Lisa

Nieuw

'En dit is je kamer' mijn nieuwe pleegmoeder opent de deur van de kamer. De kamer is mintgroen geschilderd en heeft een groot bed in het midden naast het bed staat een bureau en aan de andere kant van het bed staat een kast.
'Als je hulp nodig hebt met uitpakken hoor ik je wel' , ik knik en mijn pleegmoeder sluit de deur.
Precies 3 wkeen geleden was ik met mama en papa naar spanje gegaan. Een dag daarna wouden we naar het strand gaan. Net toen mama nog even boodschappen wou doen voor het strand reed er een grote truck aan het einde van de straat.....
De tijd erna mocht ik bij mijn oma logeren. Maar mijn oma kon niet voor me zorgen dus heeft ieman dvoor mij een pleeggezin gezorgt. Maar als dat pleeggezin er niet was mocht ik weer terug naar mijn oma...
Het pleeggezin bestaat uit 3 kinderen en 2 ouders. De ene is Kim is 15 jaar, stijn is 8 jaar en sarah is 5 jaar.
De ouders waren best aardig maar ik ga er zo voor zorgen dat ze me uit het pleeggezin zetten en dat ik weer terug mag naar mijn oma omdat niemand voor mij kan zorgen.
Ik ga op het bed zitten en neem mijn mintgroene tas op mijn schoot. Deze tas was eigenlijk bedoeld voor school, samen met mama had ik deze uitgezocht, over een week begint de school al. Ik ga voor het eerst naar de middelbare.
Ik ken niet veel mensen ik ken alleen een paar kinderen van mijn oude klas die ook bij mij in de klas komen, een daarvan is mijn beste vriendin sarah. Zij weet nog niet wat er allemaal gebeurt is deze vakantie....
Ik open het schrift die eigenlijk voor nederlands was. In het begin van het boek staat met slordige letters:
Heel veel succes, we weten dat je het kan xxx papa, mama. Ik voel dat er tranen over mijn wangen glijden.
Ik smijt het boek door de kamer . Van woede maar ook van verdriet.
De duer gaat open, kim staat in de deuropening. Snel veeg ik mijn tranen weg. 'Wat doe je hier?' Snauw ik.
Kim ken ik al wat langer, vorig jaar was zij mijn trainer voor zaalhockey samen met een ander meisje. Nooit had ik gedacht dat ik ooit bij haar zou wonen. Ik vond kim toen wel aardig maar nu heb ik besloten om haar niet aardig te gaan vinden.
'Gaat het?' Ze wil naast me komen zitten maar ik sta op. ' ik wil even alleen zijn'. 'O, oke' kim kijkt verbaast maar vetrekt weer.
Vroeger was ik het kleine ondeugende meisje, die altijd in een vrolijke bui was en veel grapjes maakte, maar ook heel open was. Na de dood van mijn ouders ben ik een stil, dicht meisje geworden. Waarscheinlijk denkt die kim dat ik nog steeds hetzelfde ben. Maar ik zat bij haar in het team in de winter, omdat we dan niet op het veld konden trainen.

'Kom je? We gaan eten' mijn pleegvader komt de kamer binnen. Ik knik en sta op. Ik volg hem naar beneden.
Als ik beneden kom zit iedereen al aan tafel. Ik schuif aan naast thijs. Tegenover me zit kim.
'Wat zijn eigenlijk je hobbies?' Lola ( mijn pleegmoeder) schuift ook aan.
'Ik heb geen hobbies' denk ik ' ik had hobbies'.  'Kim vertelde me dat ze je heeft getraint bij zaalhockey'.
Ik knik . Ik kan mijn hand wel voor mijn hoofd slaan, ik moet meteen een slechte indruk maken zodat ze me niet meer willen hebben.
'Maar dat is verleden tijd, als ik weer bij mijn oma ben ga ik weer hockeyen' zeg ik.
'Bij je oma?' Lola kijkt verbaast op ook kim en harry ( mijn pleegvader) kijkt verbaast op.
' ooo, u dacht zeker dat ik hier voor altijd zal blijfen?' Zeg ik sarcastisch ' dat is niet zo, ik blijf hier tot morgen en daarna vetrek ik weer naar mijn oma. Zij gaat voor mij zorgen'.
Lola kijkt verbaast naar harry.
Ik zucht 'mag ik straks nog even naar huis?'. Lola schud haar hoofd 'doe maar niet, het is al donker'
Ik kijk haar boos aan ' van mijn moeder mag ik altijd alleen door het donker fietsen' snauw ik.
Voordat iemand iets terug kan zeggen sta ik op en loop het huis uit. Nee, ik ren. Zo hard als ik kan.

