ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΗΣ

Καταραμένοι: Τρέξε... τρέξε (Μέρος δεύτερο)

«Μείνετε κοντά μου», μας συμβούλεψε ο Έλιοτ και κρυφτήκαμε πίσω από την μεγάλη πολυθρόνα του σαλονιού.

Τα βήματα κοντοζύγωναν ολοένα και περισσότερο κοντά μας, ώσπου...

«Δεν είστε ασφαλείς εδώ κάτω, θα πρέπει να ανεβείτε στα επάνω δωμάτια, αμέσως», είπε ο Ντάρετ που εμφανίστηκε ξαφνικά και καθησύχασε την ψυχή μου.

«Ω, Ντάρετ, μας κατατρόμαξες», παραπονέθηκα.

Έτσι κι έγινε. Με τα πλάσματα εκεί έξω να ουρλιάζουν και να ζητιάνε βοήθεια για λόγους που δεν καταλάβαινα, ανεβήκαμε τη μεγάλη ξύλινη σκάλα και μπήκαμε στο μεγάλο δωμάτιο της Σάσας. Ο Έλιοτ κλείδωσε δυο φόρες την πόρτα βάζοντας το βαρύ κομοδίνο από πίσω με την βοήθεια του Ντάρετ. Εκείνος φαινόταν τόσο ήρεμος που με εξέπληττε αυτή του η συμπεριφορά. Από το μυαλό μου περνούσαν μόνο τα χειρότερα για λίγα λεπτά. Η Σάσα φοβισμένη με αγκάλιασε σφιχτά ενώ καθόμασταν και οι δυο επάνω στο κρεβάτι της. «Όλα καλά θα πάνε», την καθησύχασα ενώ έγειρα το κεφάλι μου στο δικό της.

«Τι είναι αυτά τα πλάσματα, Νταρετ, πες μας; Εσύ εδώ μένεις, κάτι θα ξέρεις. Τι θέλουν από μας;» φώναξε σοκαρισμένος ο Έλιοτ βλέποντας έξω από το παράθυρο να βγαίνουν κι αλλά ανθρωποειδή πλάσματα από την λίμνη.

Ο Ντάρετ έμεινε να με κοιτάζει χωρίς να πει λέξη. Με κοίταζε επίμονα και με τρόμαζε κατά ένα τρόπο. «Δεν απάντησες στην ερώτηση του, κύριε Ντάρετ», του είπα με θυμωμένο ύφος έχοντας ακόμα στην αγκαλιά μου την σχεδόν ζαλισμένη και κλαμένη Σάσα. Εκείνος έκανε ένα βήμα και κάθισε ελαφρά στο κομοδίνο μπροστά από την πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα.

«Είναι μια κατάρα», είπε χαμηλόφωνα με το κεφάλι στραμμένο στο πάτωμα.

«Τι είπες;» αποκρίθηκε ο Έλιοτ μη ακούγοντας καλά αυτό που "ψιθύρισε" ο Ντάρετ.

«Είναι μια κατάρα», φώναξε δυνατά. «Η οποία μαστίζει την πόλη εδώ και δυο αιώνες», είπε απευθυνόμενος σε μένα.

Το αίμα μου ένιωθα πως είχε σταματήσει για μερικά λεπτά και η ανάσα μου είχε βαρύνει πολύ. Τα λόγια του με έκαναν να θέλω επειγόντως να φύγω από δω με κάθε δυνατό και άμεσο τρόπο, αλλά αμέσως σκέφτηκα την Σάσα και την κατάσταση σοκ που πέρασε. Στην αποκάλυψη αυτή, λιποθύμησε και την έβαλα να ξαπλώσει. «Γίνε πιο ξεκάθαρος, και πες μας με τι έχουμε να κάνουμε», του είπα πηγαίνοντας μπροστά του.