Me, Myself & He. H.S.

7.Η Τιμωρία Νο. 2

True's pov

Το colorful εχει τελειωσει και γω κάθομαι στα σκαλια και περιμένω τον harry. Η ώρα περνάει και δεν εμφανίζεται.

Τ: Τι περιμενα; Να ρθει να βοηθήσει αυτος ο εγωιστικος κοπανος;

Η: Εεε προσεχε τα λογια σου.
Πεταγεται ξαφνικά μπροστά μου.
Τ: Μπα αποφασισες να ρθεις;

Η: Μην με εκνευριζεις γιατι χαρη σου κανω που ειμαι εδω.

Τ: Χαρη μου κανεις; Εσυ με έμπλεξες εξαρχής σε όλο αυτο.

Η: Ναι ριξτα ολα πανω μου τωρα.

Τ: Αφου εσυ φταις. Και κανονικά δεν θα πρεπε να σου μιλαω τώρα.
Η: Γιατι; Μην μου πεις ότι είσαι ακόμα θιγμενη απο το πάρτι .

Τ: Και όμως είμαι.

Η: Αμαν πια. Σου ειπα ήμουν μεθυσμένος και μην κάνεις σαν καμία μυξοπαρθενα αφου σου άρεσε. Ετσι δεν ειναι True;
Λεει και με κοιταει με ενα ειρωνικο ύφος. Το χέρι μου χωρίς να το καταλάβω προσγειωνεται με δυναμη στο μάγουλο του και η μούρη του γυρίζει.

Η: Ε αυτο ήταν. Λεει και με κολλάει με δύναμη στο τοίχο και τα χέρια του σφίγγουν τα δικά μου.

Η: ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΠΩΣ ΜΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΕΒΑΨΕΣ. ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ; Φωναζει στο πρόσωπο μου.
Τα μάτια του εχουν παρει μια σκούρα αποχρωση του πράσινου και το προσωπο του εχει κοκκινισει.
Τα χέρια μου πονάνε και φοβάμαι αλλα προσπαθω να μην το δείχνω. Απλα του γνεφω καταφατικα και κεινος απομακρυνεται. Αφήνω μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα και τρίβω τα χέρια μου στα σημεία που πονάνε.
Κοιταει τις κοκκινιλες που τους εχει αφησει και έπειτα εμένα.
Ξεφυσαει και έπειτα πιάνει τα χέρια μου και τα χαϊδεύει.

Η: Ειδες τι με αναγκασες να κανω;

Τα τραβάω απο τα χέρια του και απομακρυνομαι.

Τ: Δεν χρειάζομαι την λυπηση σου. Ειδικα σε μια κατασταση που δημιουργησες εσυ. Πάμε να καθαρισουμε τώρα. Λεω και μου γνεφει καταφατικα.

Παμε πρώτα στην αποθήκη να πάρουμε τα απαραίτητα.

Ανοίγω την πόρτα και είναι θεοσκοτεινα.

Τ: Ωω θεε μου είναι θεοσκοτεινα. Εγώ δεν πάω εκεί κάτω.

Η: Καποια φοβάται το σκοτάδι.

Τ: Δεν το φοβάμαι.

Η: Το βλέπω. Να σου πω την αλήθεια και γω το φοβαμαι αλλα ο διακόπτης του φωτός είναι εκεί κάτω οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πιάσε το χέρι μου και πάμε. Λέει και μου δίνει το χέρι του. Το πιάνω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Κατεβαινουμε τις σκάλες και φτανουμε στο χώρο της αποθήκης. Ακόμα είναι απόλυτο σκοτάδι.