အပိုင္း(၁)
-------------------×××××------------------
"ေမာင္.....
ကြၽန္မသြားေတာ့မယ္ေနာ္
ကံမကုန္ရင္ျပန္ဆံုၾကဦးမွာပါ ေနာင္မ်ားမွျပန္ေတြ႔ၾကမယ္ ေမာင္"
ထို႔ေနာက္သူမတစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားခဲ့ေလၿပီ
ၿပီးေတာ့ ဟိုးးးေကာင္းကင္ထက္ကေနကြၽန္ေတာ့ကိုၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္အျဖစ္နဲ႔ျပံဳးျပေနေလရဲ႕။
ကြၽန္ေတာ့ရင္ထဲမွာေလ စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း ကိုယ္အလြန္တန္ဖိုးထားတဲ့အရာတစ္ခုဆံုးရံႈးလိုက္ရျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔.....
ကြၽန္ေတာ္သူမကိုတစ္ကယ္ႀကီးဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီလား.....
မသြားပါနဲ႔ ထြက္မသြားလိုက္ပါနဲ႔ လို႔ေအာ္ဟစ္ၿပီးတားခ်င္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ပါးစပ္ေတြကစြံအေနသလိုလို ဘာမွေျပာလို႔မရ.....
ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္ အူးးးးဝူးးး
ဒုန္းးးး "ေအာင္မေလး ေသပါၿပီဗ်"
"ဟာ ဒီေကာင္ေႏွာင့္ျပန္ၿပီကြာ "
မ်ိဳးေနာင္အသံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္ကုတင္ေပၚကျပဳတ္က်မွန္းသိတယ္.
"ဟီးးးေအးေဆးသားႀကီး သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းနားၾကပ္ျပဳတ္က်လို႔ဆင္းေကာက္တာကြ"
(မတက္ႏိုင္ဘူး ၾကည့္ေဖာရမွာပဲေလ)
"ေအးပါကြာ မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔ေတာ့ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ပါရေစေနာ္"
မ်ိဳးေနာင္ကြၽန္ေတာ့ကိုေျပာၿပီးျပန္အိပ္သြားေလသည္။
ဟူးးးးကြၽန္ေတာ္လည္းသက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ခ်ကာကုတင္ေပၚတိုးတိုးတိတ္တိတ္ျပန္တက္ရင္းေစာင္ေလးျခံဳကာစဥ္းစားခန္းဝင္ေလၿပီ။
အၾကာႀကီးမစဥ္းစားလိုက္ရေခ် ..
ေခါင္းအံုးနဲ႔ေခါင္းနဲ႔ထိပီးဆယ္စကၠန္႔ေလာက္အၾကာမွာပင္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
"တစ္ကယ္လို႔ျမန္မာဇာတ္ကားေတြထဲကလို အိပ္မက္သည္အျဖဴအမဲႏွင့္ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ကြၽန္ေတာ့အတြက္ ကာလာေရာင္စံုျခယ္ထားေသာ အိပ္မက္တစ္ခုသာ"
-----------------×××××-------------------------
"၇ ရက္"
"ဘာာ ၇ရက္"
မ်ိဳးေနာင္အံ့ျသသင့္စြာေရရြတ္မိသည္
"ေအး ဟုတ္တယ္ကြယ္ မေန႔ကညထိဆို၇ရက္႐ွိပီ သူမ ငါ့အိပ္မက္ထဲကိုဝင္ဝင္ေႏွာင့္ယွက္ေနတာ"
က်ေတာ့္မွာတိုင္ပင္စရာဒီေကာင္ေတြပဲ႐ွိတာေလ ၇ရက္ဆက္တိုက္မက္ခဲ့ေသာသူမပါဝင္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္တစ္ခုေပါ့
မ်ိဳးေနာင္ကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔စဥ္းစားကာတစ္ခုခုကိုသတိရသြားပံုျဖင့္
