The Dare

"Λοιπον Καθριν..;;"

"Τα παιδια της χορωδιας στην αιθουσα μουσικης", μας ανακοινωνει ενα παιδι της πρωτης γυμνασιου που μολις μπηκε στην ταξη.

Σηκωνομαι απ το θρανιο χωρις να κρυψω τον πανηγυρισμο μου και παιρνω αγκαλια την Κατ η οποια βρισκοταν στην ιδια ακριβως τρελη φαση. Θα παμε στο μεγαλο θεατρο που θα γινει η παρασταση για προβα τζενεραλε. Αρπαζω γρηγορα την τσαντα μου, χαιρεταω κοροϊδευτικα τα γεματα ζηλια προσωπα των υπολοιπων παιδιων που συνεχιζουν το βαρετο μαθημα ιστοριας και βγαινω με μανια απο την ταξη.

Αφου μαζευτηκαμε και τα 30 παιδια κατεβηκαμε κατω και μπηκαμε στο πουλμαν...προφανως και καθισα με την Κατ!! Αυτη η χορωδια μας εχει κανει να τη νιωθω σαν τη μικρη μου αδερφη! Πλακα πλακα, την περναω μονο 2 μερες! Οπως και να 'χει..ειμαστε απιστευτα κοντα...και τελευταια μου φερεται πολυ γλυκα...και χαιρομαι πολυ γι' αυτο.

Τα κοριτσια αρχισαμε να τραγουδαμε οτι τραγουδι πετυχει μπροστα της στο playlist του κινητου της η Κατ...φημιζεται για το καλο της γουστο στη μουσικη..και οχι μονο.
Κι εγω φημιζομαι για την ικανοτητα μου να με παιρνει ο υπνος..Ενιωθα τα ματια μου να κλεινουν σιγα σιγα και αφεθηκα..ακουμπησα το κεφαλι μου στον ωμο της Κατ αλλα εκανε αποτομες κινησεις στην αρχη και ξαπλωσα στα γονατα της..Το πηρε χαμπαρι και αρχισε τα αναμενομενα:
-Ρεε..η Εμιλι κοιμαται!!

Και οχι δεν κοιμομουν...αλλα μου αρεσε να νιωθω το βλεμμα της καρφωμενο πανω μου...και να με χαϊδευει στα μαλλια..ενιωθα ασφαλεια κοντα της...και ετσι καταφερε να με παρει ο υπνος στ' αληθεια.

_______

"Οχι οχι!! Παλι!...Μπαινετε πολυ αργα στο κομματι" , ξεφωνισε παλι ο δασκαλος της χορωδιας. Ειχαν αρχισει να με πιανουν τα νευρα μου..την Κατ και εμενα μας ειχε βαλει μπροστα στα μικροφωνα για να μην τον κρεμασουν οι παραφωνοι που για καποιο περιεργο λογο ειναι ακομα στη χορωδια. Αυτο σημαινε...οτι το παραμικρο που θα λεγαμε ακουγεται...και δεν νομιζω να μας συμφερει η αλλαγη θεσης...θα εφευγα απ' την παρασταση ετσι και το εκανε..η αληθεια ειναι..πως αν δεν ηταν η Κατ..εγω θα εφευγα απ' τη χορωδια.

Μετα απο πολλες φωνες...γελια...βλακειες..και πολυ κουραση..τελειωσε η προβα..αυριο ειναι η παρασταση..Ο Θεος να βαλει το χερι του!!

-Τελευταια μιλαω πολυ με τον Πιτερ..εκεινο το παιδι απο το χωριο μου..και νομιζω ξεχναω τον Αλεξ σιγα σιγα.. , λεω χαρουμενα στην Κατ. 
-Δηλαδη τιιι; Θες τον Πιτερ;; , με ρωτησε ενθουσιασμενη.
-Οχι δεν τον θελω...απλα περναμε ωραια και ξεχνιεμαι! , ειπα και αλλαξα αμεσως κουβεντα.

______

"Ρε μαμα εχουμε αργησει!! Πωωωω"
-Ηρεμησε ρε Εμιλι μια χαρα στην ωρα μας θα ειμαστε! , λεει ο αδερφος μου ο Τζεισον που ενω ειναι κι αυτος στη χορωδια...δεν του καιγεται καρφακι.

