fratello :: chanbaek

9.Bölüm ▶▶ Senden nefret ediyorum!

ChenBaekXiu - For You

Şarkı ile okumanızı tavsiye ediyorum~

Bir yelpaze gibi açıldı sesin
Güzün en gürültülü kanadında
Göğün en ince dalında

"Yanındayken huzurluyum. Kokun etrafımı sararken mutluyum. Uyuduğunda başımı boyun girintine yaslayıp kokunu içime çektiğimde gerçekten çok huzurluyum Baek. Tıpkı annemin yanında olduğum gibi.Nedeni bu sanırım." Masanın üzerine bıraktığı kitabı alıp odadan çıktığımda nereye gideceğimi bilmeden koştum. Yanlışlarımı, hatalarımı düşünmeden koştum. Ama hepsi arkamdan kovalıyordu sanki.

"O, seni kardeşi gibi seviyorken sen ona aşık oldun!" Sanki herkes hep bir ağızdan bunu söylüyordu. 

Başımı iki yana sallayıp  bütün gün başımın etini yiyen düşüncelerden kurtulmaya çalıştım.

"Baek dinliyor musun beni?" Kolumun dürtülmesiyle bugünkü yaşadıklarımı bir kenara bırakıp asıl önemli konu için toplanmış olduğumuz masada herkesi süzdüm. Önemli olduğunu ve konunun benimle alakalı olduğunu düşünüyordum. Muhtemelen Chanyeol, anneme her şeyi söyleyecekti. Yalan söylemem hoşuna mı gidiyordu ki ağzı kulaklarında gülüyordu. Yeri'nin de her şeyi bildiğini düşünüyordum. Ama bu durum hoşuna gitmemeliydi. Neden ikisi de gülüyordu?

"Haftaya okula birkaç gün gitmemeni istiyorum Baek. Bana yardım etmen gerekiyor. " Anlamayarak anneme baktığımda Sehun kulağıma fısıldamıştı.

"Chanyeol ve Yeri haftaya evleniyor." 'Chanyeol ve Yeri haftaya evleniyor.' Nefes alamadığımı hissettim. Elim ayağım titremeye başlamıştı. Kafamın içinde Sehun'un kulağıma fısıldadığı o cümle dönüyordu. 'Chanyeol ve Yeri haftaya evleniyor.' Gözümden bir yaş süzüldüğünde kimsenin fark etmemesi için hemen sildim. Sandalyemi hızlıca geri ittiğimde oluşan sesle herkes bana bakmıştı. Onları umursamayıp koşar adımlarla yukarı çıktım. Karşıma çıkan ilk odaya girdiğimde Chanyeol'ün odasına girdiğimi fark etmemle kapıya yöneldiğimde çoktan açılmıştı. Kapının yanındaki dolaba girdiğimde odanın karanlık olmasına sevinmiştim.

"Channie ayrı eve çıkacağız değil mi?" Ne işim vardı benim burada? Ya gözümün önünde görmemem gereken şeyler görürsem buna dayanamazdım. Dolaba girdiğimde kapağı kapatmaya zamanım kalmamıştı ve kıyafetlerin arasından ikisini görebiliyordum.

"Tabii ki Yeri." Yeri ellerini çırpıp odadan çıktığında Chanyeol'ün de gitmesi için dua ediyordum.

"Çocukluğunu yaşayamamış gibisin? Ben 13 yaşımdan beri saklambaç oynamıyorum. Ama sen 20 yaşına gelmene rağmen birilerinin seni bulmasını mı bekliyorsun?" Yatağına oturup doğrudan gözlerime baktığında burada olduğumu nasıl anladığını merak ediyordum.

"Dolap iyi bir seçenek değil malesef özellikle kapağı kapatmaman ve ayaklarının dışarıda olması. İyi saklanamamışsın Baekkie." Benimle dalga geçerken yanaklarımdan süzülen yaşları odanın karanlıklığı yüzünden görmediği için şanslıydım.

"Hadi çık bakalım koca bebek. Konuşalım." Gözyaşlarımı kollarıma silip dolaptan çıktım. Yanına oturduğumda belimi kavrayıp kucağına oturmamı sağlamıştı.

"1 hafta çok yoğun olacağım için konuşmaya vaktimiz olmayacak o yüzden şimdi konuşalım." Başımı salladım. Derin bir nefes alıp verdiğinde yüzüme çarpan nefesi kalbimi hızlandırmıştı. Başımı boyun girintisine yaslayıp belki de son kez böyle kucağında oturuyor olacaktım. Bunu bile düşünmek gözlerimden akmaya can atan yaşları serbest bırakmam için benimle uğraşıyordu.