Sana Yazdığım Mektuplar

Sekizinci Mektup

Hani bir şey için çok duâ edersin ya? Ama çok çok çok! Yalvarırsın Rabbine, O sana sabret der, sabır edersin. Sabır ederek yalvarırsın hatta yakarırsın, bilirsin Rabbin sana en hayırlısıyla bi kapı açacaktır. Bilirsin ama yinede korkarsın... Ya olmazsa...? Teslimiyetsizlik denir buna. Çünkü eğer olmazsa demek olmaması gerektiği için olmuyordur ama bunu göremeyecek kadar kör oluyoruz bazen işte. Sonra Rabbim sana bir kapı açar "Ol" der ve olur ama sen tatmin olmazsın. Hâlâ eksik bir şeyler vardır.
İşte tam böyle bi durum fazlasıyla yalvarıp yakardığım şey sonunda oldu. Şükür kapısına sığındım ama hâlâ tatmin olmuş değilim. Sanki eksik bir şeyler var. Sanki yarım kalmış bir şeyler. Belki de sadece fazlasıyla yorgunum? Bitkin? Vazgeçmiş?
Hangisi bilmiyorum ama... Bildiğim tek şey yine her şeyi arkamda bırakıp kaçıp gitmek olduğu. Ne saçma değil mi? Duâm kabul olmuşken böyle bir şeyi istemek...
İşte tam bu yüzden yine sana yazıyorum ya, beni dinleyen, saatlerce, günlerce dinleyen her şeyimi kaygısız şartsız anlatabileceğim birine fazlasıyla ihtiyaç duyduğum için. Beni yargılamadan dinleyen birine ihtiyacım var. Karşıma geçip beni dinleyip bana tekrar hayata dönmemi söyleyen, bana güç veren, yanımda olduğunu hissetmeye ihtiyacım var. Kolumdan tutup bana yol gösterecek Allah'ın bir kuluna ihtiyacım var...