....

16 1 0
                                    

Hemen koşar adımlarla odama gittim napıcagımı bilmiyordum .Düşünmeye başladım . Ama hep aynı yere geliyodum aynı şeyler kafamı bocalıyodu titriyodum ,nefes alamıyodum . böyle bişeyi degil düşünmek aklımin ucundan bile geçiremiyodum . hala kavga çıglıklar evi sarıyodu . kulaklarımı kapadım ellerimle .benim için kandırılmak çok kötü bir durumdu . hep ait oldugunu düşündügüm ev zenginlik , şevkat ,anne sevgisi ,sevilmek , aslında hiçbirine ait olmadıgını anlamak sanki çok derin ucsuz bucaksız bir kuyudaymış gibi hisettiriyordu bana . bugune kadar hiç üzmemişlerdi beni ama mesele para , zenginlik , aitlik ,kavramlarına gelince kimse kendinden taviz vermiyomuş . insanların nekadarda bencil ve kötü oldugunu o an anlamıştım artık .

GERÇEK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin