Πηγαίνω κυριολεκτικά τρέχοντας μέχρι την στάση Αφού όπως πάντα εχω αργήσει..
Ευτυχώς το λεωφορείο δεν αργεί να έρθει και σε 10 λεπτά έχω φτάσει στο γυμναστήριο..
Μπαίνω μέσα και αντί να βρω όλα τα κορίτσια να κάνουν ζέσταμα, είναι όλες συγκεντρωμένες γύρω από τον προπονητή μας και φαίνονται ιδιαίτερα χαρούμενες αλλά και αγχωμενες..
"Κωνσταντίνα επιτέλους ήρθες!! Για πλησίασε που συζητάμε κάτι σημαντικό.." Τι έχουν πάθει όλοι σήμερα και με φωνάζουν έτσι..
"Λοιπόν όπως έλεγα εχθές δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της αθλητικής Ομοσπονδίας και μου είπε πως αν πιστεύω ότι είστε έτοιμες θα χαιρόταν η ομάδα μας να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα βόλεϊ! Όπως καταλάβατε δέχτηκα και από εδώ και πέρα θα έχουμε πιο συχνές και πιο σκληρές προπονήσεις.."
Έχω μείνει άναυδη με αυτά που ακούω, αυτό είναι το όνειρο μου από τότε που ξεκίνησα το βόλεϊ..
"Και σε πόσο καιρό θα φύγουμε και για που;" "Λοιπόν φεύγουμε σε 2 μήνες που σημαίνει ότι από αύριο θα έχουμε προπόνηση κάθε μέρα πρωί-απόγευμα..Όσο για το που είναι αρκετά μακριά..Αμερική! Λοιπόν φτάνουν τα λόγια ξεκινήστε ζέσταμα!"
Μετά από τέσσερις ώρες εξαντλητικης προπόνησης είμαι πλέον σπίτι και Αφού έχω πει τα νέα στην μαμά τώρα τρώμε..
"Μαμά θα πάω να ξαπλώσω και μετά ίσως βγω με την Όλια" "Εντάξει αγάπη μου θα τα πούμε μετά"
*********
Γειά σας!!
Please votes and comments😊
All the love💕
See you soon👀
