DENİZ GÖZLERİN

HASTANE

Uzun zaman oldu hatta çok uzun zaman biliyorum fakat tatildeydim o yüzden pek yazamadım,fakat hiç oylar gelmiyor oy ve yorumlarınızı bekliyorum umarım okuyanların hepsi oy ve yorum yaparlar,bu arada okulların açılmasına 2 hafta kaldı okullar açılınca pek yazamıycam kusura bakmayın.

"Deniz durrr"

    Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım başım ağrıyordu sesler geliyordu kulağıma,gözlerimi aralayınca doktor ve hemşireyi gördüm,hemşire bir anda bana dönüp;
"Doktor bey uyanmaya başladı" dedi.
Doktor bana sesleniyordu ama dudağımı kımıldatıp'iyiyim'demeye halim bile yoktu,keşke içimden söylemek istediğimi duysa,elindeki alet ile gözlerimi kontrol etti ve hemşire ila çıktı.

    Çok geçmeden kapı açıldı tekrardan,gözlerimi açıp gelen kişiye doğru baktım eser idi.
"Iyi misin deniz"
"İyiyim"simdi biraz daha iyiydim en azından'iyiyim'diye biliyordum.
"Çok korktum sana bişi olucak diye"gözleri dolu bir şekilde bana baktı.
"İyiyim işte"dedim elimi elinin üstüne koyarak.
"Bu arada bir adam geldi ve seni sordu"
"Kimmiş"
"Adını falan bilmiyorum ben içeri girerken hala dışardaydı"
"Çağırsana"
"Tamam bekle"diyip oturduğu tekli koltuktan kalkıp kapıya yöneldi.Kapıyı kapatıp dışarı çıktı...

    Tekrar kapı açıldı,gelen kişinin o dışarda beni soran adam olduğunu düşünerek yattığım yerden doğruldum.Ve içeride belirmesi ile gözlerim kocaman açıldı.Tam ağzımı açıp bişi söyliyecektim ki durdurup kendisi konuşmaya başladı.
"Nasılsın iyimisin,kızım"
"İyiyim ne işin var senin burda"
"Senin kaza geçirdiğini öğrendim ve çok merak ettim"onun hemen yanında eserin olduğunu fark edince esere dönüp;
"Bizi birazcık yalnız bırakabilirmisin"
"Tamam"diyip dışarı çıktı,tekrardan ona dönüp;
"Şimdi mi merak ettin,illa beni merak etmen için bana bişi mi olması gerekiyordu ya ölseydim,vicdan azabı çekermiydin,aa ama dur sen beni orda bırakıp giderken vicdan azabı çekmemişsin de ölünce mi çekicektin"sağ gözümden bir damla akınca elimin tersi ile sildim ve ona acımasız bir şekilde baktım.
"Kızım çok üzgünüm ama sana tek başıma bakamazdım"
"Bumu bahanen ya canından bir parçanım ben senin bu bahane ile mi karşıma çıkıyorsun şimdi sen nasıl babasın ya nasıl,nasıl bir insansın sen canından parçanı bırakıyorsun"fazla bağırmıştım,başım ağrıyordu ve gözümden yaşlar akıyordu,evet karşımda 15 yıl önce beni karakolda bırakan babam duruyordu utanmadan gelip karşıma çıkıyordu.
"Çık dışarı"
"Kızım"
"Sana çık dışarı diyorum duymuyormusun benim"diye bağırınca eser kapıyı açıp geldi o sırada o adam dışarı çıkınca oturup ağlamaya başladım,ben beni orda bırakırken bile ağlamamıştım ama şimdi o gün orda öyle bişi yaşanmamış gibi yanıma gelmesi koyuyordu bana,eser yanıma yaklaşıp;
"Deniz noldu niye ağlıyorsun"
"Yok bişi"
"Niye ağlıyorsun"diyerek elleri ile kafamı yukarı kaldırdı,ellerini ittirerek;
"Yok bişi eser yok yalnız bırak beni"
"Peki " diyerek odadan dışarı çıktı.
Hıçkırıklarım susmuyordu resmen tek elim ile hemen ağzımı kapadım kendi Kendime' o senin baban değil olamaz öyle bir babam' diyordum hıçkırık seslerim istemsizce çoğalıyordu,özlemiştim baba şevkatini işten gelince ne getirdi bana diye boynuna atlayışımı ben o zamanları evet özledim ama bu şuanki hiç bir şeyi değiştirmicek ben aynı ben değilim bunları düşünmek bile kötü hissettiriyor beni.
Hastane yatağına gelişi güzel bir şekilde uzandım ve gözlerimi kapadım kapatmam ile sağ gözümden akan damlayı elim tersi ile sildim,şuan onu düşünmek istemiyorum benim okulum başlıyor onu düşün deniz düşünme o şahsiyeti.
"SENDEN NEFRET EDİYORUM"diye yüksek ses ile bağırdım eminim duymuştur.