Piece by Piece

Eleventh Piece

Flashback

လြန္ခဲ႔ေသာ 10ႏွစ္ခန္႕~

"သား.... မင္း Yeollieနဲ႕ စကားေျပာျဖစ္လားေက်ာင္းမွာ...."

အျမဲတမ္း company သြားတဲ႔လမ္းၾကံဳေနသ၍ ကြ်န္ေတာ္Kris ေန႕စဥ္ အေဖနဲ႕ကားၾကံဳလိုက္႐သည္မွာ ေန႕တဓူဝျဖစ္စဥ္။ ေန႕တဓူဝျဖစ္စဥ္မို႕ေပလား ျငီးေငြ႕ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေဖနဲ႕ဒီလို ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူ႐ွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးဆို စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လြန္းလွတယ္။ ဆက္ဆံေ႐း မေကာင္းေသာေၾကာင့္မဟုတ္... ကိုယ္လည္းကိုယ့္အေ႐း ... သူလည္းသူ႕အေ႐း... ေမြးကတည္းကကိုယ့္ကိစၥကိုယ္နဲ႕ေနၾကတဲ႔ သားအဖဆက္ဆံေ႐းဟာ ဘယ္လိုမ်ား ေႏြးေထြးပ်ဴငွာႏုိင္ပါ့မလဲ။ အခုလည္း... သြားေနတဲ႔လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို မၾကံဳစဖူး စကားအစေဖာ္ေနေလတယ္။

"သူက ခင္တတ္ေတာ့ သားကိုေကာ စကားခဏခဏလာေျပာပါတယ္....."

အ႐မ္းမ်ားယဥ္ေက်းေနတယ္လို႕ မထင္မိဘူးလား ကြ်န္ေတာ့္စကား။ ခ်စ္ပြန္းခ်စ္တီးလည္း မေနဖူးေတာ့ အျပန္အလွန္ ေမတၱာေတြလည္း နည္းပါးကာ စကားလံုးေတြလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ထိမိႏုိင္ဖို႕ကာ ေအးစက္လြန္းပါတယ္။

"သူနဲ႕ အဆင္ေျပတယ္မလား...."

ဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္းေတာ့မသိ တစ္ခုခုကိုၾကံေနဟန္႐ေသာ ေလသံမွာ သံသယတစ္ခ်ိဳ႕ကာ႐ံမိေပမယ့္ ျဖစ္ေနၾကပါပဲေလဟူေသာ စိတ္နဲ႕လ်စ္လ်ဴ႐ႈမိတယ္။

"ဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္...."

Yeollieဟာ Psychology majorယူထားကာ ထက္ထက္ျမတ္ျမတ္နဲ႕ သြက္လတ္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ အေဖ့႐ဲ႕ Share ဝင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ အန္တီ Yong Hee႐ဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး။ စီးပြားေ႐းအ႐ ဆက္ဆံေ႐းေျပလည္ဖို႕ သူနဲဲအေပါင္းအသင္းေကာင္းေအာင္ေနဖို႕ အေဖတစ္ေခါက္ေျပာခဲ႔ဖူးတာ႐ွိတယ္။ ဒါလည္းၾကာလွတာ 3လေလာက္႐ွိေခ်ေကာေပါ့။ အခုမွတစ္ခါ အစေဖာ္ေနေသာ အေဖ့႐ဲ႕အေတြးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္မလိုက္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ံဴးခ်ံဴးခ် ေပ်ာက္ကြယ္လို႕ေနေလတယ္။ ဒါကလည္း တစ္ခါတစ္ေလမွျဖစ္တတ္တဲ႔ သေဘာမဟုတ္ေတာ့လည္း~

ေက်ာင္းေ႐ွ႕ေ႐ာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျပီး တကၠသိုလ္အဝင္လမ္းကို ႐ႈပ္ေထြးေနေသာစိတ္နဲ႕ ဝင္ေ႐ာက္လာခဲ႔တယ္။ ႐ႈပ္ေထြးေနေသာအ႐ာအားလံုးဟာ အမွန္အတြက္ကို ဦးတည္ေနတဲ့ အခက္အခဲေတြလို႕ ယံုၾကည္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ အ႐ႈပ္အယွတ္ေတြနဲ႕ပဲ။ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကိုေတာ့ စိတ္ႏွစ္ခြျဖစ္ျပီးမွ ဆံုးျဖတ္႐တာ ကြ်န္ေတာ္ပဲ။ ေ႐ႊးခ်ယ္စ႐ာမ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔အတိုင္း မွန္ကန္တဲ႔ေ႐ႊးခ်ယ္မႈအတြက္ဆိုေသာေၾကာင့္႐ယ္~