Εγω το 'χα πει πως θα αργησουμε αλλα κανεις δεν μ' ακουσε. Μπαινουμε στην αιθουσα και βλεπω τα υπολοιπα παιδια ορθια να κανουν ασκησεις για να ζεστανουν τη φωνη τους. Μπηκαμε μεσα και ειδα οτι υπηρχε ενα κενο διπλα στην Κατ που με περιμενε...Η Κατ με ειδε που ηρθα και χαμογελασε.
-Σορρυ που αργησα..., λεω με στραβο χαμογελο.
-Δεν πειραζει!! , ειπε γλυκα.

Αρχισε να καταφθανει κοσμος και σιγα σιγα γεμισαν ολες οι καρεκλες..Η παρασταση ειναι θεατρικη...κατι σαν μιουζικαλ θα το ελεγα..οποτε ειναι πολλα κομματια στα οποια δεν συμμετεχουμε εμεις και απλα καθομαστε.

-Ετοιμη;; , τη ρωτησα με ενα απαλο χαμογελο
-Ναιι εσυ;;
-Εε...ναιι... , ειπα διστακτικα.
Μου επιασε το χερι και καθησαμε στις θεσεις μας οκλαδον πισω στη σκηνη και αρχισε η παρασταση.

Μετα απο καθε τραγουδι που λεγαμε μαζι με τους ηθοποιους...υπηρχε ενα κενο στο οποιο δεν τραγουδουσαμε αλλα κυλουσε το εργο. Κατα τη διαρκεια αυτου του κενου μιλαγαμε κρυφα μεταξυ μας...σχολιαζαμε τους γυρω...μα πανω απ' ολα..ειχε την ταση να με πειραζει συνεχεια...με γαργαλαγε στα μπουτια και γω ανατριχιαζα..Νομιζω το να με χαιδευουν στα μπουτια απο πανω προς τα μεσα ειναι το σημειο g μου or something. Και αυτο το ανακαλυψα χαρη στη χαζη που 'χα διπλα μου...

-Γαμω..καν' το παλι μ' αρεσε!! , ελεγα γελωντας.
-Σσσσσσσ!!!! , ακουσαμε τη φωνη του δασκαλου και γιναμε στρατιωτακια..Ηταν το μονο που μπορουσαμε να κανουμε για να μην μας αλλαξει θεση..

Αρχισα να εχω υπερενταση..ηθελα να μιλησω κανονικα μαζι της...βαρεθηκα..ετσι σηκωθηκαμε διακριτικα και πηγαμε στο πλάι που δεν ειχε μικροφωνα. Οπως καταλαβατε, πολυ που μας ενοιαζε η παρασταση. Συντονιστηκα λιγο με την ροη της παραστασης..και καταλαβα οτι το επομενο τραγουδι μας αργει ακομα...ηρθε και καθισε διπλα μας ο αδερφος μου με τον κολλητο του..
Προσπαθουσα να σκεφτω κατι για να σκοτωσω τον χρονο μου..τοτε βγηκαν αυτες οι λεξεις αυθορμητα απο το στομα μου:
"Παιζουμε θαρρος ή αληθεια;"
Και οι 3 ειπαν ναι με τη μια..!! Ωραιααα..μια καλη ευκαιρια να ζωντανεψει λιγο το κλιμα!!
Στην αρχη εβαλα θαρρος στον αδερφο μου να βηξει 5 φορες πολυ δυνατα κατα τη διαρκεια της παραστασης. Επεσε ΤΟ γελιο. Ο Τζεισον τα πηρε.

-Γελας;; Τωρα θα δεις!! , ειπε και αρχισα να σκεφτομαι τι μπορει να ρωτησει στη συνεχεια. Για καποιο λογο ενιωθα οτι θα ταν κατι ανωμαλο. Σκυβει στο αυτι της Κατ για να της πει κατι ψυθιριστα.
-Ειιι δεν θα τα λες ετσι..πρεπει να ακουμε ολοι!! , λεω γεματη περιεργια για το τι ηθελε να πει.
-Ενταξει λοιπον. , λεει αποφασισμενος
Τον κοιταζαμε περιμενοντας...
-Λοιπον Καθριν...
-Μη με λες ετσι!! , λεει η Κατ στον Τζεισον.
-ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΘΡΙΝ...λεει τονιζοντας το ονομα και η Κατ δεν μιλησε περιμενοντας υπομονετικα να συνεχισει.
"..Εχεις το θαρρος να φιλησεις την Εμιλι;;"