overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 72

Tineke's POV

Ik kon een lach niet meer onderdrukken nadat Dennis alweer een grap maakte toen we net aankwamen op het kantoor. Ons eerste deel van de patrouille zat er alweer op. Het was intussen al middag, dus tijd voor de middagpauze. Ik keek er al naar uit om eindelijk mijn lunch op te eten want het was al sinds het ontbijt dat ik niks meer gegeten had. Lachend stapten we naar binnen maar net voordat ik de deur achter me sloot hoorde ik mijn naam. Ik draaide me vluchtig om om te kijken waar het vandaan kwam en zag Koen die me net nog achterna kwam gelopen. "Ik ga alvast naar binnen" zei Dennis die zag dat Koen eraan kwam.  Aan de uidrukking op Koen zijn gezicht was het duideijk te zien dat het pijn deed elke keer hij een stap in mijnrichitng toeliep. "Koen je mag je niet zo inspannen" zei ik een beetje streng  toen hij net binnenkwam en voor mij ging staan. "Ach, het is niet zo erg." probeerde hij me gerust te stellen. "Is er iets?" vroeg ik om te achterhalen wat de reden was dat hij me achterna kwam. "Ja" zei hij met een zucht. "Ik heb namelijk goed nieuws" verwonderd keek ik hem aan. Goed nieuws, dat konden we goed gebruiken dacht ik terwijl ik wachtte op wat hij te vertellen had. "Ik mag terug aan het werk van de commissaris." "Wat? Nu al? dat kan toch nog niet, je moet nog voldoende rusten en inspanningen met deze job zijn echt niet goed als je nog niet volledig hersteld bent" probeerde ik hem duideijk te maken. Hij glimlachte even. "rustig Tineke, ik mag nog niet mee in het veld. Maar op een stoel zitten achter een computer en wat papieren invullen zal me wel lukken" ik keek hem opgelucht aan. "Dat is inderdaad goed nieuws, ik ben heel blij voor je!" zei ik terwijl ik mijn hand op zijn onderarm legde en een glimlach op mijn gezicht toverde. "Inderdaad" zei hij. "Heb je zin om vanavond even langs te komen, dan kunnen we een beetje bijpraten?" ik knikte overtuigend.  "Dat is een leuk idee! maar nu moet ik wel weg want ik heb maar een half uurtje pauze." Koen moest lachen na mijn uitspraak "Dat weet ik" zei hij en nadat we elkaar nog gedag zeiden vertrok hij huiswaards en ik, ik kon eindelijk beginnen aan een welverdiende middagpauze.

Koen's POV

Ik schrok wakker uit een diepe slaap door een schietgevecht dat uit de TV kwam die nog steeds aanstond. Het was de laatste tijd niet de eerste keer dat ik voor de TV tijdens een actiefilm in slaap viel. Ik strekte me even uit en realiseerde me hoe moe ik eigenlijk wel niet was, geen wonder dus dat ik in slaap viel. Ik wierp een vluchtige blik op de klok en schrok toen ik zag hoe laat het al was. Tineke was al bijna klaar met werken, het was dus hoog tijd om even een beetje op te ruimen. Ik zette me snel recht en vouwde het deken op dat ik over me heen had gelegd toen ik me in de zetel had genesteld. Ik nam het lege blikje cola en het vuile glas dat ik had gebruikt mee naar de keuken en zette het in de gootsteen. Alle dingen die in de keuken niet op zijn plaats stonden zette ik terug waar ze hoorden en begon daarna nog snel even met het afstoffen van een paar dingen in de woonkamer. En toen alles er piek fijn en netjes uitzach keek ik even op mijn telefoon of ik nog geen berichtje had gekregen. Ik hoopte dat ze al iets had laten weten maar tot mijn teleurstelling was er nog niks binnengekomen. 

Twee uurtjes later zat ik ongeduldig in de zetel en draaide mijn gsm rond tussen de twee vingers van mijn hand. Ik richtte mijn blik elke minuut op de klok en zag elke seconde wegtikken. Ik had intussen al een paar keer proberen bellen maar kreeg steeds de voicemail van Tineke aan de lijn. Misschien was er wel iets gebeurd onderweg? dacht ik. Het was één van de vele gedachten die al door me heen waren gegaan maar hoe hard ik ook aan de niet erge dingen probeerde te denken. Het lukte me niet om de ene gedachte uit mijn hoofd te krijgen. Als ze niet meer zou komen had ze toch al lang iets laten weten niet? ik drukte de TV terug aan en staarde gedurende een hele tijd naar een programma. Een uurtje verstreek en nog steeds had ik niks gehoord van Tineke. Nu maakte ik me dus echt ongerust. Ik nam mijn sleutels van de kast en wandelde in een snelle pas naar mijn auto. Ik haaste me naar haar huis toe maar toen ik aanbelde en er niemand open deed besloot ik om nog even naar het kantoor te rijden. Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats en haaste me snel naar binnen. Onderweg naar binnen botste ik zelfs even tegen een collega maar zonder het te beseffen gaf ik zelfs daar geen aandacht meer aan. Ik wandelde de kantoorruimte binnen en zag Dennis zitten aan de computer. "Waar is Tineke?" vroeg ik aan hem zonder hem te begroeten. Geschrokken van de toon die ik aansloeg keek hij van zijn computerscherm naar mij. "Uhm daar" zei hij en wees met zijn vinger naar de vergaderzaal. Ik volgde zijn handeling en zag op dat moment Tineke naar buiten komen met een tas dampende warme koffie in haar handen.