" ဒါဆိုငါသိတာတစ္ခုေျပာျပမယ္ မင္းနားေထာင္ၾကည့္"
"ေအးေအး ဘာမ်ားလဲကြ"
ကြၽန္ေတာ္လဲစိတ္ဝင္တစားျဖစ္မိတယ္ေလ ဒီေကာင္ဘာေတြမ်ားသိထားလဲေပါ့
မ်ိဳးေနာင္တစ္လံုးခ်င္းျဖည္းညင္းစြာေလးေလးနက္နက္နဲ႔ေျပာလိုက္သည္
"၇ ရက္ဆိုတာေသခ်ာတြက္ၾကည့္ရင္"
မ်ိဳးေနာင္ဆက္မေျပာပဲ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ေနေလသည္
"မ်ိဳးေနာင္ ဆက္ေျပာေလ ဘာမ်ားလဲကြ"
" ေျပာမယ္ေနာ္ ၇ရက္ဆိုတာေသခ်ာစဥ္းစားရင္တစ္ပတ္တိတိကြ ငါေျပာခ်င္တာဒါပဲ"
"အမ္ ေအးပါကြာ ေတာ္ေတာ္အသိဥာဏ္ပညာနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး"
"ဟား ဟား ဟား"
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္သံမ်ားလႊမ္းမိုးသြားပါေတာ့သည္။
"၇ ရက္ ၇ ရက္ " ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္မွ ေရရြတ္မိသည္နဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြၽန္ေတာ့ေနာက္ေက်ာမွေပၚထြက္လာေသာအသံတစ္စံု
" ၇ရက္မ႐ွိေသးပါဘူးကြာ ၅ ရက္ပဲ႐ွိပါေသးတယ္"
"အမ္ "
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ စိုးႀကီး
မ်က္နာနဲ႔ဖုန္းနဲ႔မခြာပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္သည္ ၿပီးေတာ့ဆက္ေျပာသည္
" ငါဒီ pokemon go ကိုေဆာ့တာ၅ရက္ပဲ႐ွိေသးတာကြ but lev 20 ႐ွိပီ ဒီအေျခအေနကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ငါဟာပါရမီေတာ္ေတာ္ရင့္သန္သူတစ္ေယာက္ပဲ ညီေလးေရ ပိုကီမြန္တစ္ခြက္ "
စားပြဲထိုးေလးကျပန္ေျပာသည္
"ပိုကီမြန္ေတာ့မ႐ွိေသးဘူးကြီး super ပဲရမယ္"
"အမ္ ေယာင္သြားလို႔ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္ ဇြန္းတပ္ခဲ့"
" ဟု ဟု ကြီး ခ်က္ခ်င္းရမယ္"
"ဟား ဟား"
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မ်ိဳးေနာင္ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူရယ္မိသည္ ေတာ္ေတာ္ပါရမီရင့္သန္သူႀကီးပဲ
မ်ိဳးေနာင္ကထေမးသည္
<စာႂကြင္း ထေမးသည္ဆိုသည္မွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီးထိုင္ရာမွထေမးျခင္းမဟုတ္ ႐ုတ္တရတ္ေမးျခင္းကိုဆိုလိုသည္>
" မင္း မနက္ကငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ထက္အရင္ထတာပါ ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲဟ ငါတို႔ကိုဘာမွမေျပာသြားဘူး"
စိုးႀကီးကလက္ဖက္ရည္ကိုတစ္က်ိဳက္တည္းေမာ့ေသာက္ပီး
" ႐ွဴး pikachu ကြ pikachu ငါ့ကိုကိုယ္ထင္ျပၿပီးထြက္ေျပးေနတာၾကာပီ မနက္ငါးနာရီေလာက္ကလဲတစ္ခါေပၚတယ္ ခုလည္းေပၚလာျပန္ၿပီ ေတြ႔ၾကၿပီေပါ့pikachu ရယ္
သားႀကီးတို႔ ငါခဏလမ္းေလ်ွာက္လိုက္ဦးမယ္သိလား တာ့ တာ ငါေသာက္ထားတဲ့ေဆးလိပ္နဲ႔လက္ဖက္ရည္ဖိုး မင္းတို႔ေပါင္း႐ွင္းလိုက္ေတာ့"
႐ုတ္တရက္ႀကီးဆိုသလို စိုးႀကီးတစ္ေယာက္သူ၏ထီးေကာက္ႀကီးကိုလည္ပင္းမွာခ်ိတ္၍ ထြက္သြားေလသည္။
