Chapter Nine: The Heroine Speaks

57 1 2

ni Chemis3

Dedicated kay Sherlock Holmes

ni Chemis3

Mathilde's Point of View, some years ago

Ang saya saya na noon, pero ba't ganun?

Lahat na lang ba ng pinaniwalaan ko ay puro kasinungalingan lang? Lahat ba ng nakita ko puro hindi totoo? All worthless, all illusions, all lies? But why?

Why take away everything? Sa tagal na ng panahong nabubuhay ako, si Lolo lang naman ang lagi kong nakakasama. Siya lang naman ang lagi kong nakakakwentuhan, 'yung laging tumutugtog ng piano na kasama ko. Recalling those nights when we played together, I would always feel the bitterness of this loss. He was my protector, my guardian, my friend. Bakit? Why did he have to die so soon?

And then there's Mat-mat. Siya lang yung nakikipaglaro sa'kin, yung nakikipagtawanan sa akin... 'yung nagpapatahan sa'kin pag nakita n'ya akong umiiyak. As if the loss of my grandfather was not enough! Pati siya ba?

Pati siya ba hindi ko na makikita?

Bakit kailangang lumayo?

Bakit kailangang masaktan?

Bakit kailangang maiwan?

Bakit kailangang... lahat na 'to?

Bakit? Bakit?

I'm in no position to ask these questions... Alam ko. Pero hindi ko pa rin mapigil. Gusto kong maging masaya. Pero, at this point, when everything has been taken away...

May pag-asa pa ba?