ontdekking

Ik zat in de trein onderweg naar huis. ik luisterde naar de radio zender die afspeelde in de trein, best song ever kwam. Ik ben geen fan maar toch hebben ze leuke liedjes en begon ik ze steeds leuker te vinden. Ik verveelde me een beetje en begon om me heen te kijken, de mevrouw naast me was de krant aan het lezen en ik keek een beetje met haar mee op de krant toen een grote kranten kop mijn aandacht trok. De krantenkop was met dikke zwarte letters geschreven;

"HARRY STYLES VAN ONE DIRECTION OVERLEDEN IN AUTO ONGELUK"

Ik was een beetje geschokt. De stem waar ik nu naar aan het luisteren was, was er niet meer. Ik pakte een krant voor mezelf en zocht naar de pagina, toen ik die eenmaal had gevonden begon ik met lezen.

*eenmaal thuis*

Ik opende de voordeur legde mn sleutels naast de tv en hing mijn jas op. ik haalde mn oortjes uit mn oren en mn mobiel en zette de muziek wat harder op. Ik stopte mn mobiel in mn zak toen ik een liedje had uitgekozen. Light me up van Birdy luisterde ik vaak genoeg om de tekst te kennen dus ik zong mee terwijl ik naar boven ging naar mn slaapkamer om daar mn posters te zien. Katy Perry, Justin Bieber, Lady Gaga, One Direction en meer maar op dit moment hielden mijn ogen Harry's verschijning vast. Ik wist niet veel over hun, had me nooit echt in hun achtergrond verdiept. Ik keek rond in mn kamer, zoeked naar mn laptop. Hij stond op mn bureau, ik liep ernaar toe, ging zitten op de stoel en startte de laptop op. Ik begon te zoeken naar Harry om meer info te vinden over het ongeluk. Er kwam niet veel nieuwe informatie uit. Ik kon me gemakkelijk voor stellen hoe het voor zijn familie en voor de andere jongens kon zijn, aangezien ik mijn moeder had verloren vorig jaar. Ze had borstkanker en een hardnekkige vorm, ongeneselijk dus, ik had het er erg moeilijk mee om haar elke dag pijn te zien lijden maar toen het eenmaal klaar was had ik er vrede mee omdat ik wist dat ze geen pijn meer zou hebben. Mijn gedachtes werden verstoord door iemand die op mn deur klopte, het was mn vader. "Hey Rue! Ik wilde even zeggen dat ik thuis ben, ben je druk?" hij keek naar me en wees met zijn vinger naar de laptop.

"nee niet echt, ik zal zo met eten beginnen." ik glimlachde even. "Ja is goed, nou dan laat ik je nu wel alleen." hij deed de deur weer dicht en liep naar beneden. ik zuchte, klikte de pagina weg en sloot mn laptop af. ik stond op rekte me uit en liep naar beneden. Toen ik beneden kwam en naar de keuken liep zag ik mn vader de krant lezen. ik keek over mn schouder om te zien wat die las, het was het stukje van Harry Styles. ik was niet van plan om een gesprek te beginnen maar mn vader had een ander idee: "die Harry he" hij zei het op de nederlandse manier ik zuchte hoorbaar. "Harry pap.. als in engels weetje wel." "tuurlijk tuurlijk, dus die Harry is om gekomen in een ongeluk lees ik net." hij tikte op het artikel. "ja ik weet het ik las het in de trein." ik pakte de spullen die ik nodig had voor het eten. "Iemand vertelde me dat hij uit was gegaan met vrienden en er ging een dronke achter het stuur zitten... ja toen was het mis." hij had een tragische gezichtsuitdrukking. "het is ook triest." zei ik. "dat zeker." en toen was het weer stil. Vandaag zou ik niet veel moeite doen. Broccoli met aardappels met kip voor vandaag. toen het eten eenmaal klaar was hielp mn vader met de tafeldekken. ik zat aan zijn rechter kant zoals gewoonlijk. Aan de ronde tafel zat ik altijd met mijn rug naar de muur. Mijn vader links en mn moeder rechts. Alleen wij zij er nu niet meer. Niemand van ons gebruikte die stoel en dat lieten we ook eigenlijk niet toe van een ander, haar deken hing over de leuning als een teken dat ze nog altijd bij ons is.

Het was nog steeds stil maar niet ongemakkelijk. ik zat in mn broccoli te prikken. "Hoe was school vandaag?" hij stopte met eten en wachte op antwoord. "het was prima, en op je werk? ik keek even naar hem op. alleen zodat hij niet zou denken dat ik ongeinterreseert was. "niet heel anders als andere dagen rustige dagje maar dat komt vaker voor he." hij haalde zn schouders op en propte een stuk kip in zijn mond. hier werkte hij voor de politie maar in dit kleine dorpje viel weinig te doen, het verbaasde me niks als hij zou zeggen dat hij de hele middag kaart spelletjes had zitten spelen met Toni. Ik had geen aandacht meer voor mn bord en staarde de donkere tuin in. En toen zag ik het. een vreemde schaduw die tegen een steentje trapte. Voor dat ik met mn ogen kon knipperen was het verdwenen ik had een verwarrde uitdrukking op mn gezicht waarschijnlijk. mn vader keek bezorgd. "Rue wat is er aan de hand?" "Niks denk ik.... ik bedoel ik denk dat ik iets zag in de tuin?" ik tuurde de tuin onderzoekend in. "Hoe bedoel je? iets zag!?" hij keek met me mee de tuin in. "Nou Ruthy ik zie helemaal niks dus er zal wel niks aan de hand zijn. Vergeet niet je kip op te eten." hij stond op en waste zijn bord af in de gootsteen. Ik zat daar nog steeds op mn stoel een beetje in de war. Ik liet het zitten en at de rest dat op mn bord lag op.