Poorten [Netties2016]

『10』 Zilveren Lijnen.

『10』 Zilveren Lijnen.

De volgende dag kregen we bijna alleen maar training van Iolas. Iedereen vond hem maar wat geweldig. Hij was betrokken, rustig, grappig en vooral erg nieuwsgierig naar ons leven. Het menselijk leven. Echt het tegenovergestelde van Maeron.

Over hem gesproken, hij liep hier en daar wat rond en sprak andere elfen. Wat hij precies deed wist ik niet maar dat kon me eerlijk gezegd ook niet zo schelen. Toen de training voor de dag bijna voorbij was kwam hij zich er nog even mee bemoeien. Hij reageerde tegen iedereen kortaf of erger, alsof er iets was wat hem totaal niet beviel.

'Jezus' mompelde ik zachtjes toen ik naast Roy stond en wat anderen. 'Moet er één ongesteld worden ofzo'. Een aantal mannen begonnen zachtjes te lachen. 'Wat zei je daar?' hoorde ik hem ineens hard zeggen. Iedereen stopte onmiddellijk met lachen. Shit, ik had hem de laatste minuten van de training aardig kunnen ontwijken, nu kon ik er niet onderuit komen.

'Niks' zei ik snel en ik verschool me een beetje achter degene die voor me stond. Dat hij dat hoorde trouwens, want hij stond een behoorlijk eind van ons af. Misschien toch maar vaker mijn mond houden als hij ook maar in zicht was. Want als hij dit al hoorde dan had hij veel meer gehoord van mij. Geen wonder dat hij me zo vaak moest hebben.

'Kom hier' beveelde hij. Ik schudde nee met m'n hoofd maar dat kon hij vanaf daar niet zien. Degene die voor me stond stapte ineens opzij zodat Maeron mij kon zien. 'Kom hier' zei hij weer op dezelfde toon. Ik bleef staan waar ik stond en voelde de ogen van de anderen op mij gericht.

Iolas stond met een grijns wat van Maeron af. Hij zag mij kijken waardoor zijn grijns groter werd en haalde zijn schouders alleen maar op. 'Moet ik datgene doen waarvoor ik je gewaarschuwd heb?'. Ik keek hem geschrokken aan. Wilt hij mij hier zo graag weg hebben ofzo? Ik zuchtte diep, keek hem kwaad aan en liep naar hem toe.

Degene waar hij mee bezig was liep mij tegemoet om bij de anderen te gaan staan. 'Succes' fluisterde hij toen hij langs me liep. 'Dank je' fluisterde ik snel terug. Maeron keek mij strak aan en ik zag dat hij zijn hand om z'n gevest van z'n zwaard had zitten.

'Trek je zwaard' zei hij weer kortaf. Ik slikte even maar deed wat hij van me vroeg. 'Mooi, nou laat ik je zien hoe mannen reageren als ze ongesteld zijn' zei hij en hij klonk kwaad. Fuck. Uit het niets kwam hij op me afgerend en had hij zijn zwaard al in zijn handen.

Ik keek er met grote ogen naar, hij is zo snel! Ik stapte snel opzij en pareerde zijn slag en moest gelijk om draaien om de volgende op te vangen. Die kwam zo hard neer dat mijn rechterhand helemaal verdoofd aan voelde. Dit had hij al eens eerder gedaan.

Ik kneep in het gevest om wat gevoel terug te krijgen maar dat hielp niet. Verder had ik ook geen tijd meer om er wat aan te doen want Maeron kwam mijn kant alweer op. Hij sloeg te snel waardoor hij mij elke keer raakte maar dacht er gelukkig wel aan om dat met zijn platte kant te doen in plaats van met het scherpe gedeelte. Ik voelde alleen wel de blauwe plekken opkomen.

Al gauw stond ik te hijgen terwijl we nog niet eens zo lang bezig waren. Ik trapte in een schijnbeweging waardoor hij mij met de achterkant van zijn gevest tegen mijn heup sloeg. Ik greep ernaar en keek hem kwaad aan. Dat deed enorm zeer! Hij had zo hard geslagen dat ie op m'n bot sloeg!

'Verdomme' vloekte ik maar ik bleef hem wel in de gaten houden. 'Laat nooit aan een ander zien dat je pijn hebt of gewond bent, kunnen ze alleen maar misbruik van maken'. Daarna kwam hij weer op mij af en trapte ik weer in een schijnbeweging.

Ik wilde hem pareren en zag dat hij weer naar mijn heup wou gaan en wilde dat voorkomen. Dat was alleen de val en schijnbeweging. Voor ik het wist stond hij achter mij en tegen me aan met zijn zwaard op mijn keel.