tek kişilik sevda..

merhaba deyerli okur ve yazarlar ,ben bir yazar değilim lakin şiir yazdığım söylenebilir:-)şimdi gerçek hayatta yaşadığım bir hikaye,yi anlatmak arzusundayım

bu konuyu çok düşündüm iyi olup olmadığına sìz karar verin artık:-)

ben yağmuru çok seven biryimdir,bir salı akşam üstü  yağmur yağdığını görünce ceketimi giydim tam çıkacaktımkî annem arkamdan gelip {şemsiyeni almadan dışarı çıkmana asla izin vermem diyerek tutuşturdu elime mecbur annedir candır kırmak olmaz ayakkabılarımı giyip attım kendimi dışarı

söylene söylene yürüdüm yüzüme sertçe çarpan yağmur taneleri eşliğinde ,şemsiyeyi açmadım zaten hiç şemsiye kullanmazdım saçlarım sırıl sıklam olmuştu bile......ah anne ah ne gerek vardı şu şemsiye'yi bana ağırlık etmeye diye söyledîm...ufak îş yerlerinin çok olduğu bir caddeye varmıştım büyükçe bir ağaca rasladım altında birazsoluklanmak.. îçin duraksadım,cebimden sigaramı çıkarıp bir tane yaktım gözlerimi etrafta dolaştırır iken otobüs durağında bir kız gördüm saçları sırıl sıklamdı yoksa banamı öyle geliyordu bilmiyorum sık sık gecen arabalar net görüşümü engelliyordu,kız ıslanıp üşümüş olmalıydı ki

kollarını kavuşturmuş  ısınmak için durağın içinde sağa sola gidip geliyordu,bir an dünmeyi bırakıp arkamdaki magazalarda göz gezdirdim kararlı kararsız bir magazaya girdim gözüme ilk çarpan çocuk battaniyesini alıp çıktım içerden hızlı adım,hava ya gerçekten soğuktu yada ben ıslandım için üşüyordüm ona kendi ceketimi varemezdîm çünki  ziyadesi ile ıslaktı bir kaç dakika sonra yanına vardım...

+iyi akşamlar delimisiniz yoksa otobüsümü kaçırdınız dedim derin bir tebessümle.

irkilerek iyi akşamlar görünüşünüze bakılırsa sizde pek akıllı sayılmazsınız dedi belli belirsiz bir yüz ifadesiyle.....haklıydı şemsiyem vardı ama sırıl sıklamdım,,

hafif bir kahkaha ile haklısınız dedım ben sizden daha deliyim galiba dedim hafif bir tebessüm ile banz baktı

dişleri birbirine vuruyordu ki soğuktan ,hay allah diyer elimdeki çantayı ona uzatark bu sizin dedim şaşkın bir ifade ile nedir bu ?dedi,ben karşı apartmanda oturuyorum bir suredir sizi izliyorum otobüsü kaçırdınızı anladığımda ilk bulduğumu alıp geldim decim,sevimiş ve rahatlamış bir ifade ile hafîf bir tebesüm ve tîtrek sesi ile tşkr ederimm çok düşüncelisînîz dedî ,poşetten battaniyeyi alarak üstüne sardı belli belirsiz bir şeyler söylüyordü fikrimce patronuna kızıyordU  bu duruma düştügü için ,yağmur hala bardaktan boşalırcasına devam ediyordu...

normal bir ses tonu ile eviniz buraya uzakmı dedim? biraz iki buçuk 3 kilo metre kadar var dedi.

ne yapmayı düşünüyorsunuz dedim?

yağmurun dinmesini bekliycem ondan sonra yürüyerek devam edicem dedi..

size şemsiyemi ödünç verebilirim dedim.

ya siz ?ben zaten tepeden tırnağa ıslağım dedim.geniş bir gülümseme ile alırım ama geri getirmem dedi..sizin olsun hiç önemi yok ben zaten şemsiye kullanmam dedim..hafif bir tebessüm ile gözlerini kısarak delisininiz dedi..hafif bir tebessüm ile karşılık verdim....neyse ben gideyim artık dediğimde yüzünün düştüğünü farkettim tam sırtımı dönecektimki,,hey bu karanlıkta beni eve kadar yalnızmı yürüteceksin dedi gür bir sesle..şaşkınnbir ifade ile dönüp baktım yüzüne öyle masum ve güzeldiki insanın içi erirdi görünce hele bir yüz ifadesi vardıkı küçük bir kızın annesine benide alın yoksa küserim der gibi..sana eşlik ederim ama bir şartla dedim,

nedir diye sordu?

sende bana eve kadar eşlik edeceksin dedim gülümseyerek,yeis içinde yüzünü buruşturup bir an önce yürümeye başlasam iyi olur diye söylendi kendi kendine fısıltı ile,