BİR UMUT GÜNLÜĞÜ.

Kısa Bir Hikaye

Ben Ece on yaşında bir lösemi hastasıyım. Yaklaşık iki yıldır. Annem Berrin,babam Mehmet,ablam Menekşe
Onlar benim için çırpınıyorlar ama benim yapıcağım tek şey dua etmek annem her gün dua ediyor. Durumumuz açıkcası iç açıcı değil. Babam esnaf annem ise evlere temizliğe gidiyor. Ablam önümüzdeki ay on sekiz yaşına girecek. Lise sonuncu sınıfta. Artık okuluma devam etmek,arkadaşlarımla eğlenmek ve de yeni bilgiler öğrenmeyi bunları ne kadar çok istesem de doktor amcam izin vermiyor. Her gece yorganın altına girip ağlıyorum. Korkuyorum ama kendim için değil. Ailem için abimide üç yıl önce lösemiden kaybettik. Eğer bende ölürsem yıkılırlar diye. Hemşirelerim bana papatya dıyorlar. Ama ne kadar
Israr etsemde aynaya bakmama izin vermiyorlar. Bazen soruyorum kendime çok mu ? Çirkinim acaba diye. Yan  odada  kalan bir arkadaşım var. Beş yaşında oda lösemi hastası adı ise Zehra.Çok iyi kalpli ve çok sevecen biri.
Bir hafta önce ona doğum günü yaptık. Ona güzel bir resim çizip verdim. Ama dün yıkıldım. Yatağımdan kalkıp Zehra'nın yanına gittim. Bir baktım ki kimse yok. Hemşire ablama sordum. Bana Zehra'nın melek olduğunu söyledi. Bu haberi duyumca kulaklarım bir anda çınlamaya başladı.Gözümden bir damla yaş aktı ve önlüğüme düştü.Hemşire abla beni yatağıma yatırdı.Uyuya kalmışım.Sabah olduğunda uygun elinde bulunduğunu ve öğlen ameliyata gireceğim söylediler olduğunda uygun iliğin bulunduğunu ve öğlen ameliyata gireceğimi söylediler. Öğlen oldu.. Beni hazırladılar. Ve ameliyathanenin yolunu tuttuk. Annem ve babam ağlıyordu ablamda onları teselli etmeye çalışırken kendide ağlamaya başladı. Kapıdan içeri girdik. Doktor amcama korkuyorum dedim. Alnıma bir öpücük kondurdu. Sonra korkma sana hiç bir şey olmıyacak. Dedi. Sonrada uykuya daldım. Zehra'yı gördüm bana el sallıyordu. Ona doğru koşmaya başladım ama Zehra daha değil diyip benden uzaklaştı.Uyandığımda sevinç çığlıkları duydum. KURTULMUŞUM meğer. Doktorum üç hafta sonra taburcu olacağımı söyledi.üç hafta su gibi geçti. Sonunda bodrum katındaki sevgiyle ısınan evimize geri döndüm...