Ang buhay nga naman puno nang mga di inaasahan na pangyayari, merong happy moments na may kasunod na sad moments. May mga araw na may darating na di mo inaasahan na darating at may mga taong magbibigay sayo nang sakit ewan mo kung bakit.
Ang pagmamahal ay di isang agham na pinag-aaralan dahil kusa itong nararamdaman, di rin ito pinipilit dahil ikaw rin ang masasaktan sa huli. Maraming anyo ang pagmamahal, may pagmamahal sa pamilya, pagmamahal sa isang bagay, pagmamahal sa kaibigan at pagmamahal sa isang taong dapat pag laanan mo nang panahon at oras. Ang storyang ito ay di gaanong mataas pero ito ay nangyari talaga sa totoong buhay sana magustuhan niyo.
Hapon ng Monday , nag planoplano kami na mag bunot-bunot para sa christmas party namin and mag prepare narin para sa araw na iyon. At that time I wanted to pick the name of my crush. Sa paper dapat ang isulat mo ay “All I want for Christmas is ….. then bagay na usto mo matanggap” ako bag ang inilagay ko since mahilig ako sa mga bag. And the time came na mag bunit-bunot na ng paper and luckly I pick his name ^_^ , siya talaga ang gusto ko mabunot, dahil nung Third year high school kami ako rin nakakuha ng pangalan niya and he asks for a T.Shirt with a print of his name and the giver, kaya yun ang binigay ko sa kanya. So flattering kasi nakikita ko siyang ginagamit yun ^.^ .
Nung time na yun bawal pa buksan ang paper kasi nakalukot dapat daw sabay-sabay mag open, ako sinece atat na atat inopen ko so yun nga nakita ko name niya pero. . . . di ko inaasahan ang nakasulat. He wrote this one :
“ All I want for Christmas is “JOY” but I know that only my family and girlfriend can give that right? So if its material thing I would ask for bracelet and necklace”
And to my shock sinabi ko sa president namin na name ko nabunot ko so binalik ko and nag pick nang another , Honestly I was hurt. I was hurt because classmate kami for Four Years and not even single second in that years that I ever make him happy? Beacause I realize that only his family and girlfriend can give him joy, what hurts most is that joy there refer to the name of his girlfriend so I realize that I’ am nothing to him but a classmate.
“sino ang nabunot mo?” sabi ng bff ko
“huh? Ako? Ahmm si. . .si khim” siya yung second na napick ko
“wow naman pati pagsabi ng pangalan mauutal pa?”
“wala nevermind”
Recess Time
Napansin ng bff ko na matamlay ako, ewan ko lang kung halata ba na may dinadamdam ako or sadyang kilala na niya ako.
“huy? May problema?” sabi ni bff
“ huh? Ah eh wala.”
“sa mukhang yan? Wala?”
“wala nga sabi eh”
“sige na tell me I know meron yan”
So ayun since bff ko nga siya sinabi ko na sa kanya ang whole story ng nangyari sa pagkuha ko ng pangalan ng crush ko.
“ sus okay lang yan” sabi niya. Mukha bang okay lang yun ?
Christmas Party
Happy ang lahat with their attires while me hahah parang binagsakan ng landslide 0.0
Happy naman ako kaso pag tumitingin ako sa kanya medyo bumabalik sa ala-ala ko yung mga sinulat niya .
Games.
Nag kataon na partner kami sa paper dance wala lang sa gf niya friend ko kasi gf niya at alam naman ng buong klase na crush ko siya so kami ang naging partner. Nailang ako sa kanya while siya todo sayaw na first fold palang nang paper nag pahulog na ako kasi di ko talaga kaya. Jajajja
Exchange gift.
Unexpected binigyan ako nang gift ng crush ko I don’t know why, when I open it , it’s the certificate . He was the 1st runner-up in one of the programme in our school I was the designer and he is my model, kinutya pa nga kami nun eh pero sa kanya dedma lang.
Memories.
Ako ang gumawa ng costume niya para sa MCS culmination and ilang raw din ako nag puyat para sa attire na iyun then siya parang wala lang, nagalit ako sa kanya nun.
One time kinakailangan ko ng damit niya na di na gamit kasi recycled dapat ang gamit so pumunta ako sa bahay nila.
“Andrew? Tao po?” medyo kinapalan ko na mukha ko kahit na naiilang pa ako sa kanya dahil sa mga nabasa ko.
“oh andiyan ka pala Kath, pasok ka anung sadya mu?”
“ahm kinakailangan ko nang di mo na gamit na damit para sa costume mo sa mcs, meron ka ba?”
“uo kuha lang ako sa taas.” Pag baba niya meron na siyang dala.
“gumagawa pa ba kayu hanggang ngayun medyu gabi na ah?” its 8:30pm na
“ uo pinuyatan na namin kasi malapit na ang culmination, kung gusto mu tumulong nadun kami sa bahay nila grace” ang bahay nila at ni grace ay medyo malapit lang kaya pwedeng lakarin.
“nandun ba si franz?” Franz was his gf, wow ang manhid nang taong tu ang may crush pa sa kanya yung tinanung. Nandun nga si franz tumutulong sa amin. I hurts! Nanaman kasi I realized that pupunta lang siya pag nandun ang gf niya. Wow naman!
“ahh uo nandun siya” tanging nasabi ko
“teka sama na ako sayo pabalik kanila grace mag bibihis lang ako” hahaist hetong taong to costume niya ang ginagawa ko gf niya ang iniisip niya T.T it hurts. Tutulong lang pag nandun ang gf niya and take note nung araw lang siya tumulong .
Nang araw ng culmination todo aruga ako sa kanya, ako nag ayus ng susuutin niya, hair niya, pati kunting make-up. Nang nasa stage na siya di mo makikitaan ng effort ang pag ramp niya pero sabi ng judges the designs was good. Naging 1st runner-up lang siya, nag sorry siya sa akin kasi di DAW nag reacg ang expectation ng judges sa effort niya, tinalikuran ko lang siya. Di niya binigyan hustisya ang ilang araw na pag puyat sa costume na yun kahit nga nung nasugatan ako ng sinulid tumawa lang siya . It hurts having him as the person I love.!
Bumalik tayo sa Exchange gift, yun na nga certificate ang gift niya may letter sa likod naka frame kasi pero yung letter di sincere at thank you lang yung nakalagay so dapat ba akong matuwa?
1 week after
“huy napansin ko lang bat umiiwas kana sa akin?” sabi ni andrew sa txt
“wala lang”
“anung wala lang halatang-halata kaya”
“sabing wala diba!” di nakatiis at tinawagan niya ako ewan ko lang kung bakit.
“huy if about yan sa culmination sorry na di ko lang talaga kaya rumampa sa madaming tao, sorry na pls.”
“alam ko naman na wala lang yun sayo eh pero sana man lang nag effort ka para dun ilang araw din namin yun ginawa”
“sorry na nga”
“so yan lang yung effort muh? “ binabaan ko na siya
Pag balik ng skwela di ko na siya pinapansin kasi na realize ko na after all I was just nothing for him. Wala rin naman sa kanya so hanggang ngayun wala kaming pansinan.
Nung araw na nasaktan ako sa mga ginawa niya na di niya alam na nakakasakit na pala siya, di ko alam kung iiyak ba ako o mag wawala kahit na alam kung wala akong karapatan dahil di ko siya pag-aari. Pero nang araw na mga iyun umiyak talaga ako dahil di ko na kinaya ewan ko lang kung bakit.
Hope you like it
Baguhan lang po J
