De Wereld Van Liv

Donderdag 7 oktober

Gegevens van de dag:

7,6 voor wiskunde, 3,4 voor Frans, daarmee vandaag gemiddeld 5,5 gehaald en dat word afgerond naar een 6, dus niets aan de hand- zojuist gemanicuurde- hand, aantal keren naar Sem gekeken :1265, aantal zoenscenes met Sem in gedachten gespeeld: 1265, aantal keren echt met Sem gezoend 0 (ooit), aantal sms'jes verstuurd aan Katja : 23, (oeps.... morgen dan maar even niet sms'en in verband met torenhoge rekening)

Aantal sms'jes dat over Sem ging: 18 (misschien moet ik de rekening bij hem indienen. kan ik er wat aan doen dat hij ubercute is en ik geen andere keuze heb dan over hem sms'en, dromen, denken, praten en msn'en ?!?).

Nou, ik kan nog wel meer statistieken van de dag toevoegen, maar dan wordt de lijst eindeloos. Ik zit hier met een veel groter probleem dan lijstjes maken. Namelijk: wat doe ik morgen nu weer aan? Het valt niet mee om een populaire fashionable brugklasser te willen zijn. Dat vergt veel tijd en energie en een wannzinnig grote galarobe. Ik heb een wiskundige formule bedacht die bepaald hoe groot je populairiteit is op school onder medeleerlingen: aantal kledingstukken in je kast die up-to-date zijn x aantal schoenenparen: (lengte van je haar in cm- aantal puisten).

En daar de wortel weer van. Ik zit op dit moment volgens mijn berekening op 7,9 op een schaal van 10. Ik streef naar een 9,4, dan heb ik het hoogste van de hele brugklas. Dat ligt nu bij Jennifer met haar - grrrr- belachelijke weelderige krullen en haar- grrr- grijze ogen en haar - grrr- lengte van 5 meter 36 (nou ja, ze lijkt erg lang in elk geval) en haar twintig paar schoenen (ja, duh... als mijn moeder een schoenenwinkel had, bezat ik ook zoveel paar schoenen!) en haar galarobe - ik heb haar in de 38 dagen dat we op de middelbare school zitten, nog niet eenmaal in dezelfde kleren gezien. Grrr! Kat zit op een 7,6, maar dat komt vooral omdat zij weinig nieuwe kleding mag kopen, maar alle afdankertjes van haar oudere zus moet dragen. Yuck. Als ik de spullen van Jazz moest dragen (ja, echt, zo heet ze, Jazz, omdat mijn ouders dol waren op tetterende trompetten en huilende saxofoons.... goddank waren ze geen fan van fanfaremuziek of nog erger klezmermuziek, dat had Jazz niet overleefd!), zou ik ze eerst chemisch moeten laten reinigen, ik moet er niet aan denken haar DNA-schilfers in mijn kleding zou hebben! Gelukkig krijg ik kleedgeld-structueel te weinig- en kan ik met oppassen bijverdienen. Schoenen en jassen hoef ik niet zelf te betalen, dat scheelt. En een enkele keer, als mam in een goede bui is en we samen shoppen- favo bezigheid nummer 3- dan krijg ik iets extra's. Favo bezigheid 1 is natuurlijk: dromen/praten/msn'en over Sem en mij. Favo bezigheid 2: vakanties! En favo bezigheid 2b is kletsen/chillen/msn'en/telefoneren met vriendinnen. O ja, en ook nog televisiekijken. Ik ken alle Glee's uit mijn hoofd, net zoals ik vroeger alles van K3 uit mijn hoofd kende en alle Disneysongs. Nu ken ik alle afleveringen van Glee, ik kijk elke zangscene zeker zes keer (leve joepjoep) en ik zing ze -uieraard- zoveel beter dan Rachel, het hoofdpersonage uit Glee. Als Rachel ooit geblesseert raakt, denk ik dat ik gecast moet worden. Ik heb al meerdere mails naar de productiemaatschappij van Glee gestuurd. Ik heb nog geen reactie, maar ik begrijp best dat ze eerst een goed script voor me moeten hebben........ Maar ik dwaal weer enorm af. Dat doet mijn puberbrein nu geregeld. Zit ik biologiehuiswerk te maken, dan denk ik aan brownies bakken. Want dan gaat het bijvoorbeeld over het warmteprocecces leiden tot biologische veranderingen in wezens en beng! Denk ik aan hoe beslag veranderd in brownies of muffins. En aan de vraag of Sem brownies lekker vind. Of de leerkracht Engels vraagt mij: 'vertaal ''ongewoon'' eens voor mij' en dan denk ik ongewoon? woon.... kamerinrichting.... ik moet mijn kamer weer eens pimpen. Alle posters van Justin Bieber vervangen door foto's van Sem bijvoorbeeld. Snap je? Zo werkt het puberbrein nu eenmaal. O haha zoals nu dus. Waar ik mijn hoofd nu dus over breek: wat trek ik morgen aan?! Ik heb alles toch ak meerdere keren gedragen. Ik ging zojuist zeuren bij mam dat ik echt echt echt nieuwe kleren nodig heb. Mam zei dat ik daar kleedgeld voor heb. Ja maar dat is dus op! Als je elke maand even bij h&m binnenloopt, zie je altijd wel een musthave! En als aanstromend modekoninging moet ik me wel kleden volgens de laatste trends met alle bijbehorende musthaves. Maar een slimme meid is op decalamiteiten voorbereid. Ik ga lekker stiekem mams kledingkast bekijken. Misschien hangt er wel iets in dat ik kan dragen. Lange, wijden overhemden zijn helemaal in, op strakke spijkerbroeken, en als ik nu eens een overhemd van mam pak, dat is altijd wijd en lang. Mam en Lucas begrijpen soms niet hoe ontzettend belangrijk je imago is op de middelbare school Lucas begrijpt het misschien nog wel beter dan mam, maar hij is dan ook best heel veel jonger dan zij. Dat imago- dat is ALLES! Het is gewoon veel belangrijker dan de cijfers die je haalt! En overigens is wetenschappelijk bewezen- heb ik op internet gelezen- dat mooie mensen succesvoller zijn, later meer geld verdienen en populairder zijn dan studiekoppen. Maar voordat je denkt dat ik ene leeghoofd ben: ik zit wel op havo/vwo, dus zo dom ben ik niet. alleen moet je dus wel steeds aan je imago werken, want je eerste indruk weegt het zwaarst. Ook daar heb ik een wiskundige formule bij bedacht (Lucas denkt dat ik later wiskundig geleerd word, ha!, Nee natuurlijk niet! ik ga voor Chanel werken of zo. Of bij Glee. Of gewoon met Sem een wereldreis- ik dwaal weer af) en de luidt als volgt:

Totale indruk= (eerste indruk x aantal leuke feestjes dat je geeft)- (blunders die je begaat: het aantal hoofden dat zich naar je omdraait als je een ruimte betreedt)

een eerste indruk is zo belangrijk! Daar was ik pijnlijk van bewust op de eerste dag van de middelbare school. Die verliep rampzalig. Ik wil daar liever ook niet aan herinnerd worden. Dus ik schrijf dit maar eenmaal op, dagboek, en dan nooit meer!