Askeri Lisede "KIZ MESELESİ"

A.L.K.M ∞ 4. "Güney"

Bu bölümü @aysu_igdi ye yolluyorum. Her bölüme, uzun uzun yorumlar bırakan çok değerli okuyucumlarından birisidir kendisi.

Multimedyada ki kıyafet Yağmur'un sahnede şarkı söylerken giydiği (temsili) takılarda aynı jjsjj

Ve video olarak Christina Perri - Jar Of Hearts var. Yeni fark ettim bu şarkıyı. Normalde Yağmur'a başka şarkı söyletecektim ama bu şarkıya aşık oldum desem yeridir. Baştan sona okuyabilirsiniz bu şarkıyla.

Nys okyn .s.s

Ergenleşmedim tmm mı?

Hadi okuyun okuyun.

∞ 4. Bölüm ∞

"Yapma, lütfen!" dedim hıçkırıklarımın arasından Eslem'e. Gözleri odağına beni almıyordu bir türlü. Boşluğa bakarmış gibiydi. Halbuki bana bakıyordu ama belli ki beni görmüyordu. Gözyaşlarım gözlerimden inip özgürlüklerini ilan ederken onlara engel olamıyordum.

Eslem'e de engel olamıyordum.

"Sevdim, onu çok sevdim Yağmur! Ama sen benden aldın, bu hayatta tek sevdiğim şeyi çaldın!" diye bağırdı. Kalbime öyle bir sancı girdi ki, kalbimin atışını hissedemez oldum. Nefes alıyordum ama, boşaymış gibi hissediyordum. Ölüyordum ama yaşıyordum işte.

Gerçekte çalmış mıydım O'nu Eslem'den? Ama Güney hiç Eslem'in olmamıştı ki. Onu Eslem'den çalmam için, en başta onun olması gerekmez miydi?

Ellerimin tersiyle akan yaşlarımı sildim. Sildim silmesine de yenileri ekleniyordu zaten yanaklarıma. Her akan yaş,sanki bir öncekinden daha çok acılıydı. Bir öncekinden daha çok yakıyordu canımı.

"Özür dilerim, ama o senin olmadı Eslem. O hiçbir zaman seni sevmedi." dedim. Biliyordum bu sözlerin onu çok yaktığını. Ama yapacak bir şeyim yoktu. Ben Eslem için aylarca içime atmıştım sevgimi. Aylarca uzak kalmıştım sevdiğimden. Güney bana yaklaşmaya her çalıştığında onu kendimden sert bir şekilde uzaklaştırmıştım.

Ama yapacak başka bir şeyim kalmamıştı.

"Güney'de beni sevdi, sen araya girmeseydin o hep beni severdi!" diye bağırdı. Ağlıyordu Eslem'de benim gibi. O da biliyordu herşeyi aslında, ama kendini inandırmıştı bir yalana. O da farkındaydı herşeyin, Güney onu kırmamaya çalışarak onu uzaklaştırmaya çalışmıştı kendini.

"Eslem, yapma. Lütfen! Abini de mi düşünmüyorsun?" dedim gözlerim Eslem'in siyah kuzguni gözlerinde dolaşırken. Ailesiyle arası ne kadar kötü olsa da abisini çok severdi Eslem. Abisi ikimize de abilik yapmıştı.

Yorulmuş bir şekilde omuz silkti "Güney'den başka bir şey düşünemiyorum." dedi omuz çökerten bir ses tonuyla. Seviyordu Güney'i, belki de benden çok seviyordu. Ama yapacak bir şeyim olsaydı yapmaz mıydım ben kardeş bildiğim Eslem için.

Güney'i kalbime gömmüştüm onun için, hatta Güney'e Eslem'le deneyin bile demiştim. Daha ne gelirdi ki elimden? Sevdiğimi ellerimle Eslem'e itmiştim, daha ne kadar acıtabilirdim kalbimi?

"Eslem, ben onu sevmiyorum. Yemin ederim onu sevmiyorum." evet onu sevmiyordum, ona aşıktım!

"Ama o seni seviyor." diyip kendini boşluğa bıraktı. Gözlerimden akan yaşlarla beraber dizlerimin bağları da çözüldü. Dizlerimin üstüne çökerken tek yapabildiğim ağlamak olmuştu. Bir de;

"Özür dilerim, özür dilerim." demekti.

Aniden olduğum yerde doğrulup nefeslerimi düzenlemeye çalıştım. Elimi göğsümün üstünden kalbimin üstüne koydum. Gözlerimden akan yaşlar önümü görmemi engelliyordu. Engellemese de önümde ne olduğunu göremezdim ki zaten. Gözlerimin önünden kâbusumun sahneleri tek tek geçerken neyi göreceğimi şaşırmıştım.