YAŞANMAMIŞLARA

YOK YERE

Gelmeyenler değildir aslında beklenen hiç gelmeyecek olanlardır..
Yollar, yıllar hatta belki insanlar bile engel olur bazen gelmeyenlere gelemeyenlere gelecek olmayanlara.
Yüreğimin köşesindeki sana yazıyorum bu satırları şimdi çağırsam gelemezsin biliyorum zaten ben de gelmeni ister miyim artık inan onu bile bilmiyorum..
Yüreğinizi birine açmadan önce iyi düşünün derlerdi doğruymuş o gün kendimi ona açıklamaya çalışırken anladım.Ben yana döne bir şeyler anlatmaya çalışırken o yüzüme bile bakmıyordu.En azından heyecanıma ortak olur diye beklemiştim ama yanılmışım.Ama olsun yinede anlatacaktım içimdekileri.O etrafına bakarken ben yine dalmıştım kendi hayallerimde.Konuşmam bittiğinde ortalama yarım saat olmuştu. Aslında kısa bir zaman dilimiydi ama işte siz birde gelin bana sorun o saatleri nasıl geçti neler konuştum inanın hiç birini hatırlamıyordum.Tepkisini merak ediyordum ama her şey yüzündeki ifadeden belli oluyordu.
Evet dedim bir şey demeyecek misin ?
Biraz kekeledi..
"İnan çok isterdim ama üzgünüm" dedi.
Üzgün mü nasıl üzgün ? Üzgün insan görmesem anlayacaktım. Sen değil, üzgün olan benim asıl diyecektim ama her zaman yaptığım gibi yine sustum oracıkta.
"Haklısın herkes herkesi sevmek zorunda değil! " dedim.
Ve arkama bakmadan gittim..

O gün anlamıştım işte hiç gelmeyecek birini beklemiştim aslında yıllarca hemde hiç yorulmadan..

12 Şubat 2006

Karlı bir Ankara sabahına uyanmıştık. Başkentin bütün sokakları bembeyazdı. Herkes dışarıdaydı kardan adam yapıyordu çünkü okullar tatil olmuştu. Bende haberi sabah uyanınca Leyla'dan aldım. Leyla bizim sınıfın çalışkanlarınan biriydi. Okulla ilgili ne olup biter her şeyi bilir ve hepimize hemen yetiştirirdi. Aslında mutlu oldum tatil haberini duyunca çünkü aslında benimde okula hiç gidesim yoktu. O gün onu unutmaya söz verdiğim ilk gündü. Artık yoluma onsuz ve onun hayalleri olmadan devam edecektim. Evet. Kabul ediyorum. Benim için gerçekten çok zor bir karardı ama beni istemeyen birisiyle ne kadar daha hayali bir zaman harcayabilirdim ki ? Üstümü giyip dışarıya çıkmak için can atıyordum resmen. Evdekilere çaktırmadan sessizce evden ayrıldım. Saat daha 9 . Ne yapacaktım bu saatte üstelik okul da yok dedim. Kulaklığımı takıp yürümeye başladım. Müziği dinledikçe sanki bestenin bana yazıldığını düşünüyordum. Onu unutmam bu kadar kolay olmayacaktı, zaten olmamalıydı da herkes böyle sever miydi birini ya da sevmiş miydi herkes benim gibi ? Sokaklarda yürürken bir yandan da O BENİ SEVMİYOR diye bağırmak geliyordu içimden . Kimse derdimi anlamıyordu ve hiç anlayamayacak gibilerdi. Yolum uzundu ve ben bu yolda yalnızdım.

Lise gerçekten çok güzel.Şimdi düşünüyorum da bence en güzel dostlukların kurulabileceği tek yer gibi geliyor bana . Burada herkes samimi,içten,tembel ve aşık. Aslında hepimizin tek sorunu da bu aptal aşık. Ama kimsenin kimseden haberi yok . Sadece beraber toplanıp oturduğumuzda dertlenip müslüm baba şarkılarından birini açıp efkarlanıyoruz . Bu bizim için üzüntülerimizin toplandığı tek parça 'Her şeyi al bana beni geri ver bir şansım olsun' diyor Müslüm Gürses ve ekliyor ardından 'Başka yer başka zaman sensiz ömrüm olsun' . İçime işliyor resmen bu sözler beni anlatan tek şarkı .

Evden çıkıp köşedeki parka oturdum . O sırada Kaan aradı. Kaan'ı severim, iyi çocuk ve çok yakışıklıdır kendisi. O beni ben başkasını seviyorum . Zaten hep böyle olmaz mı uzanamadığın daha çok kıymetli gelir nedense . Kaan'la konuştum akşam okulun tiyatro topluluğunun düzenlediği bir buluşmaya davet etti beni . Aslında hiç gidesim yoktu aklım başka yerlerdeydi ve gerçekten kendimi halsiz hissediyordum ama çok ısrar etti Kaan ve bende onu kıramadım. Akşam 8 de görüşürüz dedik ve telefonu kapattık. Ben hala sokaklarda yürüyordum . Hava kararmıştı eve gidip yemek yiyip dışarıya çıkmalıydım. Duşa girdim . Dinlendim ve o mis gibi güzel kıyafetlerimi giydim . Makyajımı yaptım ve bu sefer gerçekten tam bir palyaço olmuştum. Hatta polyanacılık oynayan bir palyaçoydum. Telefonumu elime aldım ki o sırada Kaan aradı. Aşağıda seni bekliyorum dedi ve annemi öpüp evden çıktım. Kaan'a onu sormak istiyordum ama bir türlü soramadım. Artık gittiğimizde orda olup olmayacağı sürpriz olacaktı . Yolda giderken tek bir kelime dahi konuşmadık Kaanla sürekli bana bakıyordu, ben ise yola..