"ဟင္ မသာႀကီး ဂိမ္း႐ူးႀကီး လက္ဖက္ရည္ညာေသာက္သြားျပန္ၿပီ ညက်မွေတြ႔မယ္ "
တီ တီ တီ တီ
မ်ိဳးေနာင္ဖုန္းမွring ျမည္သံ
"ဟလို ေမေမ"
" သားလား အဆင္ေျပပါတယ္ ေဖေဖ့ကိုေျပာလိုက္ပါ အၿငိမ္းစားပင္စင္ယူလိုက္ေတာ့လို႔ သားေဖေဖနဲ႔ေမေမ့ကိုျပန္႐ွာေကြၽးမယ့္အလွည့္ေရာက္ၿပီလို႔.ဟလို ဟလို ေမေမ ၾကားလား ၾကားလား ဟုတ္ေမေမ စိတ္ခ် သားအလုပ္ရေတာ့မွာ ေမေမတို႔ေအးေဆးေနယံုပဲ ဟုတ္ ဒါပဲေနာ္ေမေမ ေအာ္ ေမေမ သားကိုေဘလ္ျဖည့္ေပးပါဦးေနာ္ ဟုတ္ သိုင္းက်ဴးေမေမ ဘိုင္"
" ငနာ ေျပာေတာ့မိဘအက်ိဳးသယ္ပိုးေတာ့မလိုလိုနဲ႔ ေဘလ္ေတာင္မ႐ွိတဲ့ေကာင္"
ကြၽန္ေတာ္ ခနဲ႔သလိုေျပာလိုက္သည္
မ်ိဳးေနာင္ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘုၾကည့္ၾကည့္ရင္း တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မလိုလိုႏွင့္
" ဟာ ေစာ္နဲ႔ခ်ိန္းထားတာေမ့ေနတယ္ လစ္ပီသားႀကီးေရ ေပါက္စီဖိုးမင္း႐ွင္းလိုက္ကြာ"
"ဟာ ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္"
ကြၽန္ေတာ္တားခ်ိန္ပင္မရလိုက္ မ်ိဳးေနာင္ထြက္သြားေလပီ
ခက္တာကကြၽန္ေတာ္လဲပိုက္ဆံကမပါ ဆိုင္႐ွင္ဦးေလးႀကီးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ထို႔ေနာက္စားပြဲထိုးမ်ားကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္
အကုန္လံုးသူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ႐ႈပ္ေနၾကသည္
"ဟဟ ဂြင္ပဲ "
သူဖုန္းကိုအလန္းေပးလိုက္သည္ ဖုန္းကအလန္းလဲအျမည္
" ဟလို သဲလား ကိုပါ"
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ဖုန္းထြက္ေျပာသလိုလိုနဲ႔ ဆိုင္ထဲကထြက္ကာအေဆာင္ကိုလစ္ပီေလ
လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး ဖုန္းအလန္းေပးတက္ရတာေပါ့
အေဆာင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ကုတင္ေပၚတက္ကာ နားၾကပ္ေလးတပ္ ဖုန္းေလးဖြင့္ရင္း
< မွတ္ခ်က္ သီခ်င္းနားေထာင္ရန္အတြက္ပါ>
ဟိုတစ္ေကာင့္သားႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အတိတ္စာမ်က္ႏွာမ်ားဆီသို႔. ျပန္လည္ေတြးရင္း
"တစ္ခါတစ္ေလမွာ အတိတ္ကိုျပန္သြားၿပီး
အတိတ္ကေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို လက္႐ွိဘဝထဲ ျပန္လည္ယူေဆာင္သင့္ပါတယ္"
---------------------×××---------------------
အပိုင္း(၂)ေမ်ွာ္
YOU ARE READING
အိပ္မက္ေလဒီ
General Fictionေျပာမယ္ေျပာမယ္နဲ႔စဥ္းစားေနတာ ေျပာမယ္ဆိုေတာ့လည္း မသင့္ေတာ္ဘူးထင္တယ္ မေျပာဘူးဆိုေတာ့လည္း တစ္ခုခုကိုလိွ်ဳ႕ဝွက္ထမိသလိုလို ဒါနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္ ေျပာမယ္ေပါ့ဗ်ာ အဲ့ေျပာမယ့္ကိစၥကလဲေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဘူးဗ် ေပါ့ေသးေသးမဟ...