Ik kijk de keuken rond. De spullen staan er nog van voor de vakantie.
'Kom je koekjes bakken?' Papa staat met een keukenschort in de keuken. Ik ren naar de keuken en krijg van papa ook een schort. Samne prutsen we wat met het deeg en maken veel lol.
Mama komt de keuken ingelopen en zet de tas op de grond. 'De hele keuken zit onder het meel' zegt ze verbaast.
Papa en ik proesten het uit. Mama moet ook meelachen, 'willen jullie het wel zo opruimen?' Vraagt ze als we uitgelachen zijn. Papa knikt en wij gaan door met vormpjes maken in het deeg.
Ik loop naar de koekjes kast. De koekjes die papa en ik hebben gebakken liggen er nog in. In allerlei vormpjes.
Ik voel tranen opkomen maar snuif ze gauw weg. Snel loop ik naar de woonkamer waar papa en ik altijd voetbal keken.
We versierde altijd de hele huiskamer als er een belangerijke wedstrijd was. Ik bekijk de kist achter de bank. Alle oranje vlaggetjes en ballon zitten erin. Nu stromen de tranen over mijn wangen. Snel grits ik een zakdoekje en droog mijn tranen af. Dan besluit ik om weer terug te gaan, ik pak mijn huissleutel weer en open de voordeur.

'We hebben gezegt dat je niet mocht gaan!'lola komt de hal binnengestormt als ik de voordeur opendoe.
'Ik was naar huis' snauw ik terug. 'Ik wil niet dat je zomaar weggaat als ik heb gezegt dat je hier blijft' roept ze boos.
Ik haal mijn schouders op 'jullie zijn mijn ouders niet'. Ik wil de trap oplopen maar ik voel een stevige greep op mijn arm.
'Er zijn hier een paar regels hier in dit huis. Bijvoorbeeld dat ik de baas ben, en dus bepaal wat jij doet' zegt ze streng.
Ik worstel me los uit de greep en stamp de trap op, snel ren ik op de overloop naar mijn kamer en gooi die met een klap dicht. Ik leun er hard tegenaan en zak ondertussen zachtjes naar beneden.
Ik hoor geen gestamp op de trap, helemaal niks. Thuis hadden we nooit ruzzie, ik had nooit ruzzie. Maar ik ben veranderd, ik merk het.

'Mag ik binnenkomen?'lola staat in de deuropening. Ik stomd me net omtekleden dus grits ik snel mijn pyama broekje aan. 'Ik heb nog geen ja gezegt' snauw ik.
Lola komt op mijn bed zitten, zelf draai ik mijn rug naar haar toe en kijk naar buiten.
'Ik snap dat je hier nog moet wennen maar...' Ze kan haar zin niet afmaken want ik onderbreek haar. 'Ik hoef hier helemaal niet te wennen, ik woon ergens anders en niet hier'.
Lola haalt diep adem ' er is momentaal geen andere plek voor je, en daar zal het niet veel beter zijn dan hier' begint ze ' en als we gewoon aardig zijn voor elkaar is het vanzelf leuk. Dus meschien vind je het leuk om morgen met mij en kim naar de stad te gaan' stelt ze voor.
Ik aarzel 'goed'. Lola knikt blij en loopt de kamer uit. Ik kan maar beter leuk zijn, ik weet ook wle dat ik niet naar mijn oma mag.