VS-Kamufle

BÖLÜM 20- *GRAFFİTİ

BÖLÜM ŞARKISI: Teoman-Serseri

MİRA

Son saatlerdi ve herkes yavaş yavaş gelmeye başlamıştı. Tebessüm ederek etrafıma bakindim ve eve girip son dokunusları yapan Tuğçe'ye baktım.

"Nasıl gidiyor?"

Ellerimi birleştirdim ve neşeyle çenemin altına koyup Tuğçe'den cevap bekledim. Mutlulukla bana döndü ve elindeki defteri bana uzattı.

"Her şey tamam. Madde olarak yazdığımız her şeyi yaptık. Çoğu kişi de geldi zaten. Diğerleri de gelir yavaş yavaş"

Tuğçe'nin bana verdiği defteri açıp baktım. Tüm maddelerin yanında bir tik vardı. Sesli bir şekilde güldüm ve defteri kapatıp koltuğun üzerine koydum.

"Bizimkiler geliyor değil mi?"

"Emre'yi aradım. Elif, Çiğdem, Efe ve Ozan'ı alıp geliyorum dedi"

Gülüşüm yavaşça soldu. Boğazımı temizledim.

"E diğerleri?"

"Zaten kayıplarda olan ikilimizden yine haber yok. Sen istedin diye Selin'i de aramadim. Ali ise muamma"

"Kıvanç?"

"Biri beni mi çağırdı acaba?"

Arkamdan duyulan neşeli sesle hızla arkamı döndüm ve ellerini iki yana açmış Kıvanç'a baktım.

"Geldin"

Koşarak hemen sarıldım ona. Tuğçe, ellerini birbirine çakarken yanımıza geldi ve ben ayrıldıktan sonra o da Kıvanç'a sarıldı.

"E nihayet"

"Geldim işte Tuğçe"

"Çok geç geldin ama senin erken gelip bir işin ucundan tutman lazımdı"

"Yok ya"

Kıvanç, Tuğçe'den ayrıldı ve gülmeye başladı. Bakislarim gülüşünde takılı kaldı.

Ne kadar güzel gülüyor...

Iç sesim bile ona iltifat ederken ön tarafta duyulan araba sesi ile Tuğçe'nin sevinçle şakıması da bir oldu.

"Geldiler!!"

Koşarak salondan ayrıldı. Sadece ben ve Kıvanç kalmıştık. Yutkundum.

"Heyecanlı mısın?"

"Biraz"

Kıvanç, bana yaklasti ve elini kalbimin üzerine koydu. Önce eline, sonra ise ona baktım. Tam gözlerimin içine bakıyordu.

"Sen buna biraz mı diyorsun?"

Gülümsedi ve elini kalbimin üzerinden çekti.

"Heyecandan ölüyorsun resmen"

Başımı aşağı egdim ve gulumsedim. Fakat o, gulumsedigimi gördü mü? Bilmiyordum.

"Naber gençlik?!"

Arkamı dönüp herkesin salona girmesini izledim. Efe, yine her zaman ki gibi şen şakraktı. Kıvanç, Efe'nin yanına gitti ve onunla tokalaştı. Ardından salona sırasıyla Emre, Çiğdem ve Elif girdi. Dikkatle onlara baktım. Hepsi ile selamlaştıktan sonra aklıma takılan soruyu onlara yönelttim.

"Ozan yok mu bana mı öyle geliyor?"

"O yolun ortasında indi, gitti"

Kaşlarımı catip Emre'ye baktim.