Het verleden dreigt de toekomst.

10. Verwarring

Mila's pov:

"Oke , maar niet lachen oke?" "Nee jonas , dat au, kan ik niet , vertel nu maar (kreun) " alles deed pijn maar echt alles ! Wanneer kon ik eens normaal leven zonder gevaar, maar wel met jonas en de bevers! "Oke het zit zo , ik voelde jou pijn en zag wat jij zag , maar dit is geheim , right?" "Ja , ja dit is geheim , want ik geloof het zelf bijna (kreun) niet ..." Op dat moment kwam er een dokter binnen lopen dag mevrouw santiago , uhm we hebben goed nieuws, en slecht nieuws, welke wilt u eerst ... "Uhm doe maar het goede nieuws eerst " op dit moment had ze pijn en jonas zag dat in haar ogen , maar ze wilde niet toegeven , want er is een dokter bij , ze voelde een arm die haar langzaam omhelsde , het voelde goed want ze wist dat dit jonas was. Oke eerst het goede , je mag morgen al naar huis toe! Maar je been moet in het gips voor een paar dagen , want je hebt een lelijke kneuzing daar... Dit vond ze gelukkig nog wel mee vallen , gips kan toch niet zo erg zijn... Toch? "Oke dokter " maar jonas? "Ja dokter?" Jij neemt haar mee naar je huis , santiago heeft u ergens familie? " nee , nee dat heb ik niet" de dokter had meteen spijt van wat hij zei sorry , vanavond kom ik nog even checken en jonas, ze mag niet te veel bewegen tot het gips eraf is oke? "Oke , geen probleem " oke nou geniet ervan dat u nog maar 2 dagen hier hebt, succes! En hij gooide de deur dicht uit enthousiasme , "au mijn hoofd" "wat is er , waarom doet het pijn?" Hij wist het antwoord al , maar hij was gewoon bezorgt "hmm ik dacht dat je me kon aanvoelen" "ja , dat dacht ik ook..." Dit is raar "aan mijn hoofd vanwege het geluid " "en jonas, ik heb het koud" "ik doe het raam wel dicht , maar dan zonder geluid " hierom moest mila wel lachen , na een lange tijd . "Fijn dat ik je weer zie lachen , dat doet me goed " hierom moest ik blozen en ik tikte weer op het matras zodat hij naast me kwam liggen , jonas kwam voorzichtig naast me liggen , normaal  sta ik het niet toe , maar bij jonas wil ik het juist... Het voelt soms alsof ze voor elkaar gemaakt zijn . "Jonas? " "ja , mila" "doet gips pijn?" Het was schamend om te vragen , maar hij vond dat niet dus ik was opgelucht "nee , het neemt de pijn juist weg , alleen je kan je been niet meer bewegen" dit vond ze niet leuk , dus gaf ze een diepe zucht en draaide haar hoofd weg naar de deur , ze moesten wachten voor het gips ... Jonas wist niet of hij iets verkeerd zei , hij zei de waarheid... Dus wat was er mis?" Mila , het is maar een paar dagen , de meeste moeten het 6 weken." Mila draaide haar hoofd "maar school dan , het herfstexamen , we hebben nog 2 weken en ik dus 1 week ?!" Ze raakte in paniek , het DAM was de plek waar ze zich thuis voelde , maar dan word hij afgepakt door die rot mensen! "Rustig ik en de bevers willen op het toneel romeo en julia spelen, dat kunnen wij toch doen , de rest doen bijrollen en de regie is alex... Wil je dat?" "Ja graag " ze was al weer wat rustiger , en keek jonas in de ogen " laat het gips maar komen" wonder boven wonder kwam er een dokter naar binnen jonas wacht hier maar , we brengen haar zo weer terug in deze kamer " dokter laat jonas alsjeblieft mee gaan ?" Oke mila voor deze keer ze werd meegevoerd maar het was niet zo groot probleem , want jonas mocht mee , het gips werd erop gezet en jonas en mila maakte nog wat leuke grapjes over en weer . Mila werd teruggebracht naar haar kamer , maar je kan nooit
geloven wie er staan...

Zo dat was de cliffhanger alweer , stem of reageer even om tips te geven , of je mening, dat soort dingen... Ik denk dat ik hieraan het langst heb gewerkt dus tot morgen!