Angel's Sacrifice [Supernatural AU][Wattys2016]

Κεφάλαιο 11ο: Η Αρπαγή μέρος 3ο

Δεν χρειάστηκε πολύ να περιμένει στο κατώφλι του σπιτιού. Ύστερα από ελάχιστη ώρα η πόρτα άνοιξε και πίσω από αυτή βρισκόταν η γυναίκα του. Ενώ αρχικά εκείνη ήταν ήρεμη, μόλις είδε τον άντρα της, τα χαρακτηριστικά της σκλήραιναν για λίγο, κυρίως από το σοκ, και μετά μαλάκωσαν.

Η Αμέλια ένιωθε εκείνη την στιγμή μουδιασμένη, κυρίως επειδή πίστευε πως δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναέβλεπε τον άντρα της. Εκείνος από την άλλη ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, κυρίως επιβεβαιώνοντας στον εαυτό της ότι όντως ήταν ο Τζίμι.

Πήρε μία βαθιά ανάσα πριν μιλήσει. ''Εμείς...'' έκανε μία παύση για να ηρεμήσει τον εαυτό της. ''Σταματήσαμε να σε ψάχνουμε.''

Τον Τζίμι, όμως, δεν τον ενδιέφερε αυτό. Το μόνο που ένοιαζε εκείνη την στιγμή ήταν το γεγονός ότι βρισκόταν πάλι με την οικογένειά του. ''Συγνώμη.'' ήταν το μόνο που είπε, κυρίως επειδή αυτό ένιωθε. ''Με συγχωρείτε τόσο πολύ.''

''Ήσουν νεκρός. Νομίζαμε πως είχες πεθάνει...''

Τον ίδιο νόμιζε και αυτός από ένα σημείο και μετά. Εξάλλου θα μπορούσε να ήταν η μόνη λογική εξήγηση. Η εξήγηση μέσα στο όρια του φυσικού, του νορμάλ.

''Είμαι μία χαρά'' προσπάθησε να χαμογελάσει, έστω και αδύναμα.

Τον άφησε να μπει μέσα, αφού πρώτα είπε στην Κλερ να πάει στο δωμάτιό της. Το κορίτσι είχε καταλάβει τι γινόταν, είχε καταλάβει ποιος είχε έρθει, αλλά τουλάχιστον για την ώρα προτίμησε να υπακούσει την μητέρα της.

Ο Τζίμι και η Αμέλια βρίσκονταν τώρα στο σαλόνι και, ενώ εκείνος είχε κάτσει σε μια πολυθρόνα αρκετά κοντά της, εκείνη, όμως, φαινόταν ότι διατηρούσε της απόστασή της από τον άντρα της.

''Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος...'' είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα που είχαν τρέξει στα μάγουλά της.

Ο Τζίμι εκείνη την στιγμή δεν την κοιτούσε, η προσοχή του ήταν στραμμένη στο πάτωμα. ''Το ξέρω, το ξέρω. Και λυπάμαι τόσο πολύ.''

''Τι συνέβη.''

Ο Τζίμι ήξερε τι θα έλεγε ακριβώς. Είχε σκεφτεί κατά τη διάρκεια επιστροφής από εκείνο το μικρό δωμάτιο του μοτέλ, που μύριζε ελαφρώς μούχλα και υγρασία, την εξήγηση που θα έδινε στην γυναίκα του. Το μόνο σίγουρο ήταν, πως δεν θα περιείχε όλη την αλήθεια. Ήταν έτοιμος να αφήσει πίσω όλους αυτούς τους μήνες που ήταν μακριά από την οικογένειά του. ''Ήμουν σε μία ψυχιατρική κλινική.'' είπε προσέχοντας μία-μία τις λέξεις που έλεγε. Η Αμέλια δεν αντέδρασε. ''Ήθελα πρώτα να γίνω καλά πρώτου σας ξαναδώ.'' συμπλήρωσε.