Huilend lag ik in bed.
Ik huilde zonder geluid.
Tranen liepen over mijn wangen.
Beneden hoorde ik mensen praten, maar ik wist niet zeker of ik me dat verbeelde.
Ik was moe.
Ik trok de dekens over me heen en viel in slaap.
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Op mijn hoede liep ik naar het gebouw.
Ik was er in het verleden vaak langs gelopen, maar dat was overdag.
Nu, 's nachts zag het er heel anders uit.
Ik bleef voor de gietijzeren poort staan en slikte een paar keer.
"Daar gaan we dan" zei ik tegen mezelf en duwde de poort open.
De piepende scharnieren bezorgden me rillingen en al mijn nekharen kwamen overeind. Ik glipte door het hek en deed het ook weer dicht.
De grote oprijlaan waar ik nu op stond was afgezet met kleine beukenhaagjes en om de paar meter een enorme populier.
Voorzichtig zette ik een paar stappen. Het grind knerpte onder mijn voeten.
Er stak een wind op die de bladeren deed ritselen.
Ik trok mijn fleecevest iets strakker om me heen en liep verder naar de statige deur. Aarzelend hief ik mijn vuist om te kloppen.
Ik sloot mijn ogen en sloeg drie keer snel achter elkaar op de deur.
De wind trok aan en de eerste, voorspelde regen viel.
Ik trok me er niets van aan. Als ik mijn familie wilde helpen, moest ik nu doorzetten. Het begon steeds harder te regenen en het duurde dan ook niet lang voordat ik volledig doorweekt was.
Het duurde zeker nog tien minuten voordat er open gedaan werd.
Half bevroren stapte ik de hal in. Meteen werd ik omringd door mensen met handdoeken en binnen no time was ik weer droog.
"Zou u mij willen volgen?" klonk de stem van een van de bedienden.
Ik knikte en liep achter hem aan.
We liepen de hal door en kwamen in een gang terecht die vol hing met schilderijen en ik durfde erom te wedden dat die schilderijen wel een paar miljoen waard waren.
We liepen nog een paar van die gangen door voordat we voor een kleine deur stil stonden. Ik fronste licht mijn wenkbrauwen toen ik het formaat van de deur goed bekeek, maar toen haalde ik mijn schouders op en wachtte tot de bediende aan zou kloppen.
Ineens leek hij net zo te twijfelen als ik toen ik voor de deur stond, maar hij klopte niet.
In plaats van te kloppen pakte hij een touwtje en trok er een paar keer aan.
"Binnen" klonk het bars van de andere kant en de bediende deed voorzichtig de deur open zodat ik er langs kon. Ineens wilde ik keihard wegrennen en mijn familie laten stikken, maar ik wist dat gevoel weg te drukken en liep naar binnen.
In de kamer was het vrij donker, maar er was genoeg licht om alles te kunnen zien.
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Met een schok kwam ik overeind.
Hijgend staarde ik naar het dekbed.
Wat een nachtmerrie, dacht ik bij mezelf en keek naar de deur van mijn kamer.
Ik liet me uit bed glijden en liep naar de deur.
De klink voelde ijskoud aan.
Ik duwde hem naar beneden en trok hem naar me toe.
Op slot. Balen.
Ik had best wel dorst en op mijn eigen kamer had ik geen wasbak met een kraan.
Ik kroop weer onder de dekens en probeerde weer in slaap te vallen, maar ik bleef continu aan die droom denken die ik gehad had. Ik staarde naar het plafond en vroeg me af of ik ooit in de maffia zou belanden zoals in mijn droom.
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Die ochtend was ik niet wakker en liep als een zombie naar de badkamer. Ik was zelfs niet wakker genoeg om me te ergeren aan mijn broertje die beneden aan het gamen was en het geluid op een mega volume had staan.
JE LEEST
Letters van Inkt - Schrijfwedstrijd
RandomIs schrijven jouw passie? Houdt je van een uitdaging en wil je wel eens weten wat je allemaal kan? Schrijf je dan nu in bij deze schrijfwedstrijd. Een wedstrijd zoals velen hier op wattpad, maar toch net een beetje anders :)
