Heart By Heart || Z.M

12

Multimedia'da çiftlerimizin kıyafetleri ve dinleyeceğiniz şarkı olan, One Direction - No Control bulunuyor. İyi okumalar!

"Ne?" Dedi şaşkınlıkla. Makine durduğunda görevli gelip demirleri ve kemerlerimizi açtı. İnip Zayn'in elinden tuttum. Merdivenlerden indik. Lunaparkın ortasına geçip iki elinide tuttum. Gözlerine baktım. "Sana güveniyorum, seni seviyorum. Seni asla bırakmayacağıma da söz veriyorum. Artık çıkma teklifi edebilirsin" Sözlerimi sindirdikten sonra güldü benim gibi.

"Çıkma teklifi ne Marie? Lisede miyiz?" Gözlerimi devirdim. "O teklifi duyacağım Zayn" Dedim keskin bir şekilde. Dudaklarını birbirine bastırıp araladı. "Pekâlâ, sevgilim olur musun Russell?" Suratıma yaramaz bir gülüş yerleşti. "Bilmiyorum" Diyerek sağa sola dönmeye başladım. Ellerimizi ayırıp yan taraflarından sarkıttı ve başını kaldırıp gökyüzüne baktı. "Tanrım, günahım ne?" Kahkaha atıp beline sarıldım. "Sevgilin olurum Malik" Kıkırdayarak kollarını etrafıma doladı ve lunaparktan çıkmak için yürümeye başladık. Hava kararıyordu. Lunaparktan çıkıp arabamın yanına gittik. Sırtımı kapıya yasladım. Tek elini, arabaya koyup diğer eliyle saçlarımı okşamaya başladı.

"Bize mi gelsen?" Dedi gözlerini kısarak. Gülerek başımı salladım. "Saçmalama Zayn! Trisha hala bilmiyor" Vermek istediğim mesajı almış olacak ki, kaşları yukarı kalktı. "Daria teyze biliyor deme bana" Dedi şaşkınlıkla. Gülmeye başladığımda bağırdı. "Siktir! Kahretsin! Ben nasıl bakacağım yüzüne?" Gülmekten karnım ağrımaya başlamıştı. Öne doğru eğilip ellerimi karnıma bastırdım.

"Marie bir cevap ver" Doğrulup gözlerine baktım. "Zayn, sadece çıkıyoruz. Gerçi çıktığımızı henüz bilmiyor. Sadece görüştüğümüzü biliyor ve bir şey demedi. Telaş yapmana gerek yok" Derin bir nefes alıp verdi. "Pekâlâ, o zaman sen git eve söyle çıktığımızı bende anneme söylerim" Kalbim, söylediği sözlerle hızlanmıştı.

"Trisha'ya mı söyleyeceksin?" Dedikten sonra alt dudağımı ısırdım. Gülerek, baş parmağıyla dudağımı kurtardı. "Başka bir annem yok bildiğim kadarıyla" Dedi alayla. Karnından ittirdim. "Geri zekâlı" Diyerek arabanın etrafını dolanıyordum ki, parmakları koluma dolanıp bedenimi kendisine çekti. Gözlerine baktım. "Öpücük nerede?" Dedi bilmiş bir tavırla. Gülerek parmak uçlarımda yükseldim. Dudaklarımızın arasında santimler kalmıştı ve nefesini, dudağımda hissediyordum. Yaramaz bir şekilde gülüp yanağından öptüm. Omuzları düştü.

"Cidden mi?" Dil çıkartıp arabama bindim. Geri çıkıp el sallayarak ana yola girdim. Biz çıkıyorduk.. Biz! Zayn ve ben!

Arabamdan inip eve doğru yürüdüm. Kapıyı açıp içeri girdiğimde annem, babam, abim ve Gab salonda oturuyorlardı. Çantamı vestiyere bırakıp yanlarına gittim. Ne konuşulacağını bildiğim için gerilmiştim.

"Hoş geldin kızım" Dedi annem şefkat dolu bir sesle. Başımı eğdim. "Hoş buldum" Dedim ardından. Abim yanıma gelip beni kolları arasına aldı. "Sana bir daha zarar veremeyecek Marie, söz veriyorum. Bu bir daha asla tekrarlanmayacak" Dedi ardından. Şu an hayatımda sadece üç kişinin kolları arasında güvende hissediyorum. Önceden bu sayı ikiyken, şu anda üç. Babam, abim ve Zayn.

"Nasıl olacak abi? Kurtulabilir miyiz?" Dedim titreyen sesimle. Babam derin bir nefes alıp öne doğru eğildi. Kollarını dizlerine yaslayıp parmaklarını birbirine geçirdi. "Ailesi ile konuştum. Düzeldiğini söylüyorlar" Başımı salladım. "Baba bana çiçek yollamış birde buluşmak istemiş" "Belki özür dileyecektir?" Dedi annem gülümseyerek.

"Daria teyze, Calep'ten bahsediyoruz şurada. Zayn'den değil" Diye homurdanan Gab'e bakıp güldüm. Babam boğazını temizledi. "Kızım istersen git görüş, istemiyorsan gitme. Sorun yok. Sana yaklaşamaz" "Tamam baba" Dedikten sonra abimi öpüp ayağa kalktım. "Hadi gel Gab" Dedim yukarı çıkarken. Ona anlatmam gereken bir sevgilim vardı.