Like A Next Super Star.

Shit. Niet alweer. Ik wou weg rennen, wetend dat hun harder rennen. 'AU!' Schreeuwde ik. De pijn van onverdraaglijk. Er rolde een traan langs me wang. Ze lachte zoals elke dag. Ik haat het. Ik haat hun. Ik haat mezelf. Ze ramde me hoofd nog een keer tegen de muur en liepen toen lachen weg. Ik voelde zachtjes aan m'n voorhoofd. M'n hand was rood van bet bloed. Langzaam kromp ik ineen. Ze zagen me wel. Allemaal. Ze negeerde me. Allemaal. M'n tranen rolde als een waterval langs m'n wangen. Kut kinderen. Ik zei niets. Ik kroop langzaam weg. Weg. Weg van iedereen. Ik wou weg. Weg van de wereld. Ik miste haar. Ik wou naar haar.

Zo begin elke dag voor mij. Maar ik zal het veranderen. Ik ga m'n eigen verhaal schrijven.

En niemand krijgt de pen.

In de vakantie heb ik geoefend. Elke dag. Nieuwe kleren en make-up. M'n haar geverfd. De strijd kan beginnen. Mompelde ik. Aan de hakken hoefde ik niet tewennen. Zacht zette ik weer een liedje op. Muziek heelt alle wonden. Niet alleen muziek. Zachtjes duwde ik de la open en greep naar het mesje. Tsss punte slijp mesje? Ik slijp m'n huid er mee. Langzaam beetje voor beetje dieper in m'n been. Polsen zijn leugens, boven benen zijn waarheid. Demi's liedje dreunde door de oortjes. Er rolde een traan langs m'n wang. Fijn... Mascara uit gelopen. Ik werkte het gou bij en sprong op m'n fiets. Op tijd fietste ik naar school ik zager anders uit. De nerd in me was dood. Nu was ik een ster. En ik ga beroemd worden.

Toen ik eindelijk op school was zag ik ze gelijk kijken. Ik glimlachte naar ze en liep door. Godverdomme. Eline, de 'baas' stond op en liep naar me toe. "Gewoon negeren..." Zei ik zacht in mezelf. Ze ging naast me lopen "Hoi Charlotte" zei ze gemeen "dus, een make-over he?" Ze bekeek me even van top tot teen. Ik knikte "Ja." Zei ik kortaf. "Hoe gaat het nu met je?" Wat? Vroeg ze dit echt? Normaal lag ik al bloedend op de grond... "Gaat wel" zei ik zacht. Ze glimlachte. De eerste keer dat ik een pure glimlach zag. "Eline..." Zei ik zacht "wat." Rotkind "nee..., laat maar" ze keek me raar aan en liep weg, vast een jongen helemaal aflikken ofzo...

"CHARLOTTE!!" Hoorde ik een bekende stem zeggen, snel draaide ik me om. Telaat. Er ontsnapte een gil uit m'n mond. Ik en Puck lagen lachend op de grond. Typisch puck... "Omg je ziet er geweldig uit"zei ze terwijl ze nog op Me lag, ik grinnikte. Snel kropen we over eind en deden alsof er niets gebeurt was. De hele school had het gezien. We liepen samen alvast naar het juiste lokaal. Voor de deur stonden we wat te kletsen. Nouja... Puck dan, ik was gewoon aan het luisteren. Ineens viel puck stil, wat bijna nooit gebeurt. Ik voelde een had op m'n schouder. Ik rilde. "Hey" hoorde ik iemand zeggen. Godverdomme gebeurt dit echt..? Ik herkende de stem uit duizende. Zayn... Puck glimlacht naar hem "heyy" zei ze vrolijk, hou je bek. Ik draaide me om en glimlachte naar zayn "hoi..." Nog altijd verlegen. "Hey Charl, kan ik je effe onder 2 ogen spreken?" Zei hij, omg wat is zijn stem mooi. Ik knikte. We liepen een stukje weg van iedereen. Puck keek er met grote ogen naar.

Ik bloosde zacht "dus... Wat is er?" Ik durfde hem niet aan tekijken, bang dat ik het helemaal verpruts. Hij glimlachte, ik voelde het. Hij pakte voorzichtig 1 van mn handen "wil je morgen uit school mee naar de film?" Ik ging bijna dood... "Uhm... T-tuurlijk" niets laten merken. Hij glimlachte op nieuw en trok me toen weer terug naar de rest van de klas.

De rest van de dag heb ik tegen niemand iets gezecht. Puck irriteerde me teveel en Zayn deed alsof er niets gebeurt was. Toen ik weer thuis was lag er een briefje op tafel 'hey lieffie, ik en Papa zijn ff uit er ligt alvast wat Pizza in de koelkast doeidoei x mams' die komen pas rond 1uur weer thuis, dus het helehuis voor mezelf. Ik rende naar boven en maakte gou het huiswerk voor morgen en overmorgen. Ik keek naar het mesje. Het was nog rood. "Nog 1 keer..." Mompelde ik. Ik pakte het op en schoof m'n broek omlaag. Sjak. M'n been bloeden en ik glimlachte. Snel schoof ik m'n broek weer omhoog en legde het mesje op het geheimen plekje. Het was al 6uur dus rende ik naar beneden en gooide de pizza's weg.

Dun. Dieet. Ana.

De worden spookte door m'n hoofd. Ik pakte een salade en plofte op de bank neer. Ik greep naar de afstandsbediening en zette de tv aan. Ik zette hem op MTV, waar een documentaire was over Ariana Grande. Ze was beeld schoon. Maar ook dun, was ik maar zo als haar... Ze was mijn idool zekerste weten. Toen de docu was afgelopen zetten ik snel het geluid extra hard. Ariana's hit Last Christmas-cover dreunde door de speakers. Ik zong mee zette de salade op tafel en stond op de bank. "LAAAST CHRISTMASS I GIVE YOU MY HEART BUT THE VERRY NEXT DAY YOU GAVE IT AWAAY" zong ik. Ik moest toegeven, het klonk best goed. Als ik minder over dreef zou het vast cool klinken. Rustig zong ik veder. Klop klop. Wacht... Dat kwam toch niet in het lied voor? Klop klop. Opnieuw. Wtf.... De gordijnen stonde open en er klopte iemand op het raam. Ik sloeg een hand voor m'n mond en zette het geluid zachter, ik sprong over de bank en rende naar de deur, die ik met een zwier open gooide. "Uuhm... Hey" zei ik zacht.

Hij glimlachte zacht. Hij is zo schattiiiiiiiiig...