εμφανίσιμος,ας μην πω κούκλος.
Ήταν ψηλός,καθαρός και απλός,το ύψος μου ήταν μία ίντσα κάτω από τος ώμους του.Ήταν πολύ μυώδης και είχε μεγάλες πλάτες και αν δεν φώναζα από μόνη μου τρομακτικός τα δύο μανίκια τατουάζ του θα το έκαναν.Και οι δύο του μεγάλοι δικέφαλοι ήταν καλυμμένοι με σύμβολα,λέξεις,σχέδια και περιττά σκίτσα τα οποία έφταναν μέχρι τον καρπό του,οπού ο αριστερός είχε πάνω του ένα λεπτό μαύρο ρολόι.Μερικά τατουάζ φαίνονταν κάτω από τη μαύρη μπλούζα του,αλλά δεν ήταν πολλά.Το σαγόνι του ήταν σκληρό σαν πέτρα περίπου και τα χείλια του ήταν έντονο ροζ με δύο σκουλαρίκια στο κάτω μέρος τους,αλλά αυτό που με τράβηξε περισσότερο πάνω του ήταν τα μάτια του.Ήταν πράσινα,αλλά όχι αυτό το σμαραγδί χρώμα που πάντα ζήλευα όταν έβλεπα σε κάποιον,τα δικά του ήταν σκοτεινά και διαβολικά και σχεδόν με κοίταζαν.Στην κορυφή του κεφαλιού του κρεμόντουσαν πυκνές καστανές μπούκλες.Όπως είπα είχε σκουλαρίκια στο πρόσωπο,δύο μαύρες μπίλιες στο κάτω χείλος του,η μια απέναντι από την άλλη και μια μπάρα στο φρύδι του.
Ο φόβος ήταν κάτι λογικό.Έφερνε ανατριχίλες στην πλάτη μου,ακόμα και στα πόδια μου.Με τρομάζει και δεν του έχω καν πει μια λέξη από την ώρα που με είδε.Και οι δυο απλά στεκόμασταν εκεί,και αυτός με την τρομακτική του παρουσία με έκανε να παίρνω λίγες κοφτές ανάσες από φόβο.Και μετά ήταν πάλι ο πρώτος που έσπασε την σιωπή.
"Arabella,μισώ το να είμαι ο κακός,αλλά αυτό που στέκεσαι είναι το δωμάτιό μου."είπε κοφτά με την Βρετανική προφορά του."Και κανείς δεν επιτρέπεται να μπαίνει στο δωμάτιό μου"γρύλισε κάνοντας τα χέρια μου να φύγουν αμέσως από τα χερούλια.
"Συ-συγνώμη"τραύλισα τόσο σιγά που δεν πρέπει καν να ακούστηκα.Κοίταξα πάλι κάτω στο πάτωμα από καθαρό φόβο.
"Έλα,πάμε κάτω να μιλήσουμε"είπε,γυρίζοντας και περπατώντας μακρυά.
Παρακολουθούσα το σώμα του να περπατάει στον σκοτεινό διάδρομο,απαλό και με αυτοπεποίθηση.Τώρα που ήταν λίγα βήματα μακρυά μου μπορούσα επιτέλους να ανασάνω λίγο.Και μετά και οι δυο αντιληφθήκαμε πως δεν είχα μετακινηθεί από την πόρτα του δωματίου του καθόλου.Γύρισε και με κοίταξε συνοφρυωμένος.Τα μάτια μου γούρλωσαν και τα πόδια με άρχισαν να διασχίζουν τον διάδρομο και να πηγαίνουν προς τον τρομακτικό άντρα,κρατώντας βέβαια μια απόσταση.Συνέχισε τον δρόμο του καθώς πλησίαζα και κράτησε τα χέρια του στα πλευρά του.Κατέβηκε τις σκάλες με εμένα να ακολουθώ σαν χαμένο κουτάβι.Όχι!Δεν μπορούσα να συνεχίσω να φέρομαι έτσι γύρω του.Φοβισμένη και τρομοκρατημένη.
ESTÁS LEYENDO
Excessive (Greek Translation)
Fanfic"Σε παρακολουθούσα για αρκετό καιρό,μωρό μου"ψιθύρισε απειλητικά στο αφτί μου. "Γιατί μου το κάνεις αυτό;"είπα με μια τσιριχτή φωνή,κερδίζοντας ένα ειρωνικό γέλιο από αυτόν. "Επειδή"είπε, μετακινώντας τα χέρια του από τον τοίχο πάνω απ'το κεφάλι μ...
