Multimedia'da çiftimizin kıyafetleri ve dinleyeceğiniz müzik, Badem - Sen Ağlama bulunuyor. Dinleyerek okursanız sevinirim.
İyi okumalar!
*2 Gün Sonra*
"Hoş geldin Marie" dedi içten bir gülümsemeyle. Zorlada olsa güldüm. "Hoş buldum Lillia" odama doğru yürürken, Scott önüme çıktı. Bir şey demeden öylece sarıldı. Çenemi, omzuna koyup kollarımı geniş beline sardım. Hemen karşımdaki duvarın önünde duran ve öylece gözlerime bakan Zayn'i gördüm. Sarılmam gereken kişi oydu ve yaptıklarıyla, uzak durmama sebep olduğu için bir kez daha öfkelendim ona.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O geceden sonra hiç gelmemiş, sesli mesaj bırakmamıştı fakat beni Gab'e sorduğunu biliyordum. Günden güne, Zarie destekçileri artıyordu. Mesaj ve fotoğraflarımın altına yorum atıyorlardı barışmamız için. Onlara kızmıyordum. Sonuçta olayın iç yüzünü bilmiyorlardı ve 10 gün öncesine kadar birbirimize aşkla baktığımız fotoğrafları görüyorlardı internette. Gazeteciler her dakika fotoğraflarımızı çekip atmıştı. Yolda görenler bir sürü fotoğraflar çekip paylaşmışlardı. Zarie, dünya gündemine oturmuştu resmen.
"İyisin değil mi?" Dedi Scott geri çekildiğimde. Ben geri çekilmesem, akşama kadar öyle kalabilirdi. "İyiyim" diyerek gülümsedim. "Görüşürüz" dedikten sonra yanından geçip abimin odasına gittim. Siyah ceketimi düzelttim. Herkesin gözü üzerimdeydi ve bu durumdan hoşlanmamıştım. Kapıyı tıklattım.
"Gir" kulbu aşağı kaydırıp kapıyı ittim ve içeri girdim. "Hoş geldin Marie" dedi abim sesinden bile anlaşılan bir sevinçle. Gülümseyerek yanına gittim. Sabah evden çıkmadan önce, annem ve babamdan özür dilemiştim. Sıra abimdeydi. Gab zaten bana alınmıyordu fakat diğer kişilerden özür dilemek zorunda hissediyordum. O gece düzenledikleri ufak çaplı neşelendirme partisinin içine sıçmıştım.
Abime sarıldım. Uzun uzun sarıldıktan sonra ayrıldık. "Seni kaybettiğimizi zannettim Marie, çok korktum" Gülerek başımı eğdim. "Söylemiştim ben sana, bir daha aynı olay yaşansa bile ben eskisi gibi olmam, demiştim" Başını salladı. "Seninle gurur duyuyorum Marie. Bu kadar güçlü olmana hayranım" Gülerek yanağından öptüm. "Teşekkür ederim abicim, benim gücüm âilemden geliyor"
Bir süre daha konuştuktan sonra odasından çıkıp, kendi odama gitmeye başladım. Derin bir nefes alıp verdim ve odaya girdim. Masama ilerlerken, bana baktığını görmüştüm fakat gözümdeki gözlükler nedeniyle o görememişti. Baştan aşağı süzdü ve önüne döndü. Siyah çantamı masaya bırakıp gözlüğümü çıkarttım. Onuda masaya bıraktıktan sonra ceketimi çıkartıp sandalyemin arkasına astım. Ona yabancı olmak, canımı acıtıyordu. 10 gün önce en yakınımken, şu anda en uzağımdı.
Son dosyaları kontrol etmeye başladım. Zayn, yarım bıraktığım bütün tasarımları bitirmişti ve harika bir iş çıkartmıştı. "Bunlar muazzam" Dedim tasarımlarına bakarken. Sonbaharın hüznü tamamıyla yansımıştı kıyafetlere. Renklerin geçişleri, çizgi detayları... Bir bütün olarak mükemmellerdi.
