SONGÜLÜN AĞZINDAN;beni bırakıp gitmişti kızlarda beni hiç mi merak etmediler diye düşündüm ve tam o sırada ayagım bağlı olduğundan ayağımı kıpırdattığımda bir mum yere düştü ve orada olan güneyin aldığı yemekler kalan kağıtlar ve poşetler yanmaya başladı.gerçi ben yememiştim ama neyse.ateş heryere sıçrıyordu ve spor salonunu içi yanıyordu.
GÜNEYİN AĞZINDAN;acaba kızı tek bırakmasamıydım dedim ve o anda uzaktan kızların geldiğini far ettim.bana
songül nerede güney dediler.
tam cevap vericekken içerinin yandığını fark ettim.ve koşarak içeri girdim songül ordaydı alevlerin arasında kalmıştı onun yanına gittiğimde songülün gözlerikapalıydı songülü kucağıma alıp dışarı çıkardım.kızlar birşey olduğunu anlamış ve feride hanıma haber vermişler bile. ben songülü çıkardığımda toprak hocayla feride hanım geldi.songülü bankın üstüne yatırdım amblansı aramışlardı bile herkes bana nolduğunu sorarken ben kimseyi takmıyodum songülün peşinden gidiyordum.hastaneye geldiğimizde songülü yoğun bakıma aldılar ve bekliyorduk.songülü oraya niye bıraktın !! hadi bıraktın niye mum bırakıyorsun niye ya niye ne yapım ben ya belki onu oraya bağlamasaydım songül burada yatıyo olmıyacaktı.hepsi benim suçum tam polislerin yanına gidecekken doktorların koşuşmasıyla panikledim herkes yoğun bakımın önüne toplanmış ve songül gitme diye bağırıyordu.songülün kalbi durmuştu songül ölüyordu belki de.songül e yapılan hiçbir kalp masajlarına tepki vermedi tam ümidi kesmişdim.doktorlar devam etti sonuç aynıydı ve sonra bir kere daha denediler ve songülün kalbi geri gelmişti.songül hayati tehlikeyi atlatmıştı ama ben hala kendimi affedememiştim.
