Düşüncelere dalmaktan nefret ediyorum..
Neden böyle önemli kararları ben almak zorundaydımm kiii? Düşün Lucy, düşün, düşün kızımm..
-Aaaaaaaaaaaaa amaaa of sıkıldımmmm.
Abiii ben o partiye gitmek istemiyorum.. Bunu düşündüm bu elbiseyide, ayakkabıyı da istemiyorum.. Beni düşünüp aldiğın için teşekür ederim, yalnış anlamanı istemem, beyenmediğimden değil sadece lânet bi parti yüzünden yeniden kurmaya denediğimiz bir hayalin bozulmasını istemiyorum o kadar.Böyle beni düşünen biri olduğu için çok mutluyum.. ama başka eve çıkmanın zamanıda geldiğini düşünüyorum abi o yüzden bu elbiseyi iade ediyoruz.
- Hayır Lucy, böyle bir şeyi asla kabul etmiyorumm. Ben bayan Alanis ile konuştum ve kaldıgımız günler için ona bi nevi günlük kira odeyeceğimizi söyledim o yüzden şimdi bu elbiseyi giyeceksin vee oo partiye gideceksin. Nokta buu konu burada kapanmıştır!!!
- Zackk, ben çocuk değilim anlaa bunu artık. Bir aptal parti için insanlara yük olmanın anlamı yok. Benimde biraz sorumluluk almaya ihtiyacım var bunu sende biliyorsun. Karşında kardeşin durabilir ama 2 yaşında da bir çocuk değilim. Kendi başına kararlar almayı kessss!!!
- Eeeeee ama Lucy abarttın artık. Babam yok burda ona şımarıklık yaptığın gibi yapamazsın anladın mı?
- Evettt babam yokkkk!!! Keşke olsaydı, olsaydı zaten böyle şeyler olmazdı!!!
Arkamı döndüm, kapıyı vurdum ve evden uzaklaştım. Bayan Alanis' in çocukları da bu durumdan korkmuşlardı. Niyetim onlari korkutmak değildi sadece sinirliydim. Babam konusunda ne kadar hassas olduğumu bildiği halde nasıl olurda bana öyle sözler sarfedebilir? Pis keçi her zaman en hassas yerimden vurmayı beceriyor. Babamı her defasında anmiyor olabilirim ama bu ona karşı özlemimi azaltmıyor sonuçta. Ona ne kadar ihtiyaç duyuyorum bi bilseniz. Demiştim ya sizede yappozumun parçası kaybolmuş gibi hisediyorum. Yalnızlık çekiyorum, duvarlar üstüme üstüme geliyor adeta, daralıyorum, nefesim kesiliyor ama yapacak bir şeyim yok. Tutunacak dalım yok! Annem tarafından babamın vefatından sonra ne bir destek ne bir yardım gördüm. Böyle durumda ailemiz daha da güçlenmesi gerekmiyor muydu sizce? Ben bir tek destek abim tarafından gördüm bizim ailede, o da sağ olsun beni üzmeyi becerdi.
Ne deyebilirim kii artık ordan bir tokat, burdan bir tokat yedim, daha nasıl olumlu düsünebilirim ki?
O kadar hızlı bir şekilde evden uzaklaşmıştım ki nefes nefese kalmıştım. Bir ağacın altındaki bir banka oturdum. Hava aşırı derecede çok sıçaktı ama buna rağmen aradada olsa serin bir rüzgâr esiyordu adeta. Keşke o esen rüzgâr kağıt parçalarını hızlıca gotürdüğü gibi benim dertlerimide öyle götürebilseydi. Allah' ıma yalvarıyordum "nolurr bir çıkış yolu goster bana".
O anda bayan Alanis beni takip etmiş yanıma gelmişti ve oturdu.
- Konuşmak istemiyorum.
Diye ona söyledim.
- Biliyorum, abine cok kırıldın ama onu da biraz anlamaya çalış sen ne yaşadıysan o da aynılarını yaşadı. Sadece senin baban ölmedi Lucy, baban abininde babasıydı. Sana belli etmemeye çalışıyor, ne kadar incindiğini, onunda kalbinin kırıldığını görebiliyorum. Sizi daha küçücük yaştan beri tanıyorum. Zack babandan sonra evin bundan sonra reisiymiş gibi gözükmek için uğraşıyor, bu yaşananlar ona da nasıl ağır geldiğini bir düşün. Abin şimdiye kadar hiç bir işe elini uzatmadı hâlâ ben şaşkınlık içindeyim nasıl iş bulduğuna bu onun için büyük bir adım. Birazda olsa seni mutlu etmek istiyor, elinden geldiği kadar. Bu davranışı Zack' in çok iyi birşey, ev konusuna gelirsek benim için benim evimde yaşamanız sorun değil. Hem biz onunla anlaştık kira parasınıda bana ödeyicek sen canını sıkma bir kaç haftadan daha bir şey olmaz abini kırma kızım.
Ben birşey söyleyememiştim, daha doğrusu söyleyecek bir şey bulamamıştım.
- Haydi Lucy eve gidelim, daha hazırlanmamız gereken bir party var.
Kalkmıştık ve eve doğru yoneldik. Ve vardığımızda abim bizi bekliyordu. Beni gördüğünde ayağa kalktı. Koşarak ona gittim ve sarılarak ağladım.
- Özür dilerim abicimm.
- Hadi, hadi küçük fare partiye hazirlanman gerek dedi.
Elbisemi giyidim, üstüme tam oturmuştu. Açıkçası böyle yakışacağınıda tahmin etmemiştim.
Bayan Alanis ise saçlarımı hafif dalgalı yapmıştı ve hafifte bir makyaj fazla abartıya gerek yok zaten. Abim odaya gelmişti. Bana baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın gerçekleri
Ficção AdolescenteBir genç kızın ansızın hayatının deyişimi ve onun mücadelesi