Biri Sakar Mı Dedi?

4

Uyandığımda misafir odasındaydım. Yan tarafta da abim yatıyordu. Muzip bir şekilde gülümsedi m ve ebeveyn banyosuna girdim. Elimi musluğa tuttum ve avcumu su ile doldurdum. Odaya geri döndüm ve abimin yüzüne avcumdaki suyu döktüm.
"Almila!!!!"
Kaç Almila kaç.
Koşarken evin içinde, peşimde abim le yine sakarlıgımı konusturdum ve televizyonun üstüne düştüm. Abimde yan tarafımdaki tekli koltuğa düştü ve koltuk devrildi. E bana da o kadar kas düşse bende devrilirdim. Ablam erkenden işe gittiği için evde yoktu. Abim le aynı anda ayağa kalktık ve eserimiz e baktık.
"Almila, napicaz?"
"Valla bilmiyorum Doruk."
"Su an bana Doruk dedin diye sana kızabilirdim. Ama şükret bu haldeyiz."
"Şükürler olsun. "
Gülmeye başladık.
Abim
"Almila gülme! Sen televizyonu düzelt bende koltuğu hadi hadi hadi. "
"Yuh ben nasıl kaldiyirim kocaman televizyonu vicdansız! Kardeşine naptırıyo!"
Doruk koltuğu kaldirmis bana bakıyordu.
"Ben bu koltuğu nasıl kaldırıyorsam öyle Almila."
"Benim zaten senin gibi kasım vardı!!"
Doruk koltuğu yerine düzgünce koydu ve gülmeye başladı.
"Dur dur tamam. Çekil sen ben yaparım."
"Gülme Doruk!"
Ama bende gülmeye başlamıştım.
Televizyonu yerine koyduktan sonra abim dedi ki,
"Gel dışarda yapalım kahvaltıyı." Dedi.
"Hesap senden âmâ."
"Tamam tamam. Hadi hazırlanalım."
Üstüme bakınca pijamalarımın olduğunu gördüm ablam değiştirmiş sanırım.
Hemen bavuluma gittim ve kıyafet seçmeye başladım. Pembe? Hayır. Kırmızı? Hayır. Hmm. Siyah?  Evet. Siyah fileli kısa eteğimi aldim. Üstüne  de çapraz bağlamalı bel de biten mor büstiyer aldim hemen wc ye girip ayırdığım kıyafetleri giydim. Saçımı da yukarıdan sıkıca topladım güneş gözlüğünü de taktım ve Doruğa seslendim.
"Hadi Doruk!"
"Abi!"
"Of seninle uğraşamayacağım. Aşağıya iniyorum ben."
"Bana abi de ne yaparsan yap."
"Görüşürüz ABİCİM!"
Gıcık. Telefonumu sarjdan çıkardım ve kapıyı açıp merdivenlerden inmeye başladım. Apartmanın kapısının önünde Kont bekliyordu. Kiyamam ya.
"Kont."
"Hav hav!"
Bana doğru koşmaya başladı. Hayır Kont dur.
"Kont! Dur!"
Kont anında durdu. Sesin sahibine baktığımda Çınar 'ı gördüm.
"Sakarlık yapıp köpeğime zarar verme diye durdurdum. "
Sakar değilim ben bikere!
"Sakar mı?  Hahaha güldürme beni Çınar!"
"Demek öyle? O zaman dün bisikletime kim çarptı? "
"Ben."
"Ee? "
"Almila?"
"Doruk?"
"Çınar?"
"Doruk?"
"Noluyo ya burda? "
"Vayy Kardeşim naber ya?"
"Iyi dir senden? Hiç arayıp sormuyosun?"
"Bu bücür yüzünden."
Ne? Bana mi dedi? Doruk ya! Rezil ettin beni!
"Bücür mü? Doruk ya!"
"Abi!"
"Of abi!"
"O senin kardeşin mi?"
"Maalesef be Çınar. Veriyim sana. "
Ne?!
"Yok kalsın. Çok sakar bu. Evi başımıza yıkar mazallah. "
"Hiç de bile!"
Doruk bana bakıp gülmeye başladı. Sanırım bu sabahı hatırladı.
"Hadi ABICIM gitmiyo muyuz?"
"Nereye?"
"Kahvaltıya. Gelmek ister misin?"
Alayla sormuştum.
"Tabii neden olmasın. "
Ne? Of.
"Selin i de çağırayım mı? "
Selin mi o kim? Kız arkadaşı mi yoksa?
"Çağır bakalım. "
"Selin! Hadi çabuk hazırlan dışarı çıkıyoruz!"
"Insan bi telefonuyla arar ya. Bütün apartman ayağa kalktı!"
"Sen sus bücür."
Doruk. Abi. Seni. Neyse.
O sırada bir kız -Cok güzel bir kiz- camdan dışarı kafasını uzatıp bağırdı;
"Ben senden daha üşengeç biri görmedim Çınar! Ne bağırıyosun? Sağır mi var karşında! Bu mesaj ay bu çağrı at. Ne var yani bağırıyosun! "
Bu kiz Selin sanırım.
"Selin. Geliyomusun? Gelmiyo musun? Ayrıca bana abi demek zorundasın!"
"Geliyorum!"
Kardeşi mi? Sevdim bu kızı.