de eed

hoofdstuk 1

De school bel ging, stoelen werden naar achteren geschoven en jassen van de kapstok gegraaid, binnen een halve minuut was het hele lokaal leeg.

Alleen Rimer was blijven zitten want ze hadden tijdens de les Nederlands woorden moeten opschrijven.

Maar Rimer had alleen de eerste drie, en ook nog fout geschreven.

De rest van het papier had hij gebruikt om te tekenen.

Ja hij kon het toch ook niet helpen dat hij dyslexie heeft?

School was gewoon niet zijn sterkste punt, hij was liever buiten in het bos lekker in bomen klimmen en hutten maken, dingen doen waar hij wel goed in was.

'Rimer kom even hier' zij de leraar, ik wil even met je praten.

Ik snap dat je tekenen leuk vind maar daar hebben we een teken les voor dus dat doen we niet tijdens Nederlands.

Ik wil graag even dat je ouders een keer op school komen, want ik heb ze hier nog nooit gezien en het gaat niet heel goed met je op school. Het enige vak waar je voldoendes op haalt is tekenen.

Rimer kreeg een rood hoofd en werd wit heet van woede mijn ouders zijn omgekonen tijdens een auto ongeluk! Schreeuwde hij.

Hij kreeg tranen in zijn ogen en rende de school uit.

Ze zochten het maar lekker uit met hun stomme vakken,

Hij had er genoeg van hij wou niet meer naar school.

Toen hij op zijn fiets wilde stappen zag hij dat winston en ronan verder op naar hem stonden te kijken, ze lagde hem uit en bespotte hem.

Ze wachtte hem altijd op na schooltijd.

Hij stapte snel op zijn fiets in de hoop dat ze het niet door hadden, maar tevergeefs ze zagen hem en ze stapte ook op hun fiets.

Rimer fietste zo hard al hij kon maar ze hadden hem bijna ingehaald.

Ronan was al voor hem gaan fietsen en remde telkens om hem te irriteren.

Nu haalde ook winston hem in, winston was echt zoon meeloper altijd de zwakkere pakken.

Aan de andere kant was nog een fiets pad, wat nou als ik daar nou heen ga dacht rimer.

hij keek of er geen auto aan kwam en stak toen de weg over, maar winston hat het al snel door en stak een stukje voor hem de weg over.

Waardoor rimer geen kant meer op kon.

Of toch wel daar verder op was de ingang van een bos als hij ze daar nu eens kon afschudden.

Hij fietste het bos in maar ook hier volgde ronan en winston hem, maar hij had een voorsprong.

Hij ging de hoek om en ze konden hem nu niet meer zien.

Hij stopte en verstopte zijn fiets in de bosjes, en klom zelf snel en behendig in de boom.

Het was bijna zomervakantie dus er zat veel blad aan de bomen, hij hoopte maar dat ze hem niet zouden zien.

Er daar kwamen ze de hoek om, het werkte! ze dachten dat hij was verder gefietst.

Hij zag ze nog net om de hoek verdwijnen toen hij uit de boom klom en terug fietste.

Toen hij thuis was ,was zijn opa in de tuin met zijn hond aan het spelen.

Meeste opa's zitten in een stoel een krant te lezen ,maar deze opa was ander het was zijn opa.

Zijn vader en moeder waren verongelukt.

En zijn oma is daar voor al gestorven die heeft hij nooit gekend.

Hij had niet echt een familie, hij vond dat maar een verdrietig onderwerp.

Hij had aleen zijn opa maar bij hem voelde hij zich wel